اقدام به خودکشی یک نوجوان ۱۹ ساله در سمنان بر اثر محرومیت از حق امید به زندگی

حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۲۴اسفند ماه ۱۴۰۳، یک شهروند ۱۹ ساله در پی محرومیت از حق امید به زندگی اقدام به خودکشی کرد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از وبسایت دیده بان ایران، روز پنجشنبه ۲۳ اسفند ماه ۱۴۰۳، سرهنگ علی ابراهیمی، رئیس پلیس راه آهن شمال شرق کشور، از اقدام به خودکشی یک جوان ۱۹ ساله در استان سمنان خبر داد. این حادثه، نمونه‌ای از افزایش بی‌سابقه بحران روانی و خودکشی در میان جوانان ایران است که نتیجه سرکوب سیستماتیک، ناامیدی از آینده، فقر گسترده و فروپاشی اجتماعی تحت حاکمیت جمهوری اسلامی است.

وی در تشریح این خبر گفت:”ماموران پلیس راه آهن این شهرستان با حضور و اقدام به موقع مانع از خودکشی مرد جوانی شدند.”

علی ابراهیمی در ادامه افزود:”مردی به قصد خودکشی بر روی ریل راه آهن در اطراف شهر سمنان خوابیده بود و بلافاصله ماموران به محل مورد نظر اعزام شدند.”

وی به حضور به موقع پلیس، در محل مورد نظر اشاره کرد و گفت:”مامور پلیس راه آهن با استفاده از تکنیک های روانشناسی فرد جوان را دعوت به آرامش کرده و در واکنشی سریع این جوان را تحت کنترل خود در می آورد.” 

در این گزارش به هویت این جوان ۱۹ ساله اشاره ای نشده است. 

افزایش آمار خودکشی در ایران؛ فاجعه‌ای پنهان زیر سایه سانسور حکومتی

چرا خودکشی جوانان در ایران رو به افزایش است؟

ایران در سال‌های اخیر با رشد نگران‌کننده آمار خودکشی، به‌ویژه در میان جوانان و نوجوانان، مواجه بوده است. هرچند حکومت سعی دارد با سانسور و محدود کردن انتشار آمار دقیق، این بحران را از نگاه عمومی پنهان کند، اما گزارش‌های مستقل و داده‌های منتشرشده توسط سازمان‌های حقوق بشری نشان می‌دهند که ایران یکی از کشورهایی است که نرخ خودکشی در آن به‌ویژه در میان جوانان رو به افزایش است.

این بحران را می‌توان به چند عامل کلیدی نسبت داد:
۱. فقر و بحران معیشتی:
• تورم افسارگسیخته، بیکاری گسترده و سقوط ارزش ریال باعث شده است که جوانان امیدی به آینده نداشته باشند.
• بر اساس گزارش‌های رسمی، حداقل ۶۰ درصد از مردم ایران زیر خط فقر زندگی می‌کنند و جوانان از نبود فرصت‌های شغلی و تحصیلی مناسب رنج می‌برند.
۲. سرکوب و محدودیت‌های اجتماعی:
• سرکوب آزادی‌های فردی، محدودیت‌های اینترنتی، فشارهای مذهبی و اجتماعی، و فقدان حقوق شهروندی، بسیاری از جوانان را در ناامیدی مطلق فرو برده است.
• زنان، اقلیت‌های قومی و مذهبی، و گروه‌های هویت‌طلب بیش از سایر اقشار تحت فشار هستند.
۳. فروپاشی نظام خانواده و خشونت ساختاری:
• در جامعه‌ای که حکومت هیچ برنامه حمایتی واقعی برای مقابله با خشونت خانگی و آسیب‌های اجتماعی ندارد، جوانان در محیط‌های ناسالم رشد می‌کنند و بسیاری از آنها دچار افسردگی‌های شدید و افکار خودکشی می‌شوند.
۴. عدم دسترسی به خدمات بهداشت روانی:
• در حالی که بحران‌های روانی در ایران افزایش یافته است، خدمات مشاوره و درمان روانی نه‌تنها در دسترس عموم نیست، بلکه به دلیل سرکوب سیاسی و فساد گسترده، از کیفیت مناسبی نیز برخوردار نیست.

جمهوری اسلامی و مسئولیت کیفری در قبال بحران خودکشی جوانان

نقض حق زندگی طبق قوانین بین‌المللی

طبق ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) که ایران به آن ملحق شده است، هر فردی حق دارد از زندگی و امنیت برخوردار باشد. اما جمهوری اسلامی، با سیاست‌های سرکوب‌گرانه، ایجاد بحران اقتصادی و عدم ارائه خدمات مناسب به شهروندان، به‌طور مستقیم و غیرمستقیم، مسئول افزایش خودکشی جوانان در ایران است.

تحمیل شرایط طاقت‌فرسا به شهروندان، بدون ارائه هیچ‌گونه حمایت اجتماعی و روانی، مصداق «سلب حق زندگی» از افراد است و این اقدام از نظر حقوق بین‌الملل، می‌تواند به‌عنوان جنایت علیه بشریت تلقی شود.

رویکرد سرکوبگرایانه جمهوری اسلامی به بحران خودکشی

سانسور و انکار بحران

حکومت ایران به‌جای تلاش برای حل ریشه‌ای مشکل، سیاست انکار و سانسور را در پیش گرفته است.
• آمار واقعی خودکشی منتشر نمی‌شود.
• رسانه‌ها اجازه انتشار گزارش‌های مستقل در مورد این بحران را ندارند.
• خانواده‌ها و قربانیان تحت فشار قرار می‌گیرند تا درباره علت خودکشی عزیزانشان سکوت کنند.

همچنین، تلاش برای امنیتی‌سازی بحران اجتماعی، مانند بازداشت روانشناسان مستقل، تعطیلی مراکز حمایتی و نادیده گرفتن مشکلات جوانان، تنها وضعیت را وخیم‌تر کرده است.

فشارهای بین‌المللی و احتمال محکومیت جمهوری اسلامی در مجامع جهانی

افزایش خودکشی در ایران، همراه با عدم رسیدگی مناسب از سوی حکومت، می‌تواند زمینه‌ساز طرح شکایت علیه جمهوری اسلامی در نهادهای بین‌المللی شود.

کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل، کمیته حقوق بشر سازمان ملل، و شورای حقوق بشر سازمان ملل از جمله نهادهایی هستند که می‌توانند پرونده‌های مرتبط با بحران اجتماعی و نقض حق زندگی توسط حکومت ایران را بررسی کنند.

طبق ماده ۷ اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری (ICC)، اقداماتی که به‌طور سازمان‌یافته و گسترده باعث تحمیل شرایطی شوند که زندگی مردم را به خطر بیندازد، می‌توانند مصداق «جنایت علیه بشریت» محسوب شوند.

تحریم‌های حقوق بشری جدید علیه مقامات جمهوری اسلامی و طرح شکایت در دادگاه‌های بین‌المللی، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به دلیل نقض گسترده حقوق شهروندان ایرانی در این زمینه اعمال شود.

جوانانی که جمهوری اسلامی امیدشان را نابود کرده است

خودکشی ناموفق این جوان ۱۹ ساله، تنها یک نمونه از بحران اجتماعی و فروپاشی امید در میان جوانان ایرانی است.

جمهوری اسلامی نه‌تنها هیچ راهکاری برای حل این بحران ندارد، بلکه با سیاست‌های سرکوبگرایانه، بحران اقتصادی، و ناکارآمدی مطلق در حوزه بهداشت روانی، به‌طور مستقیم در افزایش نرخ خودکشی جوانان نقش دارد.

اگر این روند ادامه یابد:
• شاهد افزایش موج خودکشی و افسردگی در میان جوانان ایرانی خواهیم بود.
• ایران با بحران‌های اجتماعی شدیدتر و اعتراضات گسترده‌تری روبه‌رو خواهد شد.
• نهادهای بین‌المللی فشارهای بیشتری را بر جمهوری اسلامی برای پاسخگویی در قبال نقض حقوق بشر اعمال خواهند کرد.

در نهایت، حکومتی که جوانانش را به نقطه‌ای از ناامیدی می‌رساند که به خودکشی روی آورند، نه‌تنها مشروعیت خود را از دست داده، بلکه در آستانه فروپاشی اجتماعی قرار گرفته است.

جمهوری اسلامی مسئول مستقیم جان از دست رفته هزاران جوانی است که در سایه استبداد، فقر و بی‌عدالتی، امیدشان را از دست داده‌اند. 

Please follow and like us: