https://wp.me/p6xuBy-Har
حقوق بشر در ایران – امروز پنجشنبه ۱۷ اسفند ماه ۱۴۰۲، دو شهروند در شهرستان آبادان از توابع استان خوزستان و شهرستان بانه از توابع استان کردستان، در پی محرومیت از حق امید به زندگی خودکشی کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۲، یک کارگر مَرد، ساکن شهرستان آبادان از توابع استان خوزستان و راننده شرکت کشت و صنعت فارابی خوزستان، در پی افزایش فشارهای روحی، روانی و مشکلات اقتصادی، در پی حلق آویز کردن خود اقدام به خودکشی کرد.
براساس کلیپ منتشره در شبکه های اجتماعی، این مرد که در پارکینگ شرکت کشت و صنعت فارابی، پس از حلق آویز کردن خود اقدام به خودکشی کرد اما با حضور به موقع همکارانش از مرگ رهایی پیدا کرد.
همچنین، یکی از کارگران شاغل در کشت و صنعت حکیم فارابی با ارسال کلیپ لحظه اقدام به خودکشی همکار خود برای حقوق بشر در ایران در خصوص علت خودکشی این شهروند اعلام کرد:”این شخص در اعتراض به عدم پرداختن حقوق ماهیانه خود، از حدود ۲ روز قبل در مقابل درب شرکت تحصن کرده بود اما در پی عدم توجه به مطالبه اش به نشانه اعتراض، خود را مقابل درب شرکت حلق آویز کرد اما توسط سایر همکارانش از مرگ نجات پیدا کرد.”
شرکت کشت و صنعت حکیم فارابی یکی از شرکت های وابسته به هلدینگ توسعه نیشکر و صنایع جانبی است که در ۳۵ کیلومتری جاده اهواز به آبادان و در شرق رودخانه کارون واقع شده است.
در خبری دیگر به نقل از آژانس خبری موکریان، طی روزهای اخیر، ئاکام ـ نام خانوادگی نامشخص، متولد: ۱۳۸۹، ساکن شهرستان بانه از توابع استان کردستان، در پی اقدام به خودکشی جان باخت.
این نوجوان ۱۳ ساله، پس از حلق آویز کردن خود و اقدام به خودکشی جان باخته است.
همچنین، جسد وی پس از مرگ، برای بررسی های حقوقی و انتظامی به سردخانه بیمارستان صلاح الدین شهرستان بانه منتقل شد.
در تاریخ ۹ دی ماه ۱۴۰۲، حمید پیروی، نایب رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران، از افزایش ۵۱ درصدی خودکشی شهروندان داخل ایران در فاصله زمانی سال ۱۳۰۵ تا سال ۱۴۰۱ خبر داد.
همچنین، نیروی انتطامی، سازمان پزشکی قانونی و قوه قضائیه در تاریخ ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۲، اعلام کردند که در ایران میزان مرگ ناشی از خودکشی شهروندان ۵/۱ درصد به ازای همر ۱۰۰ نفر است.
اگر کوچکترین تمایل یا فکری درباره خودکشی دارید بلافاصله با سامانه ۱۲۳ اورژانس اجتماعی یا سامانه ۱۴۸۰ صدای مشاور تماس بگیرید.
افزایش فقر، نبود امید به زندگی، نبود بازار اشتغال و فعالیتهای سازنده اجتماعی برای شهروندان، سرکوب های امنیتی و اجتماعی، محرومیتهای گسترده بر اثر سوءمدیریت در کشور، از جمله دلایل افزایش خودکشی در ایران است.
محرومیت از حق امید به زندگی و عدم برخورداری از تامین اجتماعی شهروندان در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب تاکید شده است.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای اهداف سند مذکور برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان، بطور کامل از دستور کار خارج شد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

