مقدمه

زندان رجایی شهر کرج ، یكی از زندانهای متراكم و پر جمعیت ایران است كه اكثرا زندانیان عادی با جرائم اجتماعی در آن محبوس هستند. ضیایی یک بار در جمع زندانیان سیاسی خود را فردی معرفی کرد که بیش از ۲۰ سال سابقه کار امنیتی و اطلاعاتی در پرونده خود دارد و پیش‌تر در میان جمع تعدادی از زندانیان عادی اعتراف کرده که رئیس بازداشتگاه کهریزک در سال ۸۸ بوده است.

تعدادی از زندانیان سیاسی بطور خاص پس از تظاهرات‌های بزرگ سال ۱۳۸۸ نیز در این زندان زندانی شدند. در حال حاضر شمار بسیاری از زندانی سیاسی – امنیتی در زندان رجایی شهر کرج محبوس هستند. زندانیان عقیدتی اهل سنت نیز در یكی از سالنهای این زندان محبوس می‌باشند.آمار کل زندانیان این زندان بین ۸ الی ۱۲ هزار نفر تخمین زده می شود، در حالی که ظرفیت واقعی آن حدود ۳۰۰۰ نفر می‌باشد.

با گذشت هفت ماه از انتقال خشونت‌آمیز زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر کرج (گوهردشت) به سالن ۱۰ بند۴ این زندان، مسئولان زندان اموال و وسایل سی زندانی منتقل شده را به آنان بازنگردانده‌اند و زندان از فروش وسائل مورد نیاز و یا تحویل وسایل زندانیان نیز خودداری می‌کند.
مسئولان زندان با اعمال محدودیت‌های مضاعف از قبیل: قطع تلفن، محدود کردن مسیرهای تهویه هوا و جلوگیری از ورود وسایل مورد نیاز، بهداشت جسمی زندانیان سیاسی را به مخاطره‌ انداخته‌اند.
محدودیت‌های اعمال شده بر زندانیان سیاسی این زندان چند برابر زندانیان عادی و حتی بیشتر از رویه سابق این زندان در قبال همین زندانیان سیاسی است. تلفن آنها مدت طولانی است که قطع شده است، درب سالن عمومی به جز یکی دو ساعت هواخوری طی روز بسته است و تمام روزنه‌ها و پنجره‌ها را هم برای قطع ارتباط زندانیان سیاسی با زندانیان عادی بسته‌اند. برای گرم کردن کل سالن در سرمای خشک کرج فقط یک فن نیمه خراب وجود دارد و اجازه خریدن وسایل گرم کننده و حتی پتو و لباس گرم از بیرون زندان به زندانیان داده نمی شود و همین مسئله تحمل سرما برای زندانیان سیاسی را طاقت فرسا کرده است.
بیش از سی زندانی سیاسی رجایی‌شهر به دلیل فقدان تهویه مناسب و وسایل گرمایشی به سردرد و بیماری‌های مزمنی دچار شده‌اند، ولی بهداری زندان آن را طبیعی می‌داند. برای مداوای آنها اقدامی نمی کند.
زندانیان سیاسی گفته اند: «از مجموعه وسایل شخصی مان که قیمت کل آن به میلیون‌ها تومان می‌رسید هیچ چیز به ما تحویل داده نشده، است مسئولان زندان یک بار می‌گویند گم شده یک بار می‌گویند معدوم شده، این یک دزدی آشکار است و کسی هم بابت آن بازخواست نمی‌شود، هر چه هم اعتراض کردیم بی‌فایده بوده و به برخورد بدتر در زندان منجر شده.»
زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) یکی از سه زندان بزرگ استان البرز است که بخش عمده جمعیت آن را محکومان جرائم خشن مانند قتل، سرقت، جرائم مسلحانه و تجاوز تشکیل می‌دهند اما همواره تعدادی از زندانیان سیاسی را نیز به عنوان تبعیدی در خود جای داده است. ولی الله فیض مهدوی، امیرحسین حشمت ساران، محسن دگمه‌چی، محمدمهدی زالیه، منصور رادپور، شاهرخ زمانی، افشین اسانلو و علیرضا کرمی خیرآبادی نام تعدادی از زندانیان سیاسی است که طی یازده سال گذشته جان خود را در حال گذراندن محکومیت در این زندان و بدون پاسخگویی مسئولان از دست داده‌اند.

زندانیان سیاسی محبوس در بند ۴ سالن ۱۲ زندان رجایی شهر به مدت یک ماه است که از حق هواخوری در این زندان محروم مانده‌اند.

از یک ماه پیش هواخوری بند زندانیان سیاسی بسته شده و مسئولین زندان رجایی شهر از اعلام زمان دقیق امکان استفاده از آن خودداری می‌کنند.

زندانیان سیاسی بارها نسبت به این موضوع اعتراض خود را اعلام کرده‌اند اما مسئولین تاکنون توجهی نسبت به این مسئله نداشته‌اند. این زندانیان قرار گذاشته بودند، در اعتراض به این رویه از روز سه شنبه 20 تیر از گرفتن غذا و اعلام آمارهای صبحگاهی و شامگاهی امتناع کنند.

در بند ۴ سالن ۱۲ زندان رجایی شهر دستکم ۶۰ زندانی با اتهامات سیاسی، عقیدتی و امنیتی نگهداری می‌شوند.

زمان‌بندی اعدام در زندان رجایی شهر

زندان رجایی شهر یکی از محل‌های اجرا احکام اعدام دو استان تهران و البرز به شمار می‌رود و زندانیان محکوم به اعدام از زندان‌های مختلف این دو استان جهت اجرای حکم اعدام به این زندان منتقل می‌شوند.

چهارشنبه‌های هر هفته ، روز اجرای اعدام در این زندان می‌باشد. هر هفته به طور میانگین، ۸ تا ۱۰ نفر در این زندان اعدام می‌شوند.

غلامرضا ضیایی رئیس زندان و علی‌محمدی مدیر داخلی کسانی هستند که مراتب و تشریفات اعدام را به خوبی و با دقت انجام می‌دهند و باقری رئیس گارد زندان، طناب را بر گردن زندانیان محکوم به اعدام می‌اندازد.

ساختار زندان

زندان رجائی شهر کرج ده بند (اندرزگاه) دارد. هر اندرزگاه از سه سالن تشکیل شده و هر سالن دارای ۳۰ اتاق می‌باشد.
بخش‌های زندان رجایی شهر بند ۱، بند ۴، بند ۶، بند ۷، بند فرهنگی (واحد فرهنگی)، واحد ۵، فرعی ۵، واحد ۲، اندرزگاه ۲ و اندرزگاه‌های ۱ و ۵، می‌باشد.

همچنین سلول‌هایی با ابعاد ۲ * ۲/۵ متر در این زندان وجود دارد که معمولا حدود ۴ یا ۵ زندانی در آن محل نگهداری می‌شوند.

همچنین، این زندان دارای دالان‌های متعددی است که در آن‌ها سلول‌های بی‌روزنی قرار گرفته است.

این زندان دارای یک قرنطینه می‌باشد. که در بند ۴ این زندان قرار دارد و محل وجود جانوران موزی همچون ساس و شپش است و به شدت آلوده می‌باشد.
به نحوی که زندانیان محبوس در این زندان به دلیل انتقال زندانیان از این بند به بندهای دیگر، آلودگی در تمام بندها پخش شده و باعث بیماری های پوستی و بروز مشکلات بهداشتی و درمانی دیگر برای زندانیان شده است.

یکی از بخش‌های مخوف این زندان که به فوق امنیتی معروف است در سالن ۱۰ بند ۴ این زندان قرار دارد. در این سالن کوچکترین ارتباطی با بیرون وجود ندارد.
این سالن به دوربین مدار بسته و سیستم شنود مجهز است و ۴۰ دوربین مدار بسته و ۶۴ سیستم شنود را داراست به نحوی که حتی زندانیان در سرویس بهداشتی مجهز به دوربین‌های مدار بسته نیز تحت کنترل می‌باشند.
زندانیان سیاسی در این سالن نگهداری می‌شوند این زندانیان پس ازحمله گارد زندان در مرداد ۹۶ ، از سالن ۱۲ بند ۴ به این محل منتقل شدند.

بند هفت زندان رجایی شهر کرج در حال حاضر محل تعدادی از زندانیان سیاسی- عقیدتی اهل سنت با اتهامات مختلف و همچنین تعدادی از زندانیان تحت عنوان داعش می باشد. زندانیان اهل سنت بعد از جریان دوشنبه سیاه در زندان رجایی شهر به این بند منتقل شدند.
روز دوشنبه یازدهم مردادماه سال ۹۵ معروف به “دوشنبه سیاه” با یورش بی سابقه گارد سیاهپوش زندان رجایی شهر کرج ۳۷ زندانی سنی مذهب محکوم به اعدام، با دستبند، پابند و چشم بند تحت تدابیر شدید امنیتی به سلولهای انفرادی منتقل و روز بعد دستکم ۲۰ تن از آنان اعدام شدند .

اقدامات غیر انسانی مقامات زندان علیه زندانیان

یکی از اقدامات غیرانسانی مقامات زندان علیه زندانیان نگهداری آنان در قرنطینه زندان به مدت یک شبانه روز یا بیشتر می ‌باشد.
بر این اساس به دستور رئیس زندان، زندانیان جدید الورود و کسانی که به تازگی از مرخصی بازگشته‌اند و همچنین زندانیان سیاسی مجبور به حبس به مدت یک شبانه روز یا بیشتر در قرنطینه زندان می‌باشند.

بنا به گفته زندانیان سه تن از ماموران بند به نام‌های (اسماعیلی، مرندی و دفتری) در بند قرنطینه حضور دارند که هر سه با رفتاری تحقیرآمیز با زندانیان برخورد می‌کنند.

همچنین از دیگر موارد اعمال غیر انسانی میتوان به برخورد‌های توهین آمیز در حین بازرسی اولیه زندانیان در بدو ورود اشاره کرد که اکثر مواقع زندانیان را کاملا برهنه می‌کنند.

از دیگر موارد میتوان به نصب دستگاه‌های پخش پارازیت اشاره کرد که اکثر زندانیان را دچار اختلالات عصبی کرده است. مقامات زندان با پخش پارازیت‌های مختلف به اصطلاح مانع ارتباطات زندانیان با خارج از زندان شده اما امواج پارازیت تاثیرات بسیار منفی را بر روح و روان و وضعیت جسمی زندانیان داشته است.

از دیگر موارد اعمال غیر انسانی میتوان به عدم اعزام زندانیان سیاسی به مراکز درمانی اشاره کرد. زندانیان سیاسی و به طور زندانیان سیاسی که در بند ۴ سالن ۱۰ (بند فوق امنیتی) محبوس هستند از حداقل امکانات پزشکی محروم هستند.
در داخل زندان هیچگونه رسیدگی درمانی برای زندانیان انجام نمی شود و به آنان و یا خانواده‌هایشان اجازه گرفتن قرار نمی دهند.
برخي از زندانيان از جمله ابوالقاسم فولادوند، حسن صادقی، فرهنگ پورمنصوری، شهرام پورمنصوری، آرش صادقي و مجيد اسدي كه در ريل درمان پزشكي قرار داشتند قرارهايشان منتفی اعلام شده است.

وضعیت غذا

وضعيت غذايي بسيار نامناسب و بد گزارش شده است. سهميه غذا و حتي سهميه نان زندانيان به دستور رئیس زندان کم شده است و سهمیه جیره خشک غذایی زندانیان نیز قطع شده و زندانیان به خاطر کیفیت بسیار بد و پایین غذای زندان، مجبورند با هزینه زیاد از رستوران زندان غذا تهیه کنند.
برخي از اقلام را كه زندانيان مجبور هستند خودشان تهيه كنند با اضافه قيمت به آنان مي فروشند.
مواد غذایی فروشگاه چندین برابر گرانتر بفروش می رسد برای مثال تخم مرغ شانه ای ۳۴۵۰۰ تومان بفروش می رسد در حالیکه در مغازه ها ۲۱۰۰۰تومان است.

وضعیت گرمایش در فصل سرما

 

زندانیان از نبود وسایل گرمایشی رنج می برند. فروشگاه زندان هیچگونه وسیله گرمایشی ندارد.
اتاقهای بند غالبا سرد است و بسیاری از زندانیان در سرمای هوا روی زمین میٰ‌خوابند و از تخت خبری نیست.
به علت سرمای درون بندها اپیدمی سرماخوردگی شیوع یافته و زندانیان فاقد وسایل گرمایشی بوده و بیماری شان تشدید میشود.
مسئولین زندان در پاسخ به درخواست زندانیان برای وسیله گرمایشی پاسخ های مبهم می دهند و مدت زیادی است که می‌گویند در حال تعمیر شوفاژها هستیم ولی هیچگاه اقدامی برای تعمیر نشده است.
پوشاك گرم و حتي پتوي اضافه كه به خرج خانواده ها يا زندانيان تهيه شود را هم قبول نمي كنند.

 

حقوق بشر در ایران

حرکتی جهت آگاهی و عدالت در ایران