گزارشی از نابسامانی اقتصادی در کارخانه ریسندگی میامی

وی با بیان اینکه بیش از ۱۰۰ نفر هستیم که به صورت میانگین ۱۵ سال سابقه کار در این کارخانه را داریم، افزود:”کارگران ریسندگی نخ میامی به نسبت آنچه که در قوانین کار و تامین اجتماعی تعیین شده است بیشتر کار می‌کنند اما برخلاف قانون میزان دریافتی آنان زیر حداقل‌های قانون کار است.”

این کارگر در خصوص میزان دریافتی خود و سایر همکارانش گفت:”میزان دریافتی کارگران نخ میامی هر ماه مبلغ ۵ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان در هر ماه است که این رقم با پایه حقوقی که شورای عالی مزد در سال ۱۴۰۲ تعیین کرده (۷ میلیو ن و۳۰۰ هزار تومان) تطبیق ندارد.”

او با بیان اینکه کارگران ریسندگی نخ میامی روزی هشت تا ۱۲ ساعت کار می‌کنند و استراحتی ندارند، در ادامه گفت:”هر ماه کارفرما بعد از پرداخت ۵ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان به عنوان دستمزد ماهانه از ما کارگران رسید دریافت می‌کند و ما برای پیگیری حق قانونی خود سند و مدرکی نداریم.”

به گفته این کارگر، کارفرما در پاسخ به اعتراض کارگران می‌گوید:”تولید در این کارخانه توجیه اقتصادی ندارد و برای پرداخت حقوق کامل ناچار باید نیمی از نیروی کار کارخانه را اخراج کند. با این حال ما کارگران این واحد تولیدی به دلیل کمبود اشتغال در شهرستان شاهرود ناچار به کار در کارخانه هستیم.” 

فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که هر روز بر قیمت اجناس، کالاها و خدمات افزوده می شود ولی حداقل حقوق کارگران بصورت قطره چکانی یا به آنها پرداخت نمی شود و یا اگر هم پرداخت می شود پس از گذشت چندین ماه از سررسید قانونی پرداخت به حساب این شهروندان واریز می شود. 

در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر،‌ بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.

همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.