وضعیت نامناسب صنفی و شغلی کارگران راه آهن و پلی اکریل اصفهان

حقوق بشر در ایران ـ  امروز شنبه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، کارگران راه آهن سراسری کشور از تبعیض روا شده به آنها ناراضی هستند. همچنین، کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان، در خطر اخراج و بیکاری قرار گرفتند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، امروز شنبه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، کارگران شاغل در راه آهن کشور که از حق امنیت شغلی و اقتصادی محروم هستند خواستار برابری و عدم تبعیض در تخصیص حقوق ماهیانه و ساماندهی برای آنها در حق استفاده از خانه های سازمانی هستند. 

این کارگزان در تشریح وضعیت خود اعلام کردند:”طبق آئین نامه مسکن مصوب شرکت راه‌آهن که از آغاز تاکنون در حال اجراست، کارگران و کارکنان ساکن در منازل سازمانی می‌بایست بعد از اتمام دوران سکونتشان، منازل سازمانی را تخلیه کنند اما برخی افراد که ۱۰ تا ۱۵ سال در خانه‌های سازمانی سکونت دارند برخلاف رویه قانونی اقدام به ترک منازل سازمانی خود نمی‌کنند.” 

یکی از کارگران راه آهن در این رابطه تشریح کرد:”انتظار داریم مدیرعامل راه آهن به وعده‌های خود عمل کند؛ سالهاست کارگران زیادی که فاقد مسکن هستند منتظر ساماندهی منازل سازمانی هستند که طی ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته در دست برخی مدیران با نفوذ و افراد سفارش شده قرار دارد و به هیچ وجه قصد تخلیه آن‌ها را ندارند.”

به گفته وی:”شخص بازنشسته، کارگر و هر مسئولی طبق قانون باید در موعد مقرر خانه‌ی تحویلی خود را تخلیه کند. در عین حال برخی از آن‌ها هیچ فعالیتی در شرکت راه آهن ندارد و کارشان با شرکت تمام شده است اما همچنان در منازل سازمانی سکونت دارند. درحالیکه کارگران متقاضی مسکن کارگرانی هستند که در حال خدمات‌رسانی به شرکت بوده و دغدغه فکری تامین مسکن سبب کاهش راندمان کاری آن‌ها شده است.”

این کارگر با بیان اینکه خواسته جمعی ما کارگران متقاضی مسکن از مدیریت راه آهن این است که ضمن سامان دادن به وضعیت واحدهای سازمانی ترتیبی اتخاذ کنند که منازل سازمانی که تصرف شده‌اند هر چه زودتر تخلیه شده و به کارگران شاغل و متقاضی در نوبت مسکن واگذار شود، در پایان افزود:”انتظار داریم شرکت راه آهن همانند سایر نهادهای دولتی برای تامین مسکن و خانه دار کردن کارگران و کارکنان تحت مسئولیت خود چاره اندیشی کند.” 

در خبری دیگر به نقل از ایلنا، امروز شنبه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، علیرضا خرمی، رئیس شورای اسلامی کار پلی اکریل اصفهان از سوء مدیریت در هدایت منابع انسانی و اخذ تصمیات یک بام و دو هوا از سوی مدیران آن کارخانه تولیدی صنعتی و آسیب به وضعیت صنفی و اقتصادی کارگران آن کارخانه خبر داد. 

رئیس شورای اسلامی کار پلی اکریل اصفهان در تشریح این خبر گفت:”تصمیماتِ یک بام و دو هوا، کارخانه پلی اکریل مادر صنایع نساجی ایران را از نفس انداخته که از جمله آن می توانم به تصمیمی که هیئت محترم وزیران در تاریخ ۱۴۰۲/۰۶/۱۱ مبنی بر تعدیل بهای خوراک دریافتی تولیدکنندگان در صنعت نساجی گرفته‌ و از طرفی با افزایش قیمت پایه محصولات پتروشیمی در شهریور ماه که منجر به افزایش سی درصدیِ قیمت ماده اولیه تولید پلی استر کارخانه پلی اکریل (پارازایلین) شد و پایه‌های شرکت پلی اکریل اصفهان به لرزه انداخته اشاره کنم.” 

او ادامه داد:”این دو اتفاق باعث ناترازی قیمت پارازایلین و چیپس و عدم امکان رقابت در بازار و به تبع آن بالا رفتن بهای تمام شده محصولات پلی اکریل شده و کار به جایی رسیده که تولید محصول در این واحد تولیدی و مادر صنایع نساجی توجیه اقتصادی ندارد و این شرایط، نقدینگی شرکت را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.”

به گفته خرمی:”در همین راستا مدیریت پلی اکریل در مورد مشکلات موجود، مکاتبات بسیاری با شخصیت‌ها و نهادهای مختلف انجام داده‌اند ولی متاسفانه پاسخی نیامده و معضلات برطرف نشده است.” 

وی در ادامه خاطرنشان کرد:”این شرکت با یک تصمیم غیر کارشناسی یک قدم بیشتر تا تعطیلی کامل ندارد چراکه کارخانه اکریلیک ۱ سالهاست تولید ندارد و کارخانه اکریلیک ۲ به دلیل‌ عدم نقدینگی اکنون متوقف شده و کارخانه پلی استر نیز با ظرفیت پایین کار می‌کند که همین تولید اندک نیز در آستانه تعطیلی و توقف کامل قرار گرفته است.”

خرمی هشدار داد:”اگر این اتفاق برای پلی اکریل رخ بدهد بیکاری حدود ۲۰۰۰ کارگر رنج کشیده پلی اکریل را در این شرایط دشوار اقتصادی به همراه دارد، کارگرانی که یکبار طعم آوارگی و بی‌حقوقی را کشیده‌اند و دیگر نه توانی دارند و نه مستحق این هستند که با تصمیمات نادرست شغلشان را از دست بدهند.” 

فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر،‌ بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.

همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد. 

Please follow and like us: