By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-JpP
حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۲۶اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، کارگران پیمانکاری شاغل در راه آهن زاهدان، از حق امنیت شغلی و اقتصادی محروم هستند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، روز سه شنبه ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، کارگران پیمانکاری شاغل در در راه آهن زاهدان«جنوب شرق» همانند سایر همکاران خود در واحدهای ابنیه فنی راه آهن سراسر کشور، خواستار برخورداری از حق امنیت شغلی، حذف پیمانکار و برخورداری از شرایط مناسب اقتصادی و صنفی هستند و با توجه به فرارسیدن روزهای پایانی اردیبهشت ماه اما هوز حقوق فروردین ماه آنها پرداخت نشده است.
این کارگران در تشریح وضعیت خود اعلام کردند:”حقوقهای ما سر وقت نیست، چون شرکتی هستیم و تا وقتی قراردادمان اینطور است، وضعیت همین است؛ حقوق فروردین را نصفه نیمه گرفتهایم، امروز ۲۴ اردیبهشت است اما هنوز حقوق ماه قبل را تسویه نکردهاند؛ در همین مدت هزار بلای آسمانی بر سرمان نازل شده، سیل داشتیم، طوفان داشتیم، آبگرفتگی داشتیم و چندین روز مجبور شدیم تا شب در بیابان بمانیم و خطوط ریل را تعمیر کنیم اما حقوقمان را کامل ندادند؛ برای بعضی از ما فقط ۶ میلیون تومان واریز کردهاند.”
کارگران راه آهن با تاکید بر اینکه به دفعات با برگزاری تجمعات اعتراضی خواستار حذف پیمانکار نیروی انسانی و عقد قرارداد مستقیم با راه آهن شدند افزودند:”تعمیر خطوط راهآهن کشور، یک پروژه موقت نیست، پس چرا برای دهههای متوالی به پیمانکاران واگذار میشود؟ چرا ما کارگران که قلب راهآهن کشور هستیم، قرارداد مستقیم نداریم و حداکثر مدت قرارداد ما، سه ماه است؟!”
آنها در ادامه اعلام کردند:”ما کارگران شرکتیِ تعمیر و نگهداری خطوط راهآهن زاهدان که با وجود سالهای طولانی سابقه کار، به صورت پیمانکاری با شرکتِ «تراورس» کار میکنیم، حال و روز خوبی نداریم، روزهای ما در مجاورت گرمای ۴۵ درجه بیابانهای اطراف زاهدان، روی خطوط ریل، به کندی حرکت میکنیم، با ترس از تعدیل، با غمِ حقوقهای پایین و هزینههای سنگین زندگی که نمیگذارد کمر راست کنیم چه کار باید کنیم.”
این کارگران که در روزهای پایانی اردیبهشت، حقوق فروردین ماه خود را هنوز کامل نگرفتهاند، همچنین افزودند:”حقوق پایه و بسیار حداقلی با روزها و هفتهها تاخیر پرداخت میشود، واریز حق بیمهها مرتب و به موقع نیست، اجارهخانهها سنگین است و خانههای سازمانی برای رسمیها و کارکنان خود راهآهن است اما عجیب آنکه، مقابلهی روزانه با طوفانهای شن و عیبهای ریز و درشتِ خطوط قدیمی راهآهن با اینهاست.”
یکی از این کارگران که پدر شش بچه است و از اول فروردین تا امروز فقط چیزی حدود ده میلیون تومان به حسابش واریز شده، میگوید:”۱۵ سال سابقه کار دارم اما هنوز قراردادم ۳ماهه تمدید میشود؛ بارها نامهنگاری کردیم؛ چند بار به مدیران شرکت تراورس در تهران زنگ زدیم و اعتراض کردیم؛ اما هر بار که مدیران محلی فهمیدند، برخوردشان نامناسب بود، حتی گفتند اگر راضی نیستید بروید….. ما امنیت شغلی نداریم؛ ما بعد از این همه سال کار سخت، باید منت مدیران پشت میزنشین را بکشیم و به سازشان همه جوره برقصیم تا بیکارمان نکنند.”
این کارگر راه آعهن افزود:”من اگر ۱۰ میلیون حقوق داشته باشم، یک نیروی خود راه آهن ۱۶ میلیون تومان میگیرد، این تبعیضی که بین خودیها و ما کارگران غیرخودی قائل میشوند، از همه چیز سختتر است»؛ یک کارگر شرکتی دیگر که ۱۰ سال سابقه کار دارد، تبعیض را رنج مشترک کارگران راهآهن جنوب شرق کشور میداند و از همکارانی میگوید که مشکلاتشان مضاعف است: «همکاری داریم که فرزندش بیمار تالاسمیست، همکاری داریم که بیمار سرطانی در خانه دارد؛ میدانید داروهای این بیماریهای خاص چقدر گران است؟ آن وقت، وقتی حق بیمهها به موقع واریز نمیشود و دفترچه بیمه نداری، مجبوری همه هزینهها را خودت تقبل کنی، یک بیمار سرطانی که نمیتواند منتظر بماند شرکت تراورس یک روزی از روزها حق بیمه کارگران خود را به تامین اجتماعی بپردازد! برای این همکاران ما مشقت کار کردن یک طرف است، نگرانیِ هزینههای سنگینِ دارو و درمان هزار طرف؛ هیچ کس به دادشان نمیرسد.”
فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.