By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-JTc
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۴۰۳، کارگران شاغل در شهرداری منجیل میگویند که از حداقل دریافتی دستمزد خود رضایت ندارند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، روز چهارشنبه ۹ خرداد ماه ۱۴۰۳، در پی پرداخت حداقل حقوق به کارگران شاغل در شهرداری شهرستان منجیل از توابع استان گیلان، مشکلات اقتصادی این کارگران دو چندان شده و مسئولان آن شهرداری توجهی به مطالبات آن کارگران نمی کنند.
تعدادی از کارگران شاغل در شهرداری منجیل در تشریح این خبر گفتند:”ما از کارگران پیمانکاری شاغل در مجموعه شهرداری منجیل در استان گیلان هستیم که درآمد برخی از ما کارگران نزدیک به حداقل حقوق است و دریافتی ماهانهمان کفاف معاش زندگیمان را نمیدهد.”
به گفته کارگران شاغل در شهرداری شهرستان منجیل:”ما هر ماه با اضافهکاری، مبلغی در حدود ۱۲ میلیون تومان حقوق دریافت میکنند که این رقم باتوجه به افزایش روزانه قیمت بسیاری از اقلام مصرفی و غذایی بسیار ناچیز است.”
این کارگران که پیگیر وضعیت افزایش دستمزد خود و همکارانشان هستند، در ادامه گفتند:”جدا از وضعیت دستمزد، کارفرمای شرکت پیمانکاری، پرداخت مطالبات مزدی، سنواتی و عیدی سالهای گذشته آنها را با تاخیر پرداخت میکرد که طی یک سال گذشته وضعیت به نسبت قبل بهبود پیدا کرده و کارگران هر ماه حقوق خود را در موعد مقرر دریافت میکنند.”
کارگران در ادامه خاطرنشان کردند:”همه ما سالهاست به صورت قرار دادی تحت مسئولیت شرکت پیمانکار مشغول کاریم و تلاش زیادی برای حذف فعالیت خود پیمانکار انجام دادهایم اما نتیجهای نگرفتهایم.”
بنا بر اعلام این کارگران:”دریافتی کارگران و کارکنان ساده شاغل در شهرداری در حدی است که مشکلات معیشتی زیادی برای آنان ایجاد کرده است.”
به گفته یکی از کارگران:”علیرغم اینکه مسئولان شهری از وضعیت زندگی و مشکلات اقتصادی ما باخبرند اما تا این لحظه در خصوص افزایش حقوق کارگران مجموعه شهرداری منجیل اقدامی صورت ندادند.”
این کارگر شهرداری منجیل در ادامه گفت:”آنچه کارگران شهرداری منجیل هر ماه به عنوان دستمزد میگیرند حداقلهای مزدی است اما این حداقلها کفاف معیشت آنها را نمیدهد.”
فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.