By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-L4B
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۲۱تیر ماه ۱۴۰۳، کارگران پتروشیمی شهرستان چوار در وضعیت نابسامان شغلی بسر می برند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۲۰ تیر ماه ۱۴۰۳، کارگران پتروشیمی شهرستان چوار از توابع استان ایلام، در حالی در آن واحد تولیدی صنعتی، مشغول به کار هستند از حقوق اولیه صنفی، حق امنیت شغلی و اقتصادی محروم هستند.
این کارگران، از سال ۱۳۹۸، به صورت روزمزد با قرارداد یک ماهه کار میکنند و حقوق ماهیانه آنها، فقط حداقلهای مزدی است. کارگران شرکتی پتروشیمی چوار در استان ایلام، مدتهاست که در انتظار اجرای طرح طبقهبندی مشاغل هستند و از کارفرما فقط وعده و وعید میشنوند.
به نقل از یک فرد مطلع:”از دی ماه ۱۴۰۲، وعده های صنفی داده شده به این کارگران محقق نشده و چندی بعد گفتند انشالله بعد از عید، حالا چهارماه هم از عید گذشته و خبری از طرح طبقه بندی نیست»؛ یکی از این ۶۰۰ کارگر میگوید: نه تنها طرح طبقهبندی اجرایی نشده بلکه از مزایای مزدی متداول هم محرومیم، نه سختی کار میگیریم، نه بدی آب و هوا و نه مزایای انگیزشی و رفاهی و این در حالیست که قراردادیهای پتروشیمی همه این مزایا را با هم میگیرند.”
این فرد مطلع در ادامه افزود:”چهارسال کارِ روزمزدی و با قرارداد یک ماهه معترض هستیم و در هفتههای اخیر آمدند گفتند میخواهیم با شما قرارداد یکساله ببندیم، وقتی رفتیم پای قرارداد، دیدیم هیچ فرقی با قرارداد روزمزدی و یکماههی قبلی ندارد، خبری از مزایای مزدی در آن قرارداد نبود و همه چیز به نفع کارفرما تنظیم شده بود، صد درصد به نفع کارفرما!”
وی در ادامه خاطرنشان کرد:”در سال ۱۴۰۲، چند تن از کارگران شرکتی در پتروشیمی چوار خودکشی کردند، سپس مدیران این واحد پتروشیمی قول دادند شرایط تغییر خواهد کرد، حالا چند ماه بعد از آن حوادث تلخ و آن مصاحبههای پر از وعده، در در پتروشیمی چوار بر همان پاشنه سابق میچرخد و خبری از تغییرات نیست؛ یک کارگر پتروشیمی چوار میگوید: هیچ چیز عوض نشده؛ ما کارگران شرکتی با سالها سابقه کار، همچنان شهروند درجه چندم هستیم و در محرومیت به سر میبریم.”
فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.