بازداشت و بلاتکلیفی ۲۲ شهروند و آزادی ۶ تن دیگر با تودیع قرار وثیقه

حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۲۶تیر ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در شهرهای سمیرم، شیراز، دشتی و منطقه ترگور ارومیه، پس از بازداشت داریوش صاعدی، فاضل بهرامیان، مهران بهرامیان، یونس بهرامیان، عبدالرحمان جابری، احمد بحری، عبدالرحمن قنبری، مصطفی مکاری،‌ حسن محمودی، نیما خدابنده، سینا یوسفی، علی محمودی،‌ عبدالواحد محمدی،‌ محمود رسا، شایان محمدی، محمدامین احمدی، دانیال علیپوریان، آریا واثفی، طه دشتیان، عبدالله آریانفر، لالیخان نیک‌نیا و علی خاکی را بازداشت کردند. همچنین، حبیب خشنود، خضر محمدپور، جمال رسول‌زاده، ثریا قیطران، عبدالرحمن قیطران و صدرالدین قیطران، پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع قرار وثیقه آزاد شدند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۲۶ تیر ماه ۱۴۰۲، فاضل بهرامیان، داریوش صاعدی، مهران بهرامیان و یونس بهرامیان، شهروندان اهل شهرستان سمیرم در جنوب استان اصفهان، علیرغم گذشت نیزدیک به ۶ ماه از تاریخ دستگیری در ۲ بازداشتگاه اطلاعات سپاه واقع در دولت آباد و در بازداشتگاه الف طا متعلق به وزارت اطلاعات در زندان دستگرد(مرکزی) اصفهان محبوس و از کلیه حقوق شهروندی یک متهم محروم هستند. 

براساس این گزارش، با توجه به گذشت بیش از ۶ ماه از تاریخ دستگیری و تداوم نگهداری این افراد در سلولهای انفرادی و تداوم بازجویی های فشرده توام با اعترافات اجباری از این افراد، نگرانی خانواده و نزدیکان آنها از وضعیت فاضل بهرامیان، داریوش صاعدی، مهران بهرامیان و یونس بهرامیان، به شدت افزایش پیدا کرده است. 

به نقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”هر ۴ نفر این افراد در جریان برگزاری مراسم چهلم علی عباسی، مراد بهرامیان، مسلم هوشنگی و آصفی که در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ جان باخته بودند پس از شکل گیری یک تظاره ات اعتراضی و یورش نیروهای امنیتی و افزایش میزان درگیری بین این شهروندان و ماموران که منجر به کشته شدن محسن رضایی، از ماموران امنیتی شد بازداشت شدند.” 

این منبع مطلع افزود:”فاضل بهرامیان، مهران بهرامیان ـ که دو برادر مراد بهرامیان(ازجانباختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱) هستند به همراه یونس بهرامیان و داریوش صاعدی به اتهام (نقش داشتن در کشته شدن محسن رضایی ـ مامور امنیتی) بازداشت شدند و از زمان بازداشت و براس بازجویی و انجام بازجویی های فشرده به سلولهای انفرادی در بازداشتگاه اطلاعات سپاه واقع در دولت آباد اصفهان منتقل شدند و هر ۴ نفر آنها از لحظه بازداشت از حقوق اولیه خود برای دسترسی به وکیل و سایر حقوق شهروندیشان محروم هستند.” 

این منبع مطلع خاطرنشان کرد:”این ۴ نفر برای اخذ اعترافات اجباری برای عملی(قتل محسن رضایی ـ مامور امنیتی) که به مرتکب نشدند به شدت تحت فشار و شکنجه قرار دارند و از لحظه بازداشت تا به امروز فقط ۳ نوبت توانستند با خانواده های خود دیدار کنند و با توجه به تحقیقات صورت گرفته مشخص شده که فاضل بهرامیان، داریوش صاعدی، مهران بهرامیان و یونس بهرامیان، در ۲ بازدشتگاه متعلق به وزارت اطلاعات موسوم به الف طا واقع در زندان دستگرد(مرکزی) اصفهان و بازداشتگاه اداره اطلاعات سپاه استان اصفهان، نگهداری می شوند.” 

حقوق بشر در ایران، در تاریخ ۹ خرداد ماه ۱۴۰۲، با انتشار گزارشی، نسبت به تداوم بازداشت و بلاتکلیفی فاضل بهرامیان، مهران بهرامیان، یونس بهرامیان و داریوش صاعدی، در زندان دستگرد اصفهان و بازداشتگاه دولت آباد اصفهان اطلاع رسانی کرده بود. 

در خبری دیگر، امروز دوشنبه ۲۶ تیر ماه ۱۴۰۲، عبدالرحمان جابری، احمد بحری، عبدالرحمن قنبری، مصطفی مکاری،‌ حسن محمودی، نیما خدابنده، سینا یوسفی، علی محمودی،‌ عبدالواحد محمدی،‌ محمود رسا، شایان محمدی، محمدامین احمدی، دانیال علیپوریان، آریا واثفی، طه دشتیان، عبدالله آریانفر، علی خاکی، شهروندان اهل شیراز و شهرستان دشتی، برخی از این افراد علیرغم گذشت مدتی قابل توجه از زمان دستگیری در وضعیت بلاتکلیف بسر می برند. 

براساس این گزارش، عبدالله آریانفر و علی خاکی، در تاریخ ۲۴ خردادماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان دشتی، بازداشت و به مکان نامعلومی شدند و از وضعیت این افراد اطلاعی حاصل نشده است. 

همچنین، در تاریخ ۳۰ خرداد ماه ۱۴۰۲، سینا یوسفی، نیما خدابنده و شایان محمدی، شهزوندان ساکن شهر شیراز مرکز استان فارس، توسط ماموران وزارت اطلاعات، بازداشت و برای تشکیل پرونده قضایی به زندان بندرعباس مرکز استان هرمزگان، منتقل شدند. 

افزون براین، محمود رسا به همراه عبدالواحد محمدی، دو شهروند اهل شهرستان دشتی، در تاریخ ۲۰ تیر ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در آن شهرستان، بازداشت و برای تشکیل پرونده به بند امنیتی زندان بندرعباس منتقل شدند. 

از سوی دیگر، حسن محمودی، عبدالرحمان قنبری، عبدالرحمان جابری، احمد بحری، دانیال علیپوریان، محمدامین احمدی، آریا واثقی، طه دشتیان و مصطفی مکاری هم در تاریخ ۲۳ خرداد ماه ۱۴۰۲، بصورت هماهنگ، توسط ماموران وزارت اطلاعات در شهر شیراز مرکز استان فارس، دستگیر شدن و از میان این افراد از مکان نگهداری آریا واثقی، طه دشتیان، عبدالرحمان قنبری، عبدالرحمان جابری، احمد بحری و مصطفی مکاری اطلاعی در دسترس نیست اما سایر ایان افراد در تماسهای کوتاه با خانواده هی خود اعلام کردند که در بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ اداره اطلاعات شهر شیراز بسر می برند. 

لازم به اشاره است، از مجموع این ۱۷ نفر، در تاریخ ۲۱ تیر ماه ۱۴۰۲، دانیال علیپوریان، حسن محمودی، محمدامین احمدی و علی محمودی،‌ پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام با قید وثیقه آزادشدند. 

یک به این شهروندان بازداشت شده در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران اعلام کرد:”با توجه به اینکه مدتی از تاریخ بازداشت این ۱۷ نفر گذشته و خانواده های آنها به شدت نگران وضعیت این افراد هستند مراجعاتی را به اداره پیگیری وزارت اطلاعات و دادسراهای انقلاب در شهر شیراز و بندرعباس داشتند اما پاسخ درستی برای علت بازداشت این افراد به خانواده داده نشده است.” 

تا لحظه تنظیم این خبر، از علت دقیق بازداشت گسترده این شهروندان، و اتهانات مطروحه بر علیه آنها اطلاعی حاصل نشده است. 

در خبری دیگر به نقل از کُردپا، سحرگاه شنبه ۲۴ تیرماه ۱۴۰۲، لالیخان نیک‌نیا، اهل روستای حکی از توابع منطقه ترگور واقع در شهر ارومیه مرکز استان آذربایجان غربی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. 

براساس این گزارش، ماموران امنیتی برای بازداشت لالیخان نیک نیا به منزل وی یورش بردند و پس از تفتیش سپس این شهروند را بازداشت کردند. 

همچنین، علت دقیق بازداشت لالیخان نیک نیا، (ارتباط با یکی از احزاب سیاسی مخالف جمهوری اسلامی) عنوان شده است.  

لالیخان نیک‌نیا، پس از بازداشت به مکان نامعلومی منتقل و از وضعیت وی اطلاعی حاصل نشده است. 

در خبری دیگر به نقل از کولبرنیوز، روز یکشنبه ۲۵ تیرماه ۱۴۰۲، حبیب خشنود و خضر محمدپور، دو شهروند اهل روستای کانی ملا از توابع شهرستان پیرانشهر در استان آذربایجان غربی، پس از اتمام بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع وثیقه از زندان شهرستان نقده آزاد شدند.

با توجه به آزادی خضر محمدپور و حبیب خشنود با تودیع قرار وثیقه اما از میزان وثیقه شده و مصادیق حقوقی اتهامات تفهیم شده به این افراد اطلاعی حاصل نشده است. 

لازم به اشاره است، خضر محمدپور و حبیب خشنود، در تاریخ ٢١ خرداد ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در روستای اشنوزنگ از توابع شهرستان پیرانشهر بازداشت و پس از اتمام مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام سپس به زندان شهرستان نقده منتقل شده بودند. 

در خبری دیگر به نقل از کُردپا، روز یکشنبه ۲۵ تیر ماه ۱۴۰۲، جمال رسول‌زاده، فرزند: محمد، اهل روستای خورینج از توابع شهرستان پیرانشهر در استان آذربایجان غربی، با توجه به اتمام بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع قرار وثیقه از زندان شهرستان نقده آزاد شد. 

در حالی جمال رسول زاده تحت بازجویی و تفهیم اتهام قرار گرفت که از حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق شهروندی خود در یک فرآیند دادرسی محروم بوده است. 

لازم به اشاره است، جمال رسول زاده، سحرگاه ۲۱ خرداد ماه ۱۴۰۲، توام با خشونت و رفتار توهین آمیز ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت شده بود. 

تا این لحظه از دلیل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه جمال رسول زاده اطلاع دقیقی به دست نیامده است. 

کُردپا در خبری دیگر اعلام کرد؛ روز یکشنبه ۲۵ تیرماه ۱۴۰۲، ثریا قیطران، عبدالرحمن قیطران و صدرالدین قیطران، شهروندان اهل شهرستان پیرانشهر از توابع استان آذربایجان غربی، با توجه به اتمام بازجویی ها و تفهیم اتهام، تودیع قرارهای وثیقه آزاد شدند. 

براساس این گزارش، علیرغم آزادی این ۳ عضو یک خانواده، با تودیع قرار وثیقه اما از میران وثیقه های تودیعی و مصادیق حقوقی اتهامات تفهیم شده به این افراد اطلاعی حاصل نشده است. 

لازم به اشاره است، ثریا قیطران، در تاریخ ۵ تیر ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در منزل پدری خود واقع در روستای کانی ملا از توابع پیرانشهر، بازداشت و برای تشکیل پرونده به یکی از بازداشتگاههای امنیتی در ارومیه مرکز استان اذربایجان غربی منتقل و در وضعیت بلاتکلیف قرار گرفته بود. 

همچنین، عبدالرحمن قیطران و برادر وی صدرالدین قیطران هم در تاریخ ۲۱ خرداد ماه ۱۴۰۲، پس از یورش نیروهای امنیتی به منزل این افراد، توام با رفتار خشونت آمیز ماموران، بازداشت شده بودند. 

سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و ابهامات گسترده در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از مواردی بوده که بعنوان اعتراض در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد. 

همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد. 

سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.

Please follow and like us: