بازداشت پیمان ابراهیمی و آزادی مریم فرهنگ و پویا طالبیان با تودیع وثیقه

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۴شهریور ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در شهر تبریز، پیمان ابراهیمی را بازداشت کردند. از سوی دیگر، پویا طالبیان و مریم فرهنگ، پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع قرار وثیقه اززندانهای دولت آباد و زندان مرکزی اصفان، آزاد شدند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای اخیر، پیمان ابراهیمی، مربی رقص آذربایجانی، ساکن تبریز مرکز استان آذربایجان شرقی، توسط نیروهای امنیتی در آن شهر، بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. 

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”ماموران امنیتی با یورش به منزل پدری آقای ابراهیمی، ابتدا آن مکان را تفتیش کرده و سپس برخی لوازم از قبیل گوشی تلفن همراه این شهروند را توقیف و در نهایت پیمان ابراهیمی را برای تشکیل پرونده بازداشت کردند.” 

تا لحظه تنظیم این خبر، از مکان نگهداری، نام نهاد امنیتی بازداشت کننده و از علت دقیق بازداشت پیمان ابراهیمی اطلاعی حاصل نشده است. 

لازم به اشاره است، پیمان ابراهیمی، مربی رقص آذربایجانی و از فعالان مدنی اهل تبریز است که در جریان اعتراضا به خشک شدن دریاچه ارومیه فعالیتهای مسالمت آمیزی داشته است. 

در خبری دیگر، طی روزهای اخیر، مریم فرهنگ و پویا طالبیان، اهل استان اصفهان و محبوس و بلاتکلیف در زندانهای دولت آباد و دستگرد اصفهان، پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع قراروثیقه آزاد شدند. 

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”از جمله اتهامات تفهیم شده به مریم فرهنگ و پویا طالبیان توسط بازپرس داسرای عمومی و انقلا اصفهان(فعالیت تبلیغی علیه نظام) عنوان شده و هر یک از این افراد با تودیع قرار وثیقه آزاد شدند.” 

لازم به اشاره است، پویا طالبیان و مریم فرهنگ،  از ورزشکاران رشته سنگ نوردی، در تاریخ ۱۵ مرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در اصفهان، دستگیر و برای تشکیل پرونده ابتدا به دادسرای عمومی و انقلاب اصفهان و سپس به زندانهای دولت آباد و زندان دستگرد(مرکزی) استان اصفهان، منتقل شده بودند. 

اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.

اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی هست که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد.

همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد.

از سوی دیگر، در ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت بر حق جملگی شهروندان در برخورداری از حقوق برابر و عدم تبعیض در جامعه به بواسطه جنسیت افراد و یا تفکرات و نگرشهای شخصی افراد تاکید شده است.

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین، برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: