حقوق بشر در ایران – امروز پنجشنبه ۱۱خرداد ماه ۱۴۰۲، هدی (زهره) توحیدی و زهرا توحیدی، برای سپری کردن دوران حبس خود بازداشت شدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از روزنامه شرق، روز چهارشنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۴۰۲، زهرا توحیدی و خواهر وی هدی (زهره) توحیدی، دو روزنامه نگار و فعال رسانه ای، ساکن تهران، پس از احضار به شعبه اول اجرای احکام دادسرای ناحیه ۳۳ تهران برای سپری کردن دوران حبس خود بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند.
براساس این گزارش، بازداشت هدی (زهره) توحیدی و زهرا توحیدی، در حالی صورت گرفت که این شهروندان با دریافت تماسهای تلفنی به شعبه اول اجرای احکام دادسرای زندان اوین احضار و سپس برای تحمل حبس خود بازداشت شدند.
لازم به اشاره است، هدی (زهره) توحیدی و زهرا توحیدی، در تاریخ ۳۱ شهریورماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در تهران، بازداشت و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین و طی مراحل بازجویی و تفهیم اتهام در دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، در تاریخ ۲۶ آذرماه ۱۴۰۱، با تودیع وثیقه از زندان اوین آزاد شده بودند.
زهرا توحیدی و خواهر وی هدی (زهره) توحیدی، پیش از آزادی با تودیع وثیقه، در تاریخ ۲۶ آذر ماه ۱۴۰۱، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به ریاست ایمان افشاری از بابت اتهامات(اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) و (فعالیت تبلیغی علیه نظام) محاکمه و پس از تبرئه از اتهام (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) فقط از بابت اتهام (فعالیت تبلیغی علیه نظام) هر یک به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شده بودند.
سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است.
ممانعت از دسترسی متهم به وکیل در مراحل بازجویی، بازپرسی و دادرسی، ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
اشتراک گذاری
