https://wp.me/p6xuBy-AmR
حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۲۸ مرداد ماه ۱۴۰۲، عبدالله انصاری، کریم اسماعیل زاده، مهدی نصیرزاده و ابراهیم رضایی، با تودیع قرار وثیقه آزاد شدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۲۸ مرداد ماه ۱۴۰۲، ابراهیم رضایی، عبدالله انصاری، کریم اسماعیل زاده و مهدی نصیرزاده، شهروندان محبوس و بلاتکلیف در بند قرنطینه زندان مرکزی تبریز مرکز استان آذربایجان شرقی، پس از تامین وثیقه، آزاد شدند. این شهروندان، در جریان مسابقه فوتبال بین دو تیم تراکتورسازی تبریز و پرسپولیس تهران، پس از ممانعت ماموران نیروی انتظامی از ورود آنها به ورزشگاه سهند تبریز، دستگیر شده بودد.
براساس این گزارش، آزادی عبدالله انصاری و کریم اسماعیل زاده با تودیع وثیقه های به مبلغ ۹۰۰ میلیون تومان و ابراهیم رضایی به همراه مهدی نصیرزاده هم هر یک با قید وثیقه هایی به مبلغ ۴۰۰ میلیون تومان آزاد شدند و باید در انتظار دریافت ابلاغیه برای حضور در جلسه دادرسی یا بازپرسی باشند.
لازم به اشاره است، ابراهیم رضایی، عبدالله انصاری، مهدی نصیرزاده و کریم اسماعیل زاده، در تاریخ ۲۵ مرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران نیروی انتظامی در جریان بازی دو تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز و پرسپولیس تهران، که در ورزشگاه سهند شهر تبریز برگزار شده بود پس از ممانعت از ورود این ۴ نفر به آن ورزشگاه، دستگیر و با تشکیل پرونده قضایی به شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای انقلاب تبریز منتقل و پس از تفهیم اتهام به بند قرنظینه زندان مرکزی تبریز منتقل شده بودند.
همچنین، عبدالله انصاری، در تماس تلفنی کوتاهی که در تاریخ ۲۷ مرداد ماه ۱۴۰۲، با خانواده خود داشت از ضرب و شتم و اعمال رفتارهای خشونت آمیز از سوی ماموران نیروی انتظامی بر خودش، کریم اسماعیل زاده، ابراهیم رضایی و مهدی نصیرزاده خبر داده بود.
کریم اسماعیل زاده، پیش تر هم در ساعات پایانی ۱۱آبان ۱۴۰۱ هم توسط نیروهای امنیتی در شهر تبریز بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی در این شهر و طی مراحل بازجویی سپس به زندان مرکزی تبریز منتقل و در تاریخ ۳ آذرماه ۱۴۰۱، پس از اتمام مراحل بازجویی و تفهیم اتهام با تودیع وثیقه از زندان مرکزی تبریز آزاد شده بود.
این فعال مدنی ساکن شهر تبریز، پیش از آن هم به علت فعالیتهای مسالمت آمیز خود توسط ارگانهای امنیتی و دستگاه قضایی در شهر تبریز با بازداشت، احضار، بازجویی، بازپرسی و با پرونده سازی مواجه شد که از جمله این موارد بازداشت خشونت آمیز وی در تاریخ ۲۱ آذر ۱۴۰۰، در جریان برگزاری اعتراضات مدنی در واکنش به خشکی دریاچه ارومیه بود.
بین ۱۶ تا ۲۵ درصد جمعیت ایران ترکزبان هستند که اغلب آنان در استانهای آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان سکونت دارند. برخی از این شهروندان برخورد حاکمیت با شهروندان ترکزبان را توام با تبعیض میدانند و منع تدریس زبانهای غیر فارسی در مدارس را یکی از برجستهترین موارد تبعیض می دانند که همواره با اعتراض بخشی از فعالان مدنی این مناطق روبرو بوده است.
اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی است که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد.
همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد.
سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

