حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۲شهریور ماه ۱۴۰۲، کارگران شاغل در ابنیه فنی راه آهن استان قم، از حق امنیت شغلی و اقتصادی محروم و خواستار عقد قرارداد مستقیم با راه آهن هستند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، امروز پنجشنبه ۲ شهریور ماه ۱۴۰۲، کارگران ابنیه فنی(تعمیر و نگهداری خطوط ریلی) راه آهن استان قم که تحت پوشش یک شرکت پیمانکاری در راه آهن شاغل هستند با توجه به شرایط کاری و وضعیت نابسامان پیمانکاران از حق امنیت شغلی محروم و از سوی دیگر با توجه به کسر مبالغی از حقوق ماهیانه آنها تحت عنوان حق پیمانکار، از نحوه پرداخت با تاخیر حقوق ماهیانه از سوی پیمانکار، ناراضی هستند و تداوم این شرایط، کار برای کارگران مذکور را بسیار سخت و توام با اضطرات و نگرانی کرده است.
کارگران شرکت ابنیه فنی راه آهن استان قم در تشریح وضعیت خود گفتند:”هر ماه مطالبات خود را با تاخیر دریافت می‌کنیم و علارغم آن برخی مطالبات سنواتی، عیدی و اضافه کاری و حق مرخصی کارگران به تاخیر افتاده است. وضع موجود شرایط زندگی را برایمان سخت کرده است. در عین حال شرکت در پرداخت برخی مزایای عرفی و مناسبتی کارگران کوتاهی می‌کند.
آنها با اشاره به میانگین ۱۰ تا ۱۵ ساله‌ی سابقه کاری خود و همکارانش در راه‌آهن افزودند:”میزان دریافتی یک کارگر واحد نگهداری خطوط ریلی با روزی ۸ تا ۱۲ ساعت کار با سه حق اولاد، ناچیز است و کفاف معاش خانواده‌هایمان را نمی‌دهد.”
یکی از این کارگران در تکمیل صحبتهای همکاران خود اعلام کرد:”در گذشته کارگران ابنیه فنی بدون حضور پیمانکاران به صورت رسمی مشغول کار بودند. امروز امکاناتی که در اختیار کارگران رسمی است قابل مقایسه با شرایط کار کارگران پیمانکاری نیست. کارگران رسمی، از امکانات رفاهی و مزدی خوبی بهره می‌بردند و هزینه اضافه‌کاری‌های آنها نیز به موقع پرداخت می‌شود.”
این کارگر ابنیه فنی راه‌آهن خاطرنشان کرد:”ما کارگران از حداقل‌های مزدی محروم هستیم و مسئولان مرتبط شرکت راه آهن به مشکلات‌مان که در نتیجه حضور پیمانکاران مختلف ایجاد می‌شود، اعتنا نمی‌کنند.”
وی با یادآوری اینکه خواهان حذف پیمانکار در بخش‌های مختلف راه‌آهن هستیم، در ادامه افزود:”امکان بهبود شرایط شغلی برای همه ما وجود دارد اما نمی‌دانیم چرا شرکت راه‌آهن ترجیح می‌دهد از یکسو به همکاری با پیمانکاران ادامه دهد و از سوی دیگر مطالبات مزدی ما را با یک شرکت واسطه‌ای به حساب ما پرداخت کند.”
فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.
