By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-ziu
حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۲ مرداد ماه ۱۴۰۲، یازده شهروند تحت بازداشت و محبوس در بازداشتگاه امنیتی اداره اطلاعات استان اصفهان در بلاتکلیفی بسر می برند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۲ مرداد ماه ۱۴۰۲، سما عموشاهی، بهار سلیمانی، مینا ندایی ـ متولد: ۱۳۶۷، مرجان بشتام ـ متولد: ۱۳۵۹، مهشاد کشانی، محمدرضا قطبیزاده، هدی صادقی، روزبه دانا ـ متولد: ۱۳۶۵، عرفان میرکاظمی، محمد ساسانی و امیر سالاری، شهروندان ساکن استان اصفهان، با توجه به گذشت ۱۳ روز از تاریخ دستگیری علاوه بر بلاتکلیفی از حقوق اولیه یک متهم محروم هستند.
به نقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”با توجه به اینکه ۱۳ روز از بازداشت این افراد گذشته و طی مدت خانواده های آنها تحت فشارهای عصبی و روحی روانی شدیدی قرار گرفتند مراجعاتی هم به شعبه بازپرسی در دادسرای عمومی و انقلاب اصفهان داشتند اما هیچ یک از مسئولان قضایی پاسخگوی آنها نیست فقط به آنها اعلام شده که این افراد در بازداشتگاه اداره اطلاعات و کانون اصلاح و تربیت هستند اما در خصوص اتهامات هیچگونه ابراز نظری از سوی بازپرسی نشده است.”
این منبع مطلع همچنین افزود:”تا به امروز فقط از بهار سلیمانی مشخص شده که در کانون اصلاح و تربیت واقع در زندان دولت آباد اصفهان بسر می برد و مرجان بشتام هم در یک تماس کوتاه اعلام کرده در بازداشتگاه است اما به مکان بازداشتگاه اشاره نکرده ظاهرا تماس خانم بشتام با حضور مامور یا بازجوی پرونده همراه بوده است.”
لازم به اشاره است، سما عموشاهی، محمد ساسانی، بهار سلیمانی، مینا ندایی، مرجان بشتام، مهشاد کشانی، محمدرضا قطبیزاده، هدی صادقی، روزبه دانا، عرفان میرکاظمی و امیر سالاری، در تاریخ ۲۰ تیر ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در استان اصفهان، بازداشت و برای تشکیل پرونده قضایی به بازداشتگاه وزارت اطلاعات واقع در زندان دستگرد(مرکزی) اصفهان، منتقل شدند.
از میان این افراد، مینا ندایی، همسر روزبه دانا است و از سوی دیگر سما عموشاهی با توجه به سابقه بیماری سرطان و روزبه دانا هم در پی بیماری گوارشی، در وضعیت خطرناکی قرار دارند.
اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی هست که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد.
همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ را محکوم کرد.
سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.