رضا میهن دوست، برای تحمل حبس بازداشت شد

حقوق بشر در ایران ـ امروز یکشنبه ۲۹ مرداد ماه ۱۴۰۲، رضا(نوید)میهن دوست برای سپری کردن دوران حبس خود به زندان اوین منتقل شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز یکشنبه ۲۹ مرداد ماه ۱۴۰۲، رضا(نوید)میهن دوست، کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون، پس از حضور در شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، بازداشت و براس تحمل دوران حبس تعزیری ۳ ساله خود به اندرزگاه ۴ زندان اوین، منتقل شد. 

لازم به ذکر است، رضا(نوید)میهن دوست، در تاریخ ۱۳ آذر ماه ۱۳۹۸، پس از احضار به شعبه بازپرسی دادسرای زندان اوین و تفهیم اتهام، بازداشت به سلول انفرادی در بند امنیتی ۲۰۹ وزارت اطلاعات منتقل شد و پس از طی مراحل بازجوئی ها و تفهیم اتهام، در بهمن ماه ۱۳۹۸، با تودیع وثیقه آزاد شده بود. 

با آغاز مراحل دادرسی، پرونده رضا(نوید)میهن دوست، در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، به ریاست قاضی وقت ـ محمدمقیسه، ارجاع و پس از محاکمه از بابت اتهام(اقدام علیه امنیت ملی از طریق همکاری با گروههای معاند نظام) به ۳ سال حبس تعزیری و به اتهام(فعالیت تبلیغی علیه نظام)هم به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. 

پس از اعلام اعتراض و ارجاع پرونده رضا(نوید)میهن دوست، به شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، حکم صادره بدوی عینا بر علیه وی تائید و پرونده وی به شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای ناحیه۳۳تهران، ارجاع شده بود. 

اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی است که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد. 

همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد. 

اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است. 

از سوی دیگر، در ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت بر حق جملگی شهروندان در برخورداری از حقوق برابر و عدم تبعیض در جامعه به بواسطه جنسیت افراد و یا تفکرات و نگرشهای شخصی افراد تاکید شده است.

همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است. 

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. 

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: