بازداشت زهرا سعیدیان جو توسط نیروهای امنیتی در ایذه

حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۲۳آبان ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در شهرستان ایذه، زهرا سعیدیان جو، را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز یکشنبه ۲۱ آبان ماه ۱۴۰۲، زهرا سعیدیان جو، توسط نیروهای امنیتی، در شهرستان ایذه از توابع استان خوزستان، دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل شد. وی پیشتر هم توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و چندی بعد با تودیع وثیقه آزاد شده بود. 

به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده این متهم در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”ماموران امنیتی به یورش به منزل خانم سعیدیان جو، پس از تفتیش منزل و توقیف برخی لوازم شخصی وی را بازداشت کردند.” 

تا لحظه تنظیم این خبر، از مکان دقیق نگهداری، علت دقیق بازداشت و نام نهاد امنیتی دستگیر کننده زهرا سعیدیان جو، اطلاعی حاصل نشده است. 

لازم به اشاره است، زهرا سعیدیان جو، در تاریخ ١٨ تیرماه ۱۴۰۲، توسط ماموران وزارت اطلاعات در محل کار خود واقع در تهران، دستگیر و به بازداشتگاه مرکزی آن نهاد امنیتی موسوم به بند ۲۰۹ در زندان اوین منتقل و در چندی پیش هم با توجه به درخواست خانواده اش به زندان سپیدار اهواز منتقل و در تاریخ ۱۸ مرداد ماه ۱۴۰۲، با تودیع قرار وثیقه ای به مبلغ ۱ میلیارد تومان آزاد شد. 

 زهرا سعیدیان جو، پیش از این هم به همراه امید سعیدیان جو، در جریان برگزاری مراسم تولد میلاد سعیدیان جو که بر سر مزار وی برگزار شده بود توسط نیروهای امنیتی برای مدتی بازداشت و سپس آزاد شده بودند. 

همچنین، میلاد سعیدیان جو، متولد: ۱۳۷۶، اهل شهرستان ایذه از توابع استان خوزستان، در تاریخ ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۱، در جریان اعتراضات سراسری، بر اثر شلیک بی ضابطه گلوله از سوی نیروهای امنیتی، جان باخت. 

اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است. 

از سوی دیگر، در ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت بر حق جملگی شهروندان در برخورداری از حقوق برابر و عدم تبعیض در جامعه به بواسطه جنسیت افراد و یا تفکرات و نگرشهای شخصی افراد تاکید شده است.

همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است. 

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. 

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: