دو تن از بازداشت شدگان اعتراضات اردبیل و شهر علمدار با وثیقه آزاد شدند

حقوق بشر در ایران – امروز چهارشنبه ۱۶ مهر ماه ۱۳۹۹، علی قهرمانی، فعال ملی مدنی ساکن شهرستان علمدار از توابع شهرستان مشکین شهر و حامد حیدری باریس، فعال ملی مدنی اهل شهرستان، پس از اتمام بازجوئی و  تفهیم اتهام با تودیع قرارهای وثیقه بطور موقت آزاد شدند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز چهارشنبه ۱۶ مهر ماه ۱۳۹۹، علی قهرمانی، فعال ملی مدنی ساکن شهرستان علمدار پس از اتمام مراحل بازجوئی و تفهیم اتهام با تودیع وثیقه بطور موقت از بازداشت آزاد شد. همچنین عصر سه شنبه ۱۵ مهر ماه ۱۳۹۹، حامد حیدری باریس، دیگر فعال ملی بازداشت شده در جریان تجمع اعتراضی پارک جیرال شهرستان اردبیل، پس از اتمام بازجوئی و تفهیم اتهام با تودیع وثیقه ای به مبلغ ۵ میلیارد ریال بطور موقت و تا اتمام مراحل دادرسی از زندان مرکزی اردبیل آزاد شد. 

علی قهرمانی، در تاریخ ۱۳ مهر ماه ۱۳۹۹، توسط ماموران امنیتی این شهر بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده بود. 

همزمان با بازداشت علی قهرمانی، یکی از نزدیکان وی به حقوق بشر در ایران اعلام کرده بود: ““ماموران امنیتی پس از بازداشت وی را به بازداشتگاه پلیس امنیت شهرستان علمدار منتقل کردند و پس از آن برای انجام بازجوئی و تفهیم اتهام امروز دوشنبه ۱۴ مهر ماه ۱۳۹۹ به بازداشتگاه اداره اطلاعات مشکین شهر منتقل شد.”

همچنین حامد حیدری باریس، در تاریخ ۸ مهر ماه ۱۳۹۹، به همراه عسگر اکبرزاده، مهدی هوشمند، مرتضی پروین، مجتبی پروین، مصطفی پروین و محمد جولانی، سجاد جولانی، حسین بالاخانی، بهمن خیرجو، پرویز سیابی گرجان و سبحان بخشی، در جریان برگزاری تجمع اعتراضی مسالمت آمیز در پارک جیرال اردبیل پس از ضرب و شتم شدید توسط ماموران امنیتی بازداشت شده بود. 

• بیشتر بخوانید: بازداشت گسترده فعالان ملی مدنی اردبیل توسط نیروهای امنیتی
• بیشتر بخوانید: بازداشت یک فعال ملی مدنی ساکن اردبیل توسط نیروهای امنیتی

این فعال ملی مدنی، در تاریخ ۱۰ مهر ماه ۱۳۹۹، به همراه سایر افراد بازداشت شده از بازداشتگاه نیروهای امنیتی اردبیل به شعبه بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب این شهرستان منتقل و پس از تفهیم اتهام با صدور قرار وثیقه روانه بند قرنطینه زندان مرکزی اردبیل شده بود. 

• بیشتر بخوانید: گزارشی از آخرین وضعیت فعالان ملی مدنی بازداشت شده در اردبیل

لازم به ذکر است، علی قهرمانی پیش از این هم در سالهای ۱۳۸۳، ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶، به اتهام فعالیت های ملی مدنی خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از طی مراحل دادرسی در سالهای فاصله زمانی سالهای ۱۳۸۹- ۱۳۹۰، پس از تحمل ۱۶ ماه حبس تعزیری در زندانهای مرکزی تبریز و جلفا آزاد شده بود. 

لازم به ذکر است، طی روزهای اخیر درگیری نظامی بین ۲ کشور جمهوری آذربایجان و ارمنستان به دلیل اختلاف اراضی بر سر قره باغ در جریان است. از سوی دیگر تجمعات اعتراضی مسالمت آمیزی توسط فعالان ملی مدنی در شهرهای شمال غرب ایران با هدف حمایت از بازپس گیری قره باغ برگزار شده اما فشارهای امنیتی و برخوردهای خشن فیزیکی از قبیل بازداشت، احضار و بازجوئی و ضرب و جرح بر فعالان ملی مدنی که ساکن مناطق شمال غرب ایران هستند افزایش پیدا کرده است.

بین ۱۶ تا ۲۵ درصد جمعیت ایران ترک زبان هستند که اغلب آنان در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان سکونت دارند. برخی از این شهروندان برخورد حاکمیت با شهروندان ترک‌ زبان را توام با تبعیض می‌دانند و منع تدریس زبان‌های غیر فارسی در مدارس را یکی از برجسته‌ترین موارد تبعیض می دانند که همواره با اعتراض بخشی از فعالان مدنی این مناطق روبرو بوده است.

همچنین برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی میباشد که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تاکید شده است.

همچنین سرکوب فعالان ملی مدنی در ایران ناقض اصل آزادی بیان است که در اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ میباشد که بر حق افراد بر انتشار افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی آنها تاکید شده است. 

برگزاری تجمعات اعتراضی بدون حمل سلاح از جمله حقوقی است که در  ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و حتی در اصل ۲۷ قانون اساسی ایران که حکومت جمهوری اسلامی مدعی عمل به آن را دارد نیز مورد تاکید قرار گرفته است اما تفسیرهای متفاوتی که ارگانهای امنیتی به نفع خود و در جهت ایجاد محدودیت و سرکوب شهروندان در ایران بر قانون اساسی میکنند زمینه این سرکوبها را برخوردهای امنیتی را فراهم میکند. 

Please follow and like us: