By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-oGr
حقوق بشر در ایران – امروز جمعه ۱۲ دی ماه ۱۳۹۹، شعبه دادگاه کیفری ۲ شهرستان رضوان شهر گیلان، با صدور دادنامه ای ۲ فرد حیوان آزار ساکن این شهر را در مجموع به تحمل ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم کرد.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایسنا، امروز جمعه ۱۲ دی ماه ۱۳۹۹، اکبر میغی، رئیس اداره محیط زیست شهرستان رضوان شهر از توابع استان گیلان از صدور احکام شلاق برای ۲ فرد به اتهام حیوان آزاری و کشتن ۱ قلاده سگ خبر داد و در ادامه هم میزان شلاق صادره برای هریک از این افراد را ۷۴ ضربه اعلام کرد. حیوان آزاری از جمله مصادیق نقض حیات و آسیب محیط زیست است و بر شنیع بودن آن می توان مهر تائید زد اما صدور احکام شلاق برای انسان با هر نوع اتهام مصداق بارز شکنجه و ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
رئیس اداره حفاظت از محیط زیست رضوان شهر در تشریح این خبر گفت: “دو متخلف که با بی رحمی اقدام به کشتن یک قلاده سگ در رضوان شهر کردند با کمک ماموران یگان حفاظت محیط زیست شهرستان رضوان شهر دستگیر و به تحمل ۷۴ ضربه شلاق محکوم شدند.”
وی افزود: “در آبان ماه سال جاری طی تماس های مردمی مبنی بر کشته شدن سگی در یکی از شهرک های این شهرستان توسط ۲ تن از اهالی این منطقه با خبر شدیم.”
رییس اداره حفاظت محیط زیست رضوان شهر خاطرنشان کرد: “مامورین یگان حفاظت این شهرستان به منطقه اعزام و اقدام به جمع آوری مستندات در مورد متخلف یا متخلفین و نحوه کشته شدن حیوان بی پناه اقدام نمودند و پس از تحقیقات محلی دو تن از اهالی شهرک ولیعصر به مراجع قضایی معرفی و احکام شلاق برای آنها صادر شد.”
برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط دادگاهی بیطرف از جمله موارد مود تاکید در اسناد بین المللی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۴ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ نیز میباشد.
در کلیه اسناد بین المللی حقوق بشر بطور خاص بر رعایت شان و مقام انسانی افراد بدون در نظر گرفتن نوع اتهامات فرد شده است اما با توجه به اینکه در ایران قوانین حقوقی و کیفری و احکام قضائی به تکیه بر قانون شریعت اسلامی با مصداق « قصاص » صادر می شود در نتیجه در بسیاری از موارد شهروندان با چنین احکامی از قبیل قطع اعضای بدن، اعدام و یا شلاق مواجه می شوند.
صدور و اجرای احکام شلاق برای هر نوع از اتهام، مصداق بارز شکنجه و ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
همچنین ایران از جمله کشورهای امضا کننده کنوانسیون منع شکنجه مصوب ۱۹۸۴ میلادی که بر ممنوعیت ایراد عمدی و هر گونه درد و یا رنج شدید بدن یا روح به افراد تاکید دارد نیست و دلیل عدم امضای این کنوانسیون از سوی جمهوری اسلامی تاکید این سند بین المللی بر لغو شلاق، اعدام و سایر مجازاتهای از این دست می باشد اما با توجه به پیروی حکومت ایران از قانون شریعت اسلامی لذا از امضای آن سر باز می زند.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.