پرویز ناصری, زندانی سیاسی بطور مشروط آزاد شد

حقوق بشر در ایران – امروز چهارشنبه ۲۹ مرداد ماه ۱۳۹۹, پرویز ناصری, زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی ارومیه آزاد شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از کُردپا, امروز چهارشنبه ۲۹ مرداد ماه ۱۳۹۹, پرویز ناصری, فرزند: سعید, اهل شهرک اسلام آباد ارومیه, زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی این شهرستان در راستای طرح کاهش محکومیت زندانیان و حبس های تعزیری بطور مشروط و پس از سپری کردن بیش از یک سوم از مجموع حبس تعزیری ۱ساله اش آزاد شد. 

تائید درخواست آزادی مشروط پرویز ناصری بر طبق بخشنامه اخیر قوه قضائیه مبنی بر کاهش مجازات و حبس تعزیری زندانیان بصورت مشروط است و در صورت تکرار جرم علاوه بر تحمل باقی مانده این حکم باید مجازات جرم اخیر را هم تحمل کند. 

این زندانی سیاسی اواخر آبان ماه ۱۳۹۸, توسط ماموران اداره اطلاعات ارومیه بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه و طی مراحل بازجوئی با اتهام همکاری با یکی از احزاب کُرد اپوزیسیون حکومت ایران مورد تفهیم اتهام قرار گرفت و در تاریخ ۸ آذر ماه همان سال به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد. 

• بیشتر بخوانید: بازداشت و تفهیم اتهام پرویز ناصری, شهروند اهل ارومیه

با آغاز مراحل دادرسی پرونده پرویز ناصری توسط شعبه ۲ دادگاه انقلاب ارومیه با اتهام همکاری با یکی از احزاب کُرد اپوزیسیون حکومت ایران بررسی و این فعال سیاسی به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. 

پس از اعتراض و ارجاع پرونده به شعبه دادگاه تجدیدنظر استان آذربایجان غربی اتهام پرویز ناصری به فعالیت تبلیغی علیه نظام تغییر و مجموع محکومیت حبس تعزیری وی به ۱ سال کاهش پیدا کرد. 

بر طبق قانون آزادی مشروط چنانچه یک متهم در دادگاه از بابت اتهامات منتسبه به تحمل بیش از ۱۰ سال محکوم شود می بایست تا نصف مدت محکومیت حبس خود را در زندان سپری کند و یا اگر به زیر ۱۰ سال حبس محکوم شده باید یک سوم مجموع محکومیت حبس خود را سپری کند و با ارائه درخواست آزادی مشروط و بررسی از سوی دادستان و سایر مسئولان قضائی مبنی بر عدم ارتکاب جرم از سوی متهم در صورت آزادی به فرد اعطا می شود. 

 زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مساله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.

Please follow and like us: