By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-HYH
حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۱۵ فروردین ماه ۱۴۰۳، مصطفی رمضانی و سایر زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج از حق درمان و سایر حقوق شهروندی خود محروم هستند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز چهارشنبه ۱۵ فروردین ماه ۱۴۰۳، مصطفی رمضانی، متاهل، دارای ۲ فرزند پسر با سنین ۱۵ و۱۰ ساله، زندانی سیاسی محبوس در واحد ۹ زندان قزلحصار کرج، در حالی دوران حبس تعزیری خود را سپری می کند که از مشکلات قلب، سردردهای عصبی(میگرن) و چند بیماری دیگر در رنج است و با توجه به خدمات درمانی بی کیفیت زندان از درمان محروم شده است. همچنین سایر زندانیانی که در زندان قزلحصار کرج، دوران محکومیت خود را سپری می کنند از دریافت خدمات درمانی، وضعیت نگهداری در مکان مناسب، رعایت شان و مقام انسانی خود، محروم و همواره مورد توهین و تهدید مسئولان آن زندان قرار می گیرند.
یکی از زندانیان محبوس در زندان قزلحصار کرج، به گزارشگر حقوق بشر در ایران گفت:”زندانیان در قزلحصار کرج اصلا وضعیت مناسبی ندارند. در اتاق هایی به متراژ ۱ متر در ۲ متر که در هر اتاق فقط ۱ نفر می توند زندگی کند و حتی زندانی قادر به راه رفتن هم در آن اتاق نیست محبوس شدیم و با توجه به محدودیت حرکت فقط برای خواب می توانیم از اتاقها استفاده کنیم چون حتی مکانی برای قدم زدن زندانیان در داخل اتاقها محیا نیست.”
این فرد مطلع همچنین اعلام کرد:”شرایط روحی، بهداشت و درمان زندانیان هم اصلا مناسب وضعیت یک زندانی با همه فشارهای روحی و روانی نیست. بعنوان مثال، مصطفی رمضانی، وضعت جسمی مناسبی ندارد و چندی پیش حدود ۷۰ روز در سلول انفرادی بند زندانیان جرائم محکوم به اعدام محبوس شده بود برای رهایی از سلول انفرادی چند دندان خود را با قاشق از جا کنده بود و ۲ مرحله لبهای خود را دوخته بود، سه مرحله چشمان خود را دوخته بود و در حال حاضر هم که در واحد ۴ زندان قزلحصار هست شرایط جسمانی مناسبی ندارد، دست و پاهای وی دچار لرزه شده، صبح امروز چهارشنبه ۱۵ فروردین ماه ۱۴۰۳ که بر اثر افزایش ضربان قلب، درد در ناحیه قفسه سینه و تیر کشیدن قلب، بی حسی دست و پا توام با سوزن سوزن شدن، ولی مسئولان زندان هیچ کاری برای وی نکردند. مصطفی رمضان، از بیماری سردردهای عصبی(میگرن) هم در رنج است و در زمانی که در زندان اوین بود چند مرتبه بدون اراده خودش بر اثر سرگیجه های عصبی زمین خورده و ۲ مرحله هم به دیوار خورده بود که منجر به آسیب تیغه سپتیوم و خونریزی وی از ناحیه بینی شد. در حال حاضر هم با توجه به خالی کردن زانوها بدون عصا قادر به حرکت نیست.”
این منبع مطلع در ادامه این گزارش اعلام کرد:”مصطفی رمضانی بر اثر مشکلات ریوی که مربوط به آتش سوزی و استفاده گارد زندان اوین از گاز اشک آور بوده نیازمند اعزام به پزشک متخصص است. برادر مصطفی رمضانی، علیرغم پرداخت مبالغی برای اعزام این زندانی سیاسی به واحد پزشکی قانونی در بیمارستان رسول اکرم تهران، مطلع شده بود اما هیچگاه مصطفی زمانی به پزسک قانونی اعزام شد و تنها در دی ماه ۱۴۰۱، به پزشکی قانونی اعزام شد و بعدا این زندانی سیاسی مطلع شده بود که قضات از زندان اوین بازدید کرده بودند و اعزام او با هدف ممانعت از صحبت مصطفی رمضانی با قضات در خصوص پرونده اش صورت گرفته است.”
وی در ادامه افزود:”این مورد تنها یک نمونه از هزاران زندانی است که از درمان و محروم هستند و در میان آنها افراد دیگری همچون زرتشت احمدی راغب، افشین بایمانی، رضا سلمان زاده، رضا(محدحسین) تامه و چند زندانی دیگر هم مشکلات مشابه مصطفی رمضانی را دارند اما مسئولان زندان نسبت به درمان این افراد هم بی اعتنایی می کنند.”
لازم به اشاره است، مصطف رمضانی، در مراحل دادرسی، توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب تهران، محاکمه از بابت اتهامات (اجتماع و تبانی)، (توهین به مقدسات اسلامی در فضای مجازی)، (تبلیغ علیه نظام در فضای مجازی)، (نشر اکاذیب در فضای مجازی)، (انسداد خیابان)، در مجموع به تحمل ۲۲ سال حبس تعزیری، دو سال تبعید به شهرستان بشاگرد و تحمل ۷۴ ضربه شلاق، محکوم شد.
این فرد مطلع در خصوص روند حقوقی پرونده مصطفی رمضانی تاکید کرد:”زمانی که مصطفی رمضانی در اندرزگاه ۴ زندان اوین بود بنا بر اعلام تاریان ـ بازپرس و قاضی شعبه دادگاه انقلا به مصطف رمضانی، این زندانی حق انتخاب وکیل هم ندارد و از اعطای آزادی مشروط، عفو مشروط هم محروم است و از این زندانی برای اینکه وی مجبور به تحمل کل حبس خود است هم امضا اخذ شده اما در پرینت زندان میزان محکومیت وی ۶ سال و ۳ ماه عنوان شده و اگر این ماده ۱۳۴(تجمیع جرائم) به پرونده مصطفی رمضانی اعمال نشود وی مجبور به تحمل کل حبس ۲۲ ساله خود است.”
مصطفی رمضانی، پس از بازداشت توسط ماموران امنیتی در تهران و انتقال به یکی از بندهای امنیتی زندان اوین، به مدت ۳ ماه تحت شدیدترین باجویی ها قرار گرفت و از حق برقراری تماس تلفنی با خانواده و فرزندان خود محروم بود و حتی مراجعات مکرر برادر وی به دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، برای اطلاع از وضعیت مصطفی رمضانی هم بی ثمر ماند و در نهایت توسط تاریان ـ بازپرس شعبه دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، تفهیم اتهام و پرونده وی به دادگاه انقلاب تهران، ارجاع شده بود.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.