محرومیت اصغر فرجی زندانی سیاسی از حق درمان

حقوق بشر در ایران ـ  امروز جمعه ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، اصغر فرجی، زندانی سیاسی در حالی سپری کردن دوران حبس تعزیری خود است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز جمعه ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، اصغر فرجی، فعال ملی مدنی و زندانی سیاسی محبوس در اندرزگاه ۸ زندان اوین، در حالی دوران حبس خود را سپری می کند که از حق درمان و هرگونه رسیدگی پزشکی محروم شده است. 

به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”محرومیت از درمان آقای فرجی در حالی تداوم پیدا کرده که او از درد کمر و در رنج است و پیگیری های خانواده و مراجعات مکرر آنها به دادسرای ناحیه ۳۳ تهران برای اعزام این زندانی سیاسی به مرکز درمانی در پی مخالفت دادستان و وزارت اطلاعات بی نتیجه بوده است.” 

پیشتر هم در تاریخ ۲۸ اسفند ماه ۱۴۰۲، حقوق بشر در ایران، با انتشار گزارشی در خصوص محرومت اصغر فرجی، از حق درمان و رسیدگی پزشکی هشدار داده بود. 

لازم به اشاره است، اصغر فرجی، در تاریخ ۲۵ مرداد ماه ۱۳۹۸، توسط قاضی ایمان افشاری ـ رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، محاکمه و از بابت اتهام (اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور) به تحمل ۷ سال حبس، به اتهام (عضویت در گروه و دسته به قصد برهم زدن امنیت کشور) هم به تحمل ۶ سال حبس تعزیری و همچنین به ۲ سال تبعید به منطقه دهسلم از توابع نهبندان در استان خراسان جنوبی محکوم شد. 

پس از اعلام اعتراض و ارجاع پرونده اش به شعبه ۳۶دادگاه تجددنظر استان تهران، حکم صادره بدوی وی به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. 

اصغر فرجی، در سال ۱۳۹۸، در پی انجام فعالیتهای فرهنگی و توزیع کتابهایی به زبان ترکی، توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام با تو دیع وثیقه آزاد شده بود. 

بین ۱۶ تا ۲۵ درصد جمعیت ایران ترک زبان هستند که اغلب آنان در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان سکونت دارند. برخی از این شهروندان برخورد حاکمیت با شهروندان ترک زبان را توام با تبعیض می‌دانند و منع تدریس زبان‌های غیر فارسی در مدارس را یکی از برجسته ‌ترین موارد تبعیض می دانند که همواره با اعتراض بخشی از فعالان مدنی این مناطق روبرو بوده است. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: