محرومیت مریم جلال حسینی زندانی سیاسی از حق درمان

حقوق بشر در ایران ـ  امروز یکشنبه ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۳، مریم جلال حسینی، زندانی سیاسی از حق درمان محروم شده است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز یکشنبه ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۳، مریم جلال حسینی، فعال مدنی و زندانی سیاسی محبوس در زندان(زنان) کچویی کرج، مرکز استان البرز، در افزایش مشکلات جسمانی ناشی از بیماری کلیه در وضعیت نامناسب جسمانی قرار گرفته و از حق درمان و هرگونه رسیدگی پزشکی محروم شده است. 

به فرد نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران اعلام کرد:”مریم جلال حسینی، از بیماری نارسایی کلیه در رنج است و با توجه به حساسیت این بیماری و فقدان تجهیزات و سایر امکانات پزشکی در بهداری زندان کچویی نیازمند اعزام به مرکز درمانی تخصصی و معاینه توسط پزشک متخصص کلیه است اما در پی مخالفت دادستان کرج از حق درمان محروم شده و از سوی دیگر اعزام وی به مرخصی درمانی هم منوط به تودیع وثیقه با مبلغ بالا شده که متاسفانه خانواده وی قادر به تامین این مبلغ نیستند.” 

لازم به اشاره است، مریم جلال حسینی، در تاریخ ۱۳ دی ماه ۱۴۰۲، توسط موسی آصف الحسینی ـ قاضی شعبه اول دادگاه انقلاب کرج، محاکمه  و اواخر دی ماه ۱۴۰۲، از بابت اتهامات (اغوا و تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر به قصد برهم‌ زدن امنیت کشور)، (فعالیت تبلیغی علیه نظام در فضای مجازی از طریق انتشار مطالب)، (توهین به رهبری در فضای مجازی) و (تشکیل گروه و دسته به قصد بر هم زدن امنیت کشور) به تحمل ۷ سال حبس تعزیری، ۲ سال تبعید به استان ایلام و ۲ سال منع خروج از کشور و ابطال گذرنامه، محکوم شد. 

این فعال مدنی و فضای مجازی، در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، در جریان برگزاری اعتراضات سراسری فرهنگیان، در تهران، توسط ماموران امنیتی، بازداشت و پس از انتقال به مقر پلیس امنیت و طی مراحل بازجویی به زندان قرچک ورامین منتقل و در وضعیت بلاتکلیف بسر برده بود در تاریخ ۲۲ خرداد ماه ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه از زندان قرچک ورامین آزاد شد اما مجددا توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان کچویی کرج، منتقل شد. 

مریم جلال حسینی، پیش از این هم به سبب فعالیتهای مسالمت آمیز خود توسط ماموران امنیتی در تهران، بازداشت و پس از مدتی آزاد شده بود. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: