By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-OdE
حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۲۱ آبان ماه ۱۴۰۳، درخواست آزادی مشروط سارینا جهانی، تائید شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای اخیر، درخواست آزادی مشروط سارینا جهانی، فعال فضای مجازی و زندانی سیاسی که در مرخصی است، توسط قاضی عباسعلی حوزان و مستشار خسرو خلیلی مهدریجی در شعبه ۳۶دادگاه تجدیدنظر استان تهران، تائید شد.
به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”پس از مراجعه مادر سارینا و خود این زندانی سیاسی ـ پس از مرخصی به شعبه ۳۶دادگاه تجدیدنظر استان تهران، به آنها اعلام شد که درخواست آزادی مشروط سارینا جهانی تائید و او دیگر نیازی به بازگشت به زندان ندارد و وثیقه تودیع شده برای مرخصی وی هم آزاد شده است.”
لازم به ذکر است، سارینا جهانی، در تاریخ ۸ آبان ماه ۱۴۰۳، پس از تودیع وثیقه برای مدت ۷ روز به مرخصی اعزام و در پی اعلام مسئولان قضایی به خانواده این فعال مدنی، آنها برای پیگیری درخواست آزادی مشروط فرزندشان می بایست به شعبه ۳۶دادگاه تجدیدنظر استان تهران، مراجعه می کردند.
سارینا جهانی، نخستین مرحله در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، پس از تودیع وثیقه ای به مبلغ ۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان، به مرخصی اعزام و پس از اتمام دوران مرخصی در تاریخ ۱ مرداد ماه ۱۴۰۳، برای سپری کرد ادامه حبس تعزیری خود به زندان اوین، بازگشته بود.
در تاریخ ۲۵ شهریور ماه ۱۴۰۲، سازینا جهانی، توسط ماموزان امنیتی در شهرستان شهریار، دستگیر و پس از انتقال به تهران و بند امنیتی وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام در شعبه بازپرسی در نهایت به زندان قرچک ورامین، منتقل و در تاریخ ۱۳ آبان ماه ۱۴۰۲ با تودیع وثیقه تا اتمام مراحل دادرسی آزاد شد.
با آغاز مراحل دادرسی، سارینا جهانی، توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب، محاکمه و چندی بعد از بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» به تحمل ۲ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.
پس از اتمام مراحل دادرسی و ارجاع پرونده سارینا جهانی به شعبه اجرای احکام، در تاریخ ۱۷ بهمن ماه ۱۴۰۲، با دریافت ابلاغیه ای برای سپری کردن دوران محکومیت تعزیری خود احضار و پس از بازداشت به زندان اوین منتقل شد.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.