اعزام نسرین روشن، زندانی سیاسی و شهروند ۲ تابعیتی به مرخصی

حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، نسرین روشن، زندانی سیاسی به مرخصی اعزام شد.

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، نسرین روشن، زندانی سیاسی و شهروند ۲ تابعیتی ایرانی ـ بریتانیایی محبوس در زندان اوین، به مرخصی اعزام شد. این شهروند دو تابعیتی در حال سپری کردن دوران حبس تعزیری ۱۳ ماهه خود است. 

براساس این گزارش، نسرین روشن، برای مدت ۳ روز به مرخصی اعزام شده است. 

اعزام نسرین روشن به مرخصی در حالی صورت گرفته که این زندانی سیاسی چندی پیش، بر اثر افزایش فشارهای روحی ـ روانی با افت شدید فشارخون و بیهوشی مواجه و به بهداری زندان اوین منتقل شده بود. 

در سال‌های اخیر، زندانیان سیاسی، به‌ویژه دوتابعیتی‌ها، نه‌تنها در شرایط غیرانسانی در زندان نگهداری می‌شوند، بلکه از دریافت خدمات درمانی نیز محروم هستند.

جمهوری اسلامی با این سیاست، به‌دنبال فشار روانی و جسمی بر زندانیان است تا آنان را مجبور به اعترافات اجباری یا سازش با حکومت کند.

نسرین روشن؛ قربانی سیاست گروگان‌گیری جمهوری اسلامی

۱. چرا جمهوری اسلامی دوتابعیتی‌ها را زندانی می‌کند؟

نسرین روشن یکی از ده‌ها شهروند دوتابعیتی است که قربانی سیاست گروگان‌گیری جمهوری اسلامی شده است.

در سال‌های گذشته، حکومت ایران با بازداشت شهروندان دوتابعیتی، از آن‌ها به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی سیاسی در مذاکرات بین‌المللی استفاده کرده است.

۲. فشار روانی بر زندانیان سیاسی؛ جلوگیری از ارتباط با خانواده

به گفته منابع مطلع، مشکلات روحی نسرین روشن زمانی شدت گرفت که او درخواست تماس تصویری با دخترش در انگلستان را مطرح کرد.

مقامات زندان، در ابتدا با این تماس موافقت کردند، اما در روز مقرر، بدون ارائه هیچ توضیحی، این اجازه را لغو کردند.

این اقدام، مصداق شکنجه روانی علیه زندانیان است که به‌طور سیستماتیک توسط جمهوری اسلامی اجرا می‌شود.

نقض حقوق بین‌المللی و شکنجه سیستماتیک زندانیان در ایران

۱. نقض کنوانسیون بین‌المللی حقوق زندانیان

طبق مقررات سازمان ملل درباره رفتار با زندانیان (قوانین نلسون ماندلا)، زندانیان باید:
• به امکانات درمانی و پزشکی مناسب دسترسی داشته باشند.
• از تماس با خانواده و وکیل محروم نشوند.
• در برابر رفتارهای غیرانسانی و شکنجه، محافظت شوند.

اما در ایران، این استانداردهای بین‌المللی بارها و بارها نقض شده‌اند.

۲. نقض کنوانسیون منع شکنجه (CAT)

ایران یکی از امضاکنندگان کنوانسیون منع شکنجه سازمان ملل متحد (CAT) است که در آن عنوان شد:”هرگونه رفتار غیرانسانی، از جمله محرومیت از درمان پزشکی و فشار روانی، مصداق شکنجه محسوب می‌شود.”

جلوگیری از درمان نسرین روشن و فشار روانی واردشده بر او، نمونه بارزی از شکنجه خاموش در زندان‌های جمهوری اسلامی است.

چرا جمهوری اسلامی به زندانیان سیاسی خدمات پزشکی ارائه نمی‌دهد؟

۱. سیاست شکنجه تدریجی برای حذف مخالفان

در سال‌های گذشته، چندین زندانی سیاسی و عقیدتی به دلیل محرومیت از خدمات پزشکی جان خود را از دست داده‌اند.

نمونه‌های مشابه:
• بکتاش آبتین، شاعر و فعال حقوق بشر، که به دلیل عدم دریافت درمان به‌موقع، جان خود را از دست داد.
• علیرضا شیرمحمدعلی، زندانی سیاسی، که در اثر حمله در زندان و عدم دریافت درمان مناسب، کشته شد.

۲. تلاش برای شکستن روحیه زندانیان

جمهوری اسلامی از محرومیت پزشکی به‌عنوان ابزاری برای شکنجه زندانیان استفاده می‌کند.

هدف این است که زندانیان تحت فشار قرار گیرند، درخواست آزادی دهند یا مجبور به اعترافات اجباری شوند.

واکنش‌های بین‌المللی و لزوم اعمال فشار بر جمهوری اسلامی

۱. محکومیت جمهوری اسلامی توسط سازمان‌های حقوق بشری

سازمان‌های بین‌المللی، از جمله عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، بارها جمهوری اسلامی را به دلیل نقض حقوق زندانیان محکوم کرده‌اند.

۲. درخواست از بریتانیا برای اقدام فوری

دولت بریتانیا باید فشار بیشتری بر جمهوری اسلامی وارد کند تا نسرین روشن آزاد شده و تحت درمان پزشکی قرار گیرد.

همچنین باید مذاکرات برای آزادی سایر زندانیان دوتابعیتی در ایران ادامه یابد. 

نسرین روشن، نمادی از سرکوب زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی

وضعیت نسرین روشن، تنها بخشی از سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه زندانیان سیاسی و دوتابعیتی‌ها را نشان می‌دهد.

محرومیت از درمان، فشار روانی، و جلوگیری از ارتباط با خانواده، ابزارهایی هستند که جمهوری اسلامی برای در هم شکستن مخالفان خود استفاده می‌کند.

اما این سرکوب‌ها، تنها چهره واقعی این حکومت را بیش‌ازپیش آشکار کرده و فشارهای بین‌المللی علیه آن را افزایش خواهد داد.

زندانیان سیاسی و عقیدتی، تحت سرکوب شدید هستند، اما جنبش‌های حقوق بشری در ایران و جهان، همچنان برای عدالت، آزادی و حقوق انسانی مبارزه خواهند کرد.

لازم به ذکر است، نسرین روشن، در تاریخ ۹ بهمن ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی ایمان افشاری ـ رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، محاکمه و از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» به تحمل ۴ سال حبس تعزیری و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» هم به تحمل ۸ ماه حبس تعزیری، دو سال منع خروج از کشور و ۲ سال منع عضویت در احزاب، گروهها و دسته جات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی محکوم شد.

در پی اعتراض و ارجاع پرونده نسرین روشن، به شعبه ۳۶دادگاه تجدیدنظر استان تهران، حکم صادره بدوی بر علیه وی توسط قضای عباسعلی حوزان، عینا تائید شد و پس از اعمال ماده ۱۳۴(تجمیع جرائم)، تحمل اشد مجازات برای نسرین روشن، لازم به اجرا شد اما در فروردین ماه ۱۴۰۳، براساس ایلاغیه ای که در زندان اوین به این شهروند ۲ تابعیتی ابلاغ شد وی به تحمل ۱ سال و ۱ ماه حبس لازم به اجرا محکوم شد و علت این تغییر در میزان تحمل حبس، «اشتباه در صدور رای پیشین» عنوان شده بود. 

پیشتر هم در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۴۰۳، حقوق بشر در ایران، با انتشار گزارشی به وضعیت نسرین روشن، پرداخته و روند دادرسی به اتهامات این شهروند دو تابعیتی را تشریح کرده بود. 

نسرین روشن، در تاریخ ۱۰ آبان ماه ۱۴۰۲، در حالی که از انگلستان به ایران سفر کرده بود  هنگام بازگشت در میان راه فرودگاه بین المللی «امام خمینی» توسط ماموران وزارت اطلاعات، دستگیر و پس از بازگرداندن وی به منزل و تفتیش و توقیف برخی لوازم شخصی اش، برای بازجویی و تشکیل پرونده قضایی به سلول انفرادی در بند امنیتی ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین، منتقل و به مدت ۷ هفته در آن بند امنیتی تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت و در نهایت توسط بازپرس شعبه بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، تفهیم اتهام شد. 

نسرین روشن، پیشتر هم در دهه ۶۰ خورشیدی، به علت فعالیتهای سیاسی و مدنی مسالمت آمیز خود از شهریورماه ۱۳۶۰ تا شهریورماه ۱۳۶۴، از سن ۱۸ تا ۲۲ سالگی در ایران زندان بوده است.

در سال‌های اخیر، بسیاری از شهروندان خارجی و حتی شهروندان دو تابعیتی در ایران، پس از بازداشت و پرونده سازی از سوی ارگانهای امنیتی مثل وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران با اتهاماتی مرتبط با جاسوسی، همکاری با دولت متخاصم و یا تحت عنوان پروژه نفوذ، تفهیم اتهام و محکوم به تحمل حبس شدند و پس از مدتی از این افراد بعنوان ابزاری برای معامله و دستیابی به مقاصد سیاسی از سوی حکومت جمهوری در ایران استفاده شدند. 

Please follow and like us: