By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-ea2
رحمان عساکره، زندانی سیاسی اهل شهرستان رامشیر که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۲۰ سال توام با تبعید خود در زندان مسجد سلیمان بود به دلیل آنچه که سوء رفتار و برخوردهای قهرآمیز از سوی مسئولان آن زندان با زندانیان عرب بود در دفاع از حقوق زندانیان به زندان قوچان منتقلشده است.
به گزارش حقوق بشر در ایران، رحمان عساکره از فعالان مدنی عرب اهل شهرستان رامشیر واقع در استان خوزستان که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۲۰ ساله توام با تبعید خود میباشد, به دلیل آنچه که سوء رفتار و برخوردهای قهرآمیز از سوی مسئولان آن زندان با زندانیان عرب بود در دفاع از حقوق زندانیان به زندان قوچان منتقلشده است. این زندانی سیاسی علیرغم ابتلا به بیماریهای گوارشی، کلسترول و فشارخون، طی ۹ سال گذشته در زندانهای قوچان, زندان مسجدسلیمان و وکیل آباد مشهد بصورت تبعید محکومیت خود را سپری کرده است.
حقوق بشر در ایران در گزارشی که در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۹۷ با تیتر «محرومیت از درمان پنج تن از زندانیان محبوس در زندان مسجدسلیمان» منتشر کرده بود به محرومیت از حق درمان و اعزام رحمان عساکره و ۴ تن دیگر از زندانیان سیاسی محبوس در زندان مسجد سلیمان اشاره کرده بود.
رحمان عساکره, معلم شیمی و فارغ التحصیل رشته شیمی, فعال فرهنگی و از فعالان مؤسسه فرهنگی الحوار در شهرستان رامشیر به همراه تعدادی دیگر از اعضای این موسسه به نامهای محمدعلی عموری نژاد، جابر البوشوکه و مختار البوشوکه در بهمن ۱۳٨۹ توسط نیروهای امنیتی این شهر بازداشت شد.
شعبه دوم دادگاه انقلاب اهواز به ریاست قاضی «سید محمدباقر موسوی» وی را به اتهام “محاربه باخدا”، “افساد فیالارض”، “اقدام علیه امنیت ملی” و” تبلیغ علیه نظام” به ۲۰ سال حبس تعزیری و تبعید در زندان مشهد محکوم کرد. این حکم روز دوشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۱ به آقای عساکره ابلاغشده بود.
رحمان عساکره ۴۰ ساله، متأهل و دارای ۵ فرزند است که علیرغم درگذشت پسر ۱۶ ساله وی در زمستان ۱۳۹۱، مسئولان زندان و مقامات قضایی به او اجازه حضور در مراسم خاکسپاری فرزندش را ندادند.
این فعال عرب پیش از بازداشت در حال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در رشته علوم اجتماعی در دانشگاه اهواز بوده و پایاننامه کارشناسی ارشد وی با موضوع چالشهای موجود بر سر راه دانشجویان دوزبانه در ساختار آموزش ایران بوده است.
همچنین گزارششده است که آقای عساکره پیش از بازداشت، یک کتابخانه خصوصی در منزل شخصی خود در رامشیر برپا کرده بود و کتابهایی را در زمینههای تاریخ و فرهنگ عرب در اختیار جوانان محلی قرار میداد.
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.