By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-fFq
حقوق بشر در ایران – روز جاری, رضا آقاخانی, فعال ملی مذهبی, محبوس در بند ۸ زندان اوین, بطور مشروط از زندان آزاد شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز چهارشنبه رضا آقاخانی, فعال ملی مذهبی محبوس در بند ۸ زندان اوین, با توجه به سپری کردن ۲۴ ماه از دوران محکومیت حبس خود بطور مشروط از زندان اوین آزاد شد. با توجه به اینکه مجموع محکومیت حبس این فعال ملی مدنی ۳ سال حبس تعزیری بود و از سوی دیگر با توجه به اینکه وی بیش از ۲۰ ماه از مجموع حبس ۳ ساله خود را سپری کرده بود با درخواست آزادی مشروط وی موافقت شد.
بر اساس این گزارش در حالی رضا آقاخانی, با آزادی مشروط آزاد شد که پیش از این با در خواست آزادی مشروط این فعال ملی مذهبی در اردیبهشت ماه سالجاری علیرغم اینکه بیش از ۲۰ ماه از مجموع محکومیت حبس خود را سپری کرده بود برای سومین بار با درخوآست آزادی مشروط وی مخالفت شده بود.
با توجه به پیوند کبد همسر و همچنین مشکلات جسمی حرکتی فرزندش و قطع درمان او در غیاب پدرش که به گفته کمسیون پزشکی وضعیت جسمی او را وخیم تر کرده بود مشکلات متعددی برای خانواده رضا آقاخانی به وجود آمده بود.
همچنین پیش از این و در دی ماه سال ۱۳۹۷ با وجود موافقت دادیار دادستان و مسئولان زندان، وزارت اطلاعات با درخواست آزادی مشروط رضا آقاخانی مخالفت کرده بود.
پیش تر یک منبع نزدیک به این فعال ملی مدنی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران گفته بود: دادیار ناظر بر زندان اوین علت مخالفت با آزادی رضا آقاخانی را مخالفت ضابط «کارشناس وزارت اطلاعات» عنوان کرده است.
رضا آقاخانی، معمار ۵۶ ساله، اوایل اردیبهشت ۱۳۹۲ به همراه ۳ فعال ملی-مذهبی دیگر بنامهای نصر الله لشنی، علیرضا اکبرزاده و حسین بحیرایی از سوی وزارت اطلاعات در تهران بازداشت و پس از یک ماه و نیم با قید وثیقه آزاد شده بود.
لازم به ذکر است که در تاریخ ۵ بهمن ۱۳۹۷ شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران, رضا آقاخانی را با اتهاماتی همچون «عضویت در گروه ملی مذهبی، عضویت در شورایی به نام یاران رنگین کمانو همچنین مالکیت تجهیزات ماهواره ای به تحمل ۳ سال حبس تعزیری و پرداخت ۳۰۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم کرد و این حکم در دادگاه تجدیدنظر نیز تائید شد.
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.