حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، کارگران شاغل در راه آهن شمال غرب ایران در پی عدم پرداخت مطالبات آنها در وضعیت نامناسب شغلی بسر می برند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، روز چهارشنبه ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، کارگران شاغل در واحد ابنیه فنی شمال غرب (زنجان، تاکستان ومیانه) در پی پرداخت نشدن معوقات مزدی و سایر مطالبات صنفی و اقتصادی خود در وضعیت نامناسب اقتصادی قرار دارند.
این کارگران در تشریح وضعیت صنفی خود اعلام کردند:”بعد از گذشت ۳۵ روز از آغاز سال هنوز نه حقوق اسفند و فروردین را دریافت کردهایم و نه مزایای مناسبتی و عرفی را که مسئولان وعده پرداخت آن را به کارگران داده بودند بنابراین از مدیرعامل شرکت راه آهن درخواست داریم به وضعیت مطالبات معوقه ما رسیدگی کند.”
یکی از کارگران با بیان اینکه باید صدای ما شنیده شود، با انتقاد از بیتوجهی مسئولان استانی گفت:”شرایط زندگی کارگران ابنیه فنی شمال غرب به دلیل عدم پرداخت حقوق و سایر مزایای مناسبتی و رفاهی همانند مانده مرخصی، بن ماه رمضان و عید نوروز اسفبار است و از این بابت جا دارد مدیرعامل شرکت راه آهن پیگیر مطالبات ما کارگران باشد.”
این کارگر با بیان اینکه باید مشخص شود تا زمانی معوقات مزدی کارگران پرداخت میشود، گفت:”کارگری که در ماه حداقلهای مزدی را دریافت میکند چگونه میتواند زندگی خود را تامین کند؟”
او گفت:”ما کارگران برای تامین هزینههای زندگی کار میکنیم و چنانچه یک ماه حقوق به ما داده نشود، تمام بخشهای زندگیمان لنگ میزند.”
طبق اظهارات یکی دیگر از کارگران:”کارگران این مجموعه در گرما و سرما برای رفاه مردم و آبادانی کشور بدون هیچگونه تعطیلی و ایجاد وقفه در کار تلاش میکنند بدون اینکه زحمتشان به چشم بیاید و همیشه دغدغه تمدید قرارداد، حقوق، عیدی، امنیت شغلی و حتی لباس کار دارند.”
فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.