حقوق بشر در ایران – امروز سه شنبه ۱۵ مهر ماه ۱۳۹۹، کارگران شاغل در واحد فضای سبز شهرداری عسلویه از پرداخت نشدن مطالبات مزدی، حق بیمه و حقوق ماهیانه آنها ناراضی هستند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، امروز سه شنبه ۱۵ مهر ماه ۱۳۹۹، کارگران شاغل در واحد فضای سبز شهرداری عسلویه که اکثر اوقات در گرمای بالای ۵۰ درجه سانتیگراد به کار نگهداری و حفاظت از فضای سبز این شهرستان مشغول هستند از پرداخت نشدن به موقع حقوق ماهیانه و سایر مطالبات صنفی خود ناراضی هستند. این کارگران علاوه بر این در سایه خصوصی سازی و وجود شرکتهای خصوصی از حق امنیت شغلی هم محروم هستند.
براساس اعلام این کارگران: “دستمزدها با تاخیر پرداخت می‌شود؛ درحالیکه عرف منطقه کارگاهی عسلویه، پرداخت دستمزد کارگران قبل از ۵ هر ماه است، ما کارگران فضای سبز گاهاً با تاخیر بسیار دستمزد می‌گیریم. این تاخیر مشکلات بسیاری را برای ما و خانواده‌هایمان به وجود می‌آورد؛ آنهم در شرایطی که همه چیز گران شده و حتی اگر دستمزد را به موقع هم بپردازند، بازهم نمی‌توانیم هزینه‌های زندگی خانواده را تامین کنیم.”
این کارگران در ادامه مشکلات صنفی و اقتصادی خود افزودند: ” ما کارگران فضای سبز که در فضاهای باز کار می‌کنیم و مجبور به تحمل آلودگی‌های محیطی عسلویه هستیم، دستمزد ناچیز پیمانکاری دریافت می‌کنیم؛ دستمزدی که در قیاس با رسمی‌ها و دفترنشین‌ها در عسلویه و کنگان، بسیار ناچیز است و ما یک سوم رسمی‌ها دستمزد می‌گیریم؛ در حالیکه کار ما بسیار سخت است و همه مدت در فضای باز مشغول به کار کردن هستیم.”
این کارگران مانند بسیاری از کارگران پیمانکاری دیگر کشور، از عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل ناراضی هستند و تامید کردند: “در همه کارگاههای پیمانکاری، طرح طبقه‌بندی که طرحی ست با هدف جلوگیری از بهره‌کشی و استثمار کارگران، اجرا نمی‌شود و ما علیرغم سال‌ها سابقه و تخصص، هنوز فاقد طرح طبقه بندی هستیم؛ در واقع همه یک حقوق ناچیز را بدون هیچ تمایزی دریافت می‌کنیم؛ بارها نسبت به این موضوع اعتراض کرده‌ایم اما کو گوشِ شنوا.”
از جمله مشکلات صنفی این کارگران، تاخیر در عقد قرارداد با بیمه تکمیلی است. آنها می‌گویند بسیاری از ما از خدمات بیمه تکمیلی محروم هستیم در حالیکه کار سخت ما نیاز به بیمه تکمیلی دارد؛ بیمه پایه که دیگر خدمات چندانی به کارگران ارائه نمی‌دهد.
این کارگران برای خروج از بن بست راهکارهایی ارائه کردند و گفتند: “با ما قرارداد مستقیم ببندند؛ چرا مدیریت منطقه آزاد با ما قرارداد نمی‌بندد؟! حذف شرکتهای پیمانکاری، می‌تواند مشکلات ما را برطرف کند؛ ماهیت کار ما همیشگی است؛ عسلویه و کنگان همیشه نیاز به فضای سبز دارد و فضای سبز هم همیشه نیاز به آدمهایی مثل ما دارد که از این فضای سبز نگهداری و مراقبت کنند؛ بنابراین چرا پیمانکار؟”
فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران از امضائ کنندگان این سند معتبر بین المللی می باشد بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود را مورد تاکید قرار داده اما برخوردهای قهرآمیز ارگانهای امنیتی و قضائی با کارگران ایران و بیان اتهامات امنیتی بر خواسته های این افراد مصداق نقض حقوق بشر است.
اشتراک گذاری
