بازداشت بهروز ایزدی راد توسط نیروهای امنیتی در گرگان

حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در شهر گرگان مرکز استان گلستان، بهروز ایزدی راد را بازداشت کردند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز دوشنبه ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، بهروز ایزدی راد، ساکن شهر گرگان مرکز استان گلستان، توسط ماموران یکی از ارگانهای امنیتی در آن شهر بازداشت شد. وی پیشتر هم در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و توسط دادگاه انقلاب به تحمل حبس تعزیری محکوم شده بود اما پرونده وی مشمول بخشنامه قو قضائیه گردید و بطور مشروط آزاد شده بود. 

براساس این گزارش، بهروز ایزدی راد، پس از بازداشت به یکی از بازداشتگاه های متعلق به یکی از ارگانهای امنیتی شهر گرگان منتقل شده اما از مکان دقیق وی اطلاعی در دسترس نیست. 

تا لحظه تنظیم این خبر، از نام ارگان بازداشت کننده، علت دقیق بازداشت و مکان نگهداری بهروز ایزدی راد اطلاعی در دسترس نیست. 

لازم به اشاره است، بهروز ایزدی راد، پیشتر هم در تاریخ ۶ مهر مه ۱۴۰۲، مرتبط با اعتراضات سراسری در شهر گرگان بازداشت و و پس از انتقال به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی و طی مراحل بازجویی به زندان امیرآباد گرگان منتقل شد و در تاریخ ۲۸ آذر ماه ۱۴۰۱، پس از محاکمه در شعبه ۱ دادگاه انقلاب شهرستان علی آباد کتول از توابع استان گلستان، به ریاست قاضی محمدرضا عموزاد خلیلی، به اتهامات (تحریک مردم به اغتشاش و درگیری) و (فعالیت تبلیغی علیه نظام) در مجموع به تحمل ۴ سال و ۱ ماه حبس تعزیری محکوم شد و پس از اعلام تسلیم به رای و کاهش یک سوم مجموع حبس تعزیری وی به تحمل ۲ سال و ۱۰ ماه حبس تعزیری محکوم شد. با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی تحمل ۲ سال و ۱ ماه حبس تعزیری برای وی لازم به اجرا شده بود. 

بهروز ایزدی راد، در بهمن ماه ۱۴۰۱، پس از اعمال بخشنامه قوه قضائیه به پرونده قضایی وی از زندان امیرآباد شهر گرگان آزاد شده بود. 

سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و ابهامات گسترده در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از مواردی است که بعنوان اعتراض در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد. 

همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد. 

سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.