نامه علیرضا توکلی در حمایت از دراویش ؛ زیر گرفتن مردم در خیابان را در سال ۸۸ چگونه تعبیر می‌کنید؟
علیرضا توکلی مدیر کانال تلگرامی که اکنون حدود ۲ سال است در زندان اوین تحمل حبس می‌کند با نگارش نامه‌ای سرگشاده در حمایت از دراویش گنابادی، خطاب به افکار عمومی از اظهارات روحانیان و مراجع در رابطه با برخورد دراویش با ماموران امنیتی و قیاس آن با برخوردهای مشابه نیروهای امنیتی با مردم گفته است، وی همچنین تاکید کرده که این‌گونه عکس‌العمل‌ها در مسائل اینچنینی دقیقا سلب حق اعتراض از مردم است که به خفقان بیشتر در جامعه دامان می‌زند. به گزارش حقوق بشر در ایران، علیرضا توکلی متولد ۱۴ خرداد ۷۲ در تهران فعالیت خود را در شبکه‌های اجتماعی از سال ۸۹ آغاز کرده بود، این فعال کانال تلگرامی از مهرماه سال ۹۵ تاکنون در بند ۸ زندان اوین نگهداری می‌شود. علیرضا توکلی روز پنج‌شنبه ۱۰ اسفند ماه نامه‌ای سرگشاده خطاب به افکار عمومی در حمایت از دراویش گنابادی نوشته که نامه علیرضا توکلی به شرح زیر است:
“اخیرا اتفاقاتی در تهران برای دراویش رخ داد که باعث جریحه‌دار شدن احساسات و اقدام متقابل آن‌ها شد که شوربختانه به درگیری و زد و خورد و در نهایت کشته‌شدن چند تن از نیروهای امنیتی منجر شد.
این موضوع (قتل نیروهای امنیتی) که به اقدامات نیمه‌شب دراویش در پاسداران تهران منتسب می شود بر فرض صحت، مسلما عملی صورت گرفته از سوی اقلیت این جامعه صلح دوست بوده که با روحیات دراویش سازگار نیست.
فارغ از این اصل یعنی توجه به زندگی صلح آمیز دراویش، موضع‌گیری‌هایی بر خلاف واقعیت از سوی احزاب رسانه و همدستان صاحب قدرت کشور و تریبون‌داران دیده می شود.
در این میان سخنرانی‌های مذهبی چند تن از روحانیان و مراجع در قم نیز تعجب‌آور بود، کاملا محرز است که چنین موضع‌گیری‌ها و سخن‌وری‌هایی موجب نارضایتی و درگیری‌های این چنینی است.
باطل خواندن اعتقادات مردم، هرچند عده‌شان کم و یا حتی به تعداد انگشتان دست باشد، در هیچ مذهب و اندیشه و فرهنگی مورد قبول نیست؛ علی‌الخصوص اینکه از تمام عرفان‌های موجود در ایران که تعداد هوادارانش هم کم نیست به عنوان خرافه‌گرایی و انحرافی یاد می‌کنند و این موضوع مصداق بارز زیر سوال بردن اعتقادات اقشاری از مردم و حتی زیر پای گذاشتن حقوق شهروندی می‌باشد.
آقایان در نطق‌های جداگانه عنوان کردند که این عرفان‌ها سر از مسائل خطرناک دینی، اجتماعی و اخلاقی در می‌آورند. چرا این مورد برای حاکمیت ما رعب‌آور است؟ چرا وقتی گروه‌ها، فعالان، عرفان‌ها و عقاید مختلف به این مسائل روی می‌آورند با برخوردهای مقابله‌گرایانه دستگاه‌های امنیتی روبه‌رو می‌شوند؟
از جمله نکات مهم در نطق‌های اخیر مربوط به زیرگیری ماموران توسط اتوبوس است که طی روزهای اخیر، سخنوران مختلف، خصوصا روحانیان و مراجع تقلید آن را جنایت خواندند، آقای مکارم شیرازی عنوان کرد تاکنون این جنایت در کشور ما سابقه نداشته که تبهکاری سوار اتوبوس شود و مردم بی‌گناه و مدافع امنیت را زیر بگیرد، ایشان همچنین گفته کار آن‌ها در واقع کار داعشی‌هاست، حال سوال این‌جاست که در سال ۸۸ که همین حافظان امنیت کشور سوار بر وانت‌های زرهی نیروی انتظامی اقدام به زیرگیری مردم کردند و فیلم‌های آن در فضای جامعه منتشر شد و حتی رسانه‌های داخلی نیز آن را پخش کردند، این موضع‌گیری‌ها کجا بود؟ شما که معترضان تندروی دراویش را به داعش نسبت می‌دهید، آن برخورد و زیر گرفتن مردم در خیابان را در سال ۸۸ چگونه تعبیر می‌کنید؟
گفته شده که داعشی‌ها همه را غیر از خود کافر و خون آن‌ها را مباح می‌دانند، شکی نیست؛ اما در سال‌های اخیر برخوردهایی از سوی دستگاه‌های امنیتی و قضایی با این عرفان‌ها صورت گرفته که در مواردی به صدور احکام سنگین و اهانت به اتحاد آن‌ها منتهی شده که تبعاتی را به همراه داشته است؛ احکامی چون صدور حکم ارتداد از سوی مراجع برای هنرمندان که در مواردی مشهور حتی به تعیین مبالغی به عنوان جایزه برای سر افراد مرتد اعلام شده انجامید. برخورد با منتقدان سیاسی، اجتماعی و عقیدتی صورت گرفت، دخالت‌های نابجایی در امور مختلف جامعه و حتی در پوشش مردم شد که مشابه این موارد را تنها در گروه‌های عقیدتی-افراطی سراغ داریم.
اعتقادات مردم باید مورد احترام واقع شود، اینکه فرقه یا یک عرفان در زمان انقلاب همراه بوده و یا زمان جنگ در جبهه نیرو داشته یا نه، دلیل بر درست یا غلط بودن آن و یا دوست و دشمن بودن آن و هوادارانش نیست؛ آن‌ها نیز مردمان کشور هستند، انسانند و حق آزاد اندیشی را طبق قوانین حقوق بشر و یا حقوق شهروندی دارند؛ آن‌ها نیز اشرف مخلوقات هستند و از خود اراده دارند، در حقیقت نیروهای تندروی حاکمیت و جریان‌های خودمحور و پوپولیست از ابتدای انقلاب تاکنون اقداماتی را در رویارویی و برخورد با شعور مردم صورت دادند که سرانجام آن بی‌تفاوتی‌ها و ناباوری نسل‌های نو نسبت به اعتقادات و حتی مقابله و ایستادگی در برابر آن بوده و برخی از این موارد را طی ماه‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که حتی با به آتش کشیدن اماکن مذهبی نیز همراه شده است.
چرا باید نماینده مردم در مجلس که با رای خود مردم در مجلس حاضر است در رابطه با اعتراضات و در واقع حق اعتراض موضع منفی و پیشگیرانه بگیرد؟
نمایندگان عنوان کردند باید با معترضان برخورد شود تا درس عبرتی برای دیگران شود. این‌گونه عکس‌العمل‌ها در مسائل اینچنینی دقیقا سلب حق اعتراض از مردم است که به خفقان بیشتر در جامعه دامان می‌زند؛ بهتر بود نیروهای امنیتی و انتظامی به جای تلاش برای پراکنده کردن معترضان که بیشتر به رجزخوانی شبیه بود اصل موضوع که دغدغه ای جمعی و به جا از سوی یک جمعیت قابل توجه بود را پیگیری و برطرف می‌کردند.
حکومت تا حدی مردم سالار خواهد بود که مردم به‌طور فردی و جمعی از امکان دائمی حق اعتراض به تصمیم‌های حکومت برخوردار باشند. (فیلیپ پتی – جمهوری‌خواهی، نظریه‌ای در آزادی)
علیرضا توکلی / زندان اوین / نوزدهمین ماه حبس
لازم به یادآوری است، محمد مهاجر، علیرضا توکلی و محمدمهدی زمان زاده که مدیریت چند کانال تلگرامی را به عهده داشتند، بیش از ۱۹ ماه است در زندان اوین به سر می‌برند، این سه نفر اواخر شهریور ماه سال گذشته بازداشت و هر کدام به ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شدند.
بر اساس حکم صادره در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران که ۵ اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ ابلاغ شد، هر یک از این فعالین به اتهاماتی از جمله “اجتماع و تبانی علیه نظام” به ۵ سال، “توهین به مقدسات” ۵ سال و “توهین به رهبر و بنیانگذار انقلاب” به ۲ سال و در یک مورد “شرب خرم” جمعا به ۱۲ سال حبس محکوم شده بودند.
هرانا پیش از این گزارش‌هایی از جزئیات برخورد با این سه زندانی و روند بازجویی های آنان منتشر کرده است.
اشتراک گذاری
