هجوم نیروهای امنیتی به مکان برگزاری ۵۰ سالگی کانون نویسندگان ایران توام با تفتیش و ضبط برخی لوازم

خانه ای که قرار بود مراسم ۵۰ سالگی تاسیس کانون نویسندگان ایران در آن برگزار شود امروز جمعه مورد هجوم نیروهای امنیتی قرار گرفت .

به گزارش حقوق بشر در ایران ، امروز، جمعه ۴ خرداد نیروهای امنیتی به خانه‌ای که قرار بود در آن مراسم ۵۰ سالگی کانون نویسندگان ایران برگزار شود یورش برده و همه وسایل، پوسترها، یادمان‌ها و لوازمی که طی یک سال زحمت و کار شبانه روزی اعضا تدارک دیده شده بود، با خود بردند.  لازم  به  ذکر است که کانون نویسندگان ایران در پنجاهمین سالگرد تاسیس خود با انتشار بیانیه‌ای عنوان کرده که «همچنان در کار ستیز با سانسور و دفاع از آزادی بیان و متشکل کردن نویسندگان است». کانون نویسندگان ایران طی پنجاه سال فعالیت خود فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته که یکی از مهم‌ترین این دوره‌ها، سال ۱۳۷۷ رقم خورد، زمانی که عناصری در وزارت اطلاعات ایران به ربودن و قتل محمد مختاری و محمد پوینده، دو چهره فعال کانون نویسندگان اقدام کردند. این قتل‌ها بخشی از جریان سرکوب مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی بود که از آن به عنوان قتل‌های زنجیره‌ای یاد می‌شود و چهره‌هایی چون داریوش فروهر رهبر حزب ملت ایران و همسر او پروانه فروهر، مجید شریف و پیروز دوانی نویسنده و پژوهشگر از قربانیان آن بودند.

حساسیت افکار عمومی در ماجرای قتل‌های زنجیره‌ای و پیگیری رسانه‌های اصلاح‌طلب آن زمان اما به آنجا منجر شد که وزارت اطلاعات ایران برای اولین بار به اقدام خود در حذف فیزیکی دگراندیشان اعتراف کند، امری که در نهایت استعفای قربانعلی دری نجف‌آبادی و بازداشت عناصر اصلی قتل‌های زنجیره‌ای را به دنبال داشت.

در بیانیه کانون نویسندگان ایران به مناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیس آن تاکید شده که «دفاع از آزادی بیان و حقوق صنفی نویسندگان از اصول اساسی مرامنامه‌ی» این نهاد است.

این بیانیه در ادامه می‌گوید: «بر بستر حاکمیت‌های ضد آزادی صرف استقلال این تشکل و اصل دفاع از آزادی بیان همچون وردی جادویی توفان زایید. توفانی که در این پنجاه سال، جز دو – سه سالی در جریان انقلاب، همه‌جا همراه کانون بود و هرگز نگذاشت روی آرامش و امنیت را ببیند».

کانون نویسندگان ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی همچنان با موانع و محدودیت‌های بسیاری برای فعالیت‌های خود مواجه است و از جمله نهادهای امنیتی بارها مانع برگزاری جلسات آن شده‌اند.

کانون نویسندگان ایران نهادی است فرهنگی و صنفی و غیرانتفاعی که ضرورت تأسیس آن از اوایل دهه چهل خورشیدی احساس شده بود و پس از تمهید مقدمات،سرانجام، در اردیبهشت سال ۱۳۴۷ خورشیدی به طور رسمی و علنی به عنوان نخستین تشکل صنفی و دموکراتیک اهل قلم فعالیتش را آغاز کرد. از نُه نویسنده : جلال آل‌احمد، نادر ابراهیمی، بهرام بیضایی، داریوش آشوری، محمدعلی سپانلو، اسماعیل نوری علا، هوشنگ وزیری، فریدون معزی مقدم و اسلام کاظمیه – همچون مؤسسان کانون نویسندگان ایران یاد می‌شود.