انتقال۷ زندانی سیاسی از زندان رجایی شهر به زندان اوین

حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۱۲مرداد ماه ۱۴۰۲، سامان صیدی، سعید ماسوری، افشین بایمانی، محمد شافعی، لقمان امین پور، حمزه سواری لفته و مطلب احمدیان، از زندان رجایی شهر کرج به زندان اوین منتقل شدند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۱۱ مرداد ماه ۱۴۰۲، محمد شافعی، لقمان امین پور، حمزه سواری لفته، مطلب احمدیان، سامان صیدی، سعید ماسوری و افشین بایمانی، هفت زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، در ادامه روند انتقال زندانیان به منطور تعطیلی آن زندان، به اندرزگاه ۸ زندان اوین منتقل شدند. 

به نقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”لقمان امین پور، حمزه سواری لفته، سعید ماسوری، افشین بایمانی، مطلب احمدیان، سامان صیدی و محمد شافعی، به منظور تعطیلی زندان رجایی شهر کرج از آن زندان به بند قرنطینه زندان اوین منتقل شدند و این در حال بود که زندانیان مذکور از بردن وسائل شخصی، حتی لباس و داروهای مصرفی خود محروم و در حال حاضر هم دسترسی به اقلام شخصی خود ندارند.” 

لازم به اشاره است، انتقال این زندانیان در راستای اجرای دستور غلامحسین محسنی اژه ای ـ رئیس قوه قضائیه، به منظور تعطیلی زندان رجایی شهر کرج صورت گرفته است. 

سامان صیدی، در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و پس از انتقال به سلول انفرادی در یکی از بندهای امنیتی زندان اوین، و طی مراحل بازجویی ها در حالی که از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خود محروم شده بود در تاریخ ۷ مهر ماه ۱۴۰۱، توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ابوالقاسم صلواتی از بابت اتهامات (محاربه از طریق کشیدن کلت کمری و شلیک ۳ تیر) و (اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور)، محاکمه و به اعدام محکوم شد و این حکم در پی اعلام فرجام خواهی، در تاریخ از دیوان‌عالی کشور، در تاریخ ۳ دی ماه ۱۴۰۱، نقض و پرونده سامان صیدی،‌ به شعبه هم عرض در دادگاه انقلاب تهران، ارجاع شد. 

همچنین، سعید ماسوری، در تاریخ ۱۹ دی‌ماه ۱۳۷۹، به اتهام (عضویت در سازمان مجاهدین خلق)، در شهرستان دزفول از توابع استان خوزستان، بازداشت و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع زندان اوین و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام در سال ۱۳۸۱، به اتهام (محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق)، توسط شعبه دادگاه انقلاب تهران، به اعدام، محکوم و پس از اعلام فرجام خواهی و طی مراحل دادرسی مجدد در دادگاه انقلاب تهران حکم وی به حبس ابد تقلیل پیدا کرد. 

حمزه سواری لفته، در تاریخ ۱۱ شهریور ماه ۱۳۸۴، توسط نیروهای امنیتی در استان خوزستان، بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی ها ی فشرده و انواع محرومیتها در نهایت توسط شعبه دادگاه انقلاب اهواز از بابت اتهام (افساد فی الارض)، (محاربه)‌و (اقدام علیه امنیت ملی) به اعدام محکوم شد ولی این حکم در مراحل لعدی دادرسی توسط دیوان عالی کشور نقض و پرونده این زندانی سیاسی مجددا در دادگاه انقلاب، بررسی و با یک درجه تخفیف به حبس ابد کاهش پیدا کرد. 

در خصوص افشین بایمانی لازم به اشاره است، این زندانی سیاسی، متأهل و دارای ۲ فرزند است و در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۷۹، به اتهام کمک به فرار مهدی بایمانی ـ برادرش که متهم به (عضویت و فعالیت در سازمان مجاهدین خلق) بود به همراه همسر و فرزندانش بازداشت و پس از تحمل ماه ها سلول انفرادی در بند امنیتی ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین تحت بازجویی  و فشارهای جسمی و روحی شدیدی قرار گرفت و در مراحل دادرسی توسط شعبه دادگاه انقلاب تهران، به اتهام (ارتباط با مجاهدین خلق) در مرحله بدوی به اعدام محکوم شد و این حکم پس از ارجاع پرونده به دیوان عالی کشور عینا تائید شد اما پس از ۶ سال حکم او به حبس ابد تقلیل پیدا کرد.

مطلب احمدیان، در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۸۹ بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، توسط شعبه دادگاه انقلاب تهران، به اتهام (محاربه از طریق عضویت در یکی از گروه های اپوزیسیون مخالف نظام) به تحمل ۳۰ سال حبس تعزیری محکوم و در حال سپری کردن دوران محکومیت خود است. 

همچنین، لقمان امین پور و محمد شافعی، دو تن دیگر از زندانیان سیاسی که به زندان اوین، منتقل شدند، چند سال قبل با اتهامات سیاسی ـ امنیتی، دستگیر و پس از آن توسط شعبه دادگاه انقلاب، به حبس های طولانی مدت محکوم شدند. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: