By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-Cpn
حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۱۵ مهر ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در فرمانداری شهر شیراز مرکز استان فارس، غلامرضا غلامی کندازی و ایرج رهنما را بازداشت کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از کانون صنفی معلمان ایران، روز پنجشنبه ۱۳ مهر ماه ۱۴۰۲، غلامرضا غلامی کندازی و ایرج رهنما، دو تن از فعالان صنفی فرهنگیان، ساکن شیراز مرکز استان فارس، توسط نیروی انتظامی، بازداشت شدند. این دو عضو انجمن صنفی فرهنگیان استان فارس، پیشتر هم در پی فعالیتهای صنفی مسالمت آمیز خود با پرونده سازی قضایی مواجه شده بودند.
ایرج رهنما و غلامرضا غلامی کندازی، در تماسهای کوتاهی با خانواده خود خبر بازداشت خود را اعلام کردند اما با توجه به محدودیت در مکالمه به مکان نگهداری خود اشاره ای نکردند.
همچنین، گفته میشود، غلامرضا غلامی کندازی و ایرج رهنما، در حالی که برای اخذ مجوز جهت برگزاری مجمع عمومی سالانه انجمن صنفی فرهنگیان استان فارس به فرمانداری شیراز مراجعه کرده بودند بازداشت شدند.
لازم به اشاره است، غلامرضا غلامی کندازی، در تاریخ ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۲، توسط محمود ساداتی ـ قاضی شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز، محاکمه و در تاریخ ۳ تیر ما ۱۴۰۲، (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور از طریق عضویت در گروههای معاند نظام) به تحمل ۵ سال حبس تعزیری، به اتهام (فعالیت تبلیغی علیه نظام) هم به تحمل ۱ سال حبس تعزیری و بعنوان مجازاتهای تکمیلی هم به ۲ سال تبعید به شهر بیرجند مرکز استان خراسان جنوبی، ۲ سال منع خروج از کشور و ۲ سال منع فعالیت در فضای مجازی، محکوم شده بود.
غلامرضا غلامی کندازی و ایرج رهنما، پیش از این هم در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۲، از بابت دیگر پرونده قضایی خود، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز، محاکمه و در تاریخ ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۲، هریک به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده بودند.
این فعال صنفی فرهنگیان، در تاریخ ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در شهر شیراز، بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه و طی مراحل بازجویی و تفهیم اتهام چندی بعد با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.
ایرج رهنما هم، در تاریخ ۸ خرداد ماه ۱۴۰۱، پس از یورش ماموران لباس شخصی به مغازه او در خیابان مصدق شیراز بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز و طی مراحل بازجویی و تفهیم اتهام، در تاریخ ۱۳ تیر ماه ۱۴۰۱، با قرار وثیقه آزاد شده بود.
وی پیشتر هم به سبب فعالیتهای صنفی و مدنی خود در راستای مطالبات جامعه فرهنگیان ایران، با پرونده سازی و تفهیم اتهام از سوی اداره اطلاعات شیراز مواجه و پرونده وی پس از طی مراحل بازجویی و بازپرسی به دادگاه انقلاب شیراز ارجاع شده بود.
ممانعت از انجام فعالیتهای صنفی، ناقض ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مفاد ۲۱ و ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
احضار، بازداشت و پرونده سازی بر علیه فعالان صنفی در حالی صورت میگیرد که مطالبات آنها صنفی و برای دستیابی به حقوق شهروندیشان در راستای اصل ۲۷ قانون اساسی ایران است.
سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.