گزارشی از بلاتکلیفی ۴ فعال ملی مدنی در زندان اوین

حقوق بشر در ایران  – امروز شنبه ۱۲اسفند ماه ۱۴۰۲، عبدالعزیز عظیمی قدیم، ایاز سیف خواه، محمدرضا(آراز) امانی نادارلی و جعفر محمدی بطور بلاتکلیف در زندان اوین بسر می برند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۱۲ اسفند ماه ۱۴۰۲، محمدرضا(آراز) امانی نادارلی، جعفر محمدی، عبدالعزیز عظیمی قدیم، ایاز سیف خواه، چهار تن از فعالان ملی مدنی، محبوس در زندان اوین، علیرغم اتمام بازجویی ها و تفهیم اتهام در دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، بطور بلاتکلیف در اندرزگاه ۴ (بند قرنطینه) زندان اوین بسر می برند. 

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”با توجه به اینکه مراحل بازجویی های عبدالعزیز عظیمی قدیم، ایاز سیف خواه، محمدرضا(آراز) امان و جعفر محمدی، در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات به اتمام رسیده و سپس این فعالان ملی مدنی، توسط بازپرس شعبه دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، تفهیم اتهام شدند تا زمان تامین وثیقه به اندرزگاه ۴(بندقرنطینه) زندان اوین منتقل شدند.” 

این فرد مطلع در ادامه افزود:”اتهامات تفهیم شده به این فعالان ملی مدنی (اجتماع و تبانی)، (عضویت در گروه و دسته به قصد برهم زدن امنیت کشور) و (فعالیت تبلیغی علیه نظام) عنوان شده است.” 

لازم به اشاره است، محمدرضا(آراز) امانی نادارلی، در تاریخ ۱۸ بهمن ماه ۱۴۰۲، در شهر تبریز، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و برای بازجویی و تشکیل پرونده قضایی به زندان اوین و بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات منتقل شده بود. 

همچنین، عبدالعزیز عظیمی قدیم، نیز در تاریخ ۱۸ بهمن ماه ۱۴۰۲، در جاده قم به سمت تهران، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین، دوران بازجویی های خود سپری کرد. 

ایاز سیف خواه ـ ساکن شهر تبریز در تاریخ ۱۶ بهمن ماه ۱۴۰۲، به همراه جعفر محمدی ـ ساکن شهرستان مراغه از توابع استان آذربایجان شرقی، با نیابت قضایی صادره، توسط ماموران وزارت اطلاعات، دستگیر و پس از انتقال به بازداشتگاه پلیس اطلاعا ت و امنیت در شهر تبریز و طی مراحل تشکیل پرونده اولیه و انجام هماهنگی های قضایی به زندان اوین منتقل شدند. 

از میان این افراد، عبدالعزیز عظیمی قدیم، پیشتر هم در تاریخ ۱۸ دی ماه ۱۳۹۵، توسط نیروهای امنیتی در تهران، بازداشت و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام به اندرزگاه ۴ زندان اوین، منتقل و چندی بعد آزاد شده بود. 

محمدرضا(آراز) امانی نادارلی، هم پیش از این و در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی به همراه شمار دیگری از فعالان ملی مدنی تبریز، بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه اداره اطلاعات در آن شهر و طی مراحل بازجویی و تفهیم اتهام به بند قرنطینه در زندان مرکزی تبریز منتقل و در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه آزاد شده بود.  

بین ۱۶ تا ۲۵ درصد جمعیت ایران ترک زبان هستند که اغلب آنان در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان سکونت دارند. برخی از این شهروندان برخورد حاکمیت با شهروندان ترک زبان را توام با تبعیض می‌دانند و منع تدریس زبان‌های غیر فارسی در مدارس را یکی از برجسته ‌ترین موارد تبعیض می دانند که همواره با اعتراض بخشی از فعالان مدنی این مناطق روبرو بوده است. 

سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است.

ممانعت از دسترسی متهم به وکیل در مراحل بازجویی، بازپرسی و دادرسی، ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است. 

Please follow and like us: