گزارشی از وضعیت عبدالعزیز عظیمی قدیم، زندانی سیاسی

حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۳، عبدالعزیز عظیمی قدیم، زندانی سیاسی از حق درمان محروم شده است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز جمعه ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۳، عبدالعزیزعظیمی قدیم، متولد: ۱۳۵۲، فعال ملی مدنی و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در پی محرومیت از حق اعزام به مرکز درمانی مناسب، در وضعیت بد جسمانی قرار گرفته است. 

به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آقای عظیمی، از بیماری آرتروز در ناحیه گردن و دیسک کمر در رنج است و چند مرحله درخواست اعزام به مرکز درمانی فیزوپراتی برای معاینه توسط ارتوپد را به مسئولان زندان داده اما در خواست از سوی دادستانی رد شده است . این زندانی سیاسی از حق درمان محروم مانده است. درمانی آقای عظیمی فقط در حد اعزام به بهداری زندان خلاصه شده است.” 

لازم به ذکر است، جلسه اول دادرسی به پرونده عبدالعزیز عظیمی قدیم، در تاریخ ۲۳ تیر ماه ۱۴۰۳، توسط قاضی ابوالقاسم صلواتی ـ رئیس شعبه ۱۵دادگاه انقلاب تهران، برگزار شد و به زندان اوین بازگردانده شد و اواخر مهر ماه ۱۴۰۳، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعزیری و به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و بعنوان مجازات تکمیلی هم به ۲ سال منع خروج از کشور، محکوم شده است. 

 عبدالعزیز عظیمی قدیم، در تاریخ ۱۸ بهمن ماه ۱۴۰۲، در جاده قم به سمت تهران، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات، دوران بازجویی های خود سپری کرد و در نهایت به بند عمومی زندان اوین، منتقل شد. 

این فعال ملی مدنی، پیشتر هم در تاریخ ۱۸ دی ماه ۱۳۹۵، توسط نیروهای امنیتی در تهران، بازداشت و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام به اندرزگاه ۴ زندان اوین، منتقل و چندی بعد آزاد شده بود. 

بین ۱۶ تا ۲۵ درصد جمعیت ایران ترک زبان هستند که اغلب آنان در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان سکونت دارند. برخی از این شهروندان برخورد حاکمیت با شهروندان ترک زبان را توام با تبعیض می‌دانند و منع تدریس زبان‌های غیر فارسی در مدارس را یکی از برجسته ‌ترین موارد تبعیض می دانند که همواره با اعتراض بخشی از فعالان مدنی این مناطق روبرو بوده است. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: