By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-Rbw
حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۲۱اسفند ماه ۱۴۰۳، ماموران امنیتی در شهر تبریز، کریم اسماعیلزاده را دستگیر کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، صبح دوشنبه ۲۰ اسفند ماه ۱۴۰۳، کریم اسماعیل زاده، فعال ملی مدنی، ساکن شهر تبریز مرکز استان آذربایجان شرقی، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر شد.
به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”ماموران امنیتی با یورش به محل کار آقای اسماعیل زاده، وی را دستگیر کردند.”
تا این لحظه از علت دقیق دستگیری کریم اسماعیل زاده اطلاعی حاصل نشده است.
لازم به اشاره است، کریم اسماعیل زاده، در تاریخ ۲۹ فروردین ماه ۱۴۰۳، پس از مراجعه به شعبه اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب شهر تبریز، بازداشت و برای تحمل حبس به زندان مرکزی آن شهر منتقل و در تاریخ ۱۶ شهریور ماه ۱۴۰۳، پس از اتمام دوران محکومیت تعزیری خود آزاد شده بود اما اواخر بهمن ماه ۱۴۰۳، برای بازپرسی به شعبه ۱۵ دادسرای عمومی و انقلاب شهر تبریز، احضار شده بود.
همچنین، در تاریخ ۱۸ آذر ماه ۱۴۰۲، این فعال ملی مدنی، با دریافت ابلاغیه ای برای تاریخ رسیدگی ۲۹ آذر ماه ۱۴۰۲، به شعبه اول دادگاه انقلاب تبریز، احضار و پس از محاکمه در اوایل دی ماه ۱۴۰۲، از بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام به نفع گروههای مخالف نظام از طریق تحریک و دعوت مردم به اعمال خشونت آمیز در فضای مجازی» به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد و در پی اعتراض، حکم صادره بدوی بر علیه وی اواسط اسفند ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی علیقلی کریمزاده و سلیمان قبایلی ـ مستشار شعبه ۲دادگاه تجدیدنظر استان آذربایجان شرقی، عینا تائید شده بود.
این فعال ملی مدنی، در تاریخ ۱۲شهریور ماه ۱۴۰۲، در جریان اعتراضاتی که در واکنش به سوء مدیریت و خشک شدن دریاچه ارومیه برگزار شده بود پس از احضار به پلیس اطلاعات و امنیت تبریز، دستگیر و به بازداشتگاه اداره کل اطلاعات استان آذربایجان شرقی منتقل و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، به بند قرنطینه زندان مرکزی تبریز، منتقل و در تاریخ ۶ مهر ماه ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه ای به مبلغ ۶۰۰ میلیون تومان آزاد شد.
وی، پیشتر هم در تاریخ ۲۵ مرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران نیروی انتظامی در جریان بازی دو تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز و پرسپولیس تهران، که در ورزشگاه سهند شهر تبریز برگزار شده بود پس از ممانعت از ورود وی به آن ورزشگاه، دستگیر و با تشکیل پرونده قضایی به شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای انقلاب تبریز منتقل و پس از تفهیم اتهام به بند قرنظینه زندان مرکزی تبریز منتقل و در تاریخ ۲۸ مرداد ماه ۱۴۰۲، از قرنطینه زندان مرکزی تبریز با تودیع وثیقه ای به مبلغ ۹۰۰ میلیون تومان آزاد شدند.
کریم اسماعیل زاده، پیش از این هم در ساعات پایانی ۱۱آبان ۱۴۰۱ هم توسط نیروهای امنیتی در شهر تبریز بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی در این شهر و طی مراحل بازجویی سپس به زندان مرکزی تبریز منتقل و در تاریخ ۳ آذرماه ۱۴۰۱، پس از اتمام مراحل بازجویی و تفهیم اتهام با تودیع وثیقه از زندان مرکزی تبریز آزاد شده بود.
اسماعیل زاده، پیش از آن هم به علت فعالیتهای مسالمت آمیز خود توسط ارگانهای امنیتی و دستگاه قضایی در شهر تبریز با بازداشت، احضار، بازجویی، بازپرسی و با پرونده سازی مواجه شد که از جمله این موارد بازداشت خشونت آمیز وی در تاریخ ۲۱ آذر ۱۴۰۰، در جریان برگزاری اعتراضات مدنی در واکنش به خشکی دریاچه ارومیه بود.
بین ۱۶ تا ۲۵ درصد جمعیت ایران ترک زبان هستند که اغلب آنان در استانهای آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان سکونت دارند. برخی از این شهروندان برخورد حاکمیت با شهروندان ترک زبان را توام با تبعیض میدانند و منع تدریس زبانهای غیر فارسی در مدارس را یکی از برجستهترین موارد تبعیض می دانند که همواره با اعتراض بخشی از فعالان مدنی این مناطق روبرو بوده است.
بازداشت بیدلیل و انتقال به مکان نامعلوم؛ تاکتیک همیشگی جمهوری اسلامی برای سرکوب جنبشهای هویتی
در ادامه سرکوب سیستماتیک جمهوری اسلامی علیه فعالان هویتطلب ترک، صبح امروز نیروهای امنیتی با یورش به محل کار کریم اسماعیلزاده، فعال حرکت ملی آذربایجان جنوبی، وی را بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل کردند.
هنوز هیچ اطلاعاتی درباره دلایل بازداشت، نهاد مسئول و محل نگهداری او منتشر نشده است، و خانواده و نزدیکان وی در بیخبری مطلق به سر میبرند.
این اقدام بار دیگر نشان میدهد که جمهوری اسلامی از هرگونه فعالیت هویتطلبانه در میان ترکهای آذربایجان وحشت دارد و تلاش میکند با روشهای امنیتی و سرکوب، جنبشهای مطالبهگر را خاموش کند.
سرکوب فعالان هویتطلب ترک؛ برنامهای هدفمند برای نابودی هویتهای قومی در ایران
۱. جمهوری اسلامی و سیاست حذف فرهنگی ترکها
جمهوری اسلامی همواره تلاش کرده است که هویت ترکهای آذربایجان را از بین ببرد و مانع از رشد و گسترش مطالبهگری آنها شود.
ابزارهای اصلی حکومت در این راستا شامل:
• ممنوعیت آموزش زبان ترکی در مدارس و دانشگاهها
• سانسور و محدودیت بر رسانهها و نشریات ترکی
• بازداشت، شکنجه و اعدام فعالان هویتطلب و سیاسی ترک
• تبلیغات نژادپرستانه در رسانههای دولتی علیه ترکها
بازداشت کریم اسماعیلزاده، یکی از صدها نمونه سرکوب فعالان ترک است که در سالهای اخیر شدت گرفته است.
۲. پروندهسازی امنیتی برای فعالان ترک؛ اتهامات واهی و فشارهای مستمر
فعالان ترک که برای احقاق حقوق فرهنگی، زبانی و مدنی خود فعالیت میکنند، معمولاً با اتهامات کلی و بیاساس مانند “تبلیغ علیه نظام”، “اقدام علیه امنیت ملی”، “همکاری با گروههای تجزیهطلب” و “تشویش اذهان عمومی” روبهرو میشوند.
این اتهامات در حالی مطرح میشوند که مطالبات این فعالان، کاملاً در چارچوب حقوق بشری و قوانین بینالمللی است و هیچگونه اقدام خشونتآمیزی از سوی آنها صورت نگرفته است.
جمهوری اسلامی برای خاموش کردن این جنبش، فعالان هویتطلب ترک را بهطور مستمر تحت تعقیب، بازداشت، شکنجه و محاکمه قرار میدهد.
۳. چرا جمهوری اسلامی از جنبشهای هویتی در آذربایجان وحشت دارد؟
ترکهای آذربایجان یکی از بزرگترین گروههای قومی در ایران هستند که نقش مهمی در تاریخ و اقتصاد کشور ایفا کردهاند.
حکومت ایران از هویتطلبی ترکها وحشت دارد زیرا:
• مطالبه برای رسمیت زبان ترکی، چالشی بزرگ برای ایدئولوژی پانفارسیستی جمهوری اسلامی محسوب میشود.
• جنبش ملی آذربایجان جنوبی با گسترش آگاهی و هویت قومی، قدرت بیشتری در برابر حکومت کسب میکند.
• حکومت نگران است که مطالبات ترکها، الگویی برای سایر اقوام سرکوبشده، مانند کردها، بلوچها و عربها باشد.
نقض قوانین بینالمللی و داخلی در بازداشت کریم اسماعیلزاده
۱. نقض اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی
ایران یکی از امضاکنندگان میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) است که در ماده ۹ آن تصریح شده است:
“هیچکس نباید بهطور خودسرانه دستگیر یا بازداشت شود. محرومیت از آزادی باید مطابق با قوانین روشن و مشخص باشد.”
بازداشت کریم اسماعیلزاده، بدون حکم قضایی و انتقال او به مکانی نامعلوم، نقض آشکار این اصل حقوقی است.
۲. نقض اصل ۲۳ و ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
بر اساس اصل ۲۳ قانون اساسی ایران:
“تفتیش عقاید ممنوع است و هیچکس را نمیتوان بهصرف داشتن عقیدهای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد.”
همچنین طبق اصل ۲۷ قانون اساسی:
“تشکیل اجتماعات و راهپیماییها، بدون حمل سلاح، بهشرط آنکه مخل مبانی اسلام نباشد، آزاد است.”
اما در ایران، فعالیتهای مسالمتآمیز فعالان ترک، نهتنها تحمل نمیشود، بلکه با خشونت سرکوب میشود.
۳. ناپدیدسازی قهری؛ جنایتی علیه بشریت
انتقال کریم اسماعیلزاده به مکانی نامعلوم، نمونهای از “ناپدیدسازی قهری” است که در قوانین بینالمللی بهعنوان جنایت علیه بشریت شناخته میشود.
بر اساس کنوانسیون بینالمللی حمایت از اشخاص در برابر ناپدیدسازی قهری (ICPPED):
“هیچکس نباید بهطور مخفیانه بازداشت شود و دولتها موظف هستند اطلاعات دقیق درباره محل نگهداری بازداشتشدگان را به خانوادههای آنان ارائه دهند.”
اما در ایران، نیروهای امنیتی بارها و بارها از این روش غیرقانونی برای سرکوب مخالفان استفاده کردهاند.
لزوم واکنش جامعه جهانی به سرکوب فعالان ترک در ایران
۱. محکومیت جمهوری اسلامی از سوی سازمانهای حقوق بشری
سازمانهای بینالمللی مانند عفو بینالملل، دیدهبان حقوق بشر و سازمان ملل باید این بازداشت را محکوم کرده و خواستار آزادی فوری کریم اسماعیلزاده شوند.
۲. اعمال تحریمهای هدفمند علیه مقامات امنیتی ایران
کشورهای غربی باید تحریمهای سختتری علیه مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی که در بازداشت و سرکوب فعالان مدنی و قومی نقش دارند، اعمال کنند.
۳. افزایش فشار دیپلماتیک بر ایران
کشورهای اروپایی و سازمان ملل باید پرونده سرکوب فعالان ترک را در مذاکرات خود با ایران مطرح کرده و آزادی آنها را بهعنوان پیششرط هرگونه مذاکره با جمهوری اسلامی قرار دهند.
جمهوری اسلامی نمیتواند هویت ترکها را سرکوب کند
بازداشت کریم اسماعیلزاده، تنها یکی از صدها مورد سرکوب فعالان ملی مدنی در ایران است.
اما تاریخ نشان داده است که سرکوب، زندان و شکنجه نمیتواند جنبشهای هویتی را متوقف کند.
جمهوری اسلامی باید بداند که دوران سرکوب و استبداد رو به پایان است و هیچ قدرتی نمیتواند جلوی خواستههای مشروع یک ملت را بگیرد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.