By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-miB
حقوق بشر در ایران – امروز دوشنبه ۱۷ شهریور ماه ۱۳۹۹، علیرضا حبیبی فر، شهروند ساکن بهبهان، پس از اتمام مراحل بازجوئی و تفهیم اتهام با تودیع قرار کفالت و بطور موقت از بازداشت آزاد شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۱۷ شهریور ماه ۱۳۹۹، علیرضا حبیبی فر، شهروند ساکن بهبهان که در جریان مراسم تاسوعا سالجاری به اتهام مداحی برای جان باختگان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود پس از اتمام بازجوئی و تفهیم اتهام با تودیع قرار کفالت آزاد از زندان این شهرستان بطور موقت آزاد شد.
پرونده علیرضا حبیبی فر پس از اتمام مراحل بازجوئی به شعبه ۵ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان بهبهان به ریاست بازپرس طاهری نیا، ارجاع و پس از تفهیم اتهام قرار وی از بازداشت به وثیقه تبدیل شد. همچنین مصادیق اتهامی علیرضا حبیبی فر، مرتبط با نوحه خوانی وی در مورد جانباختگان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸ بوده است.
در تاریخ ۱۰ شهریور ماه ۱۳۹۹، علیرضا حبیبی فر به همراه محمدحسین صفرپور از فعالان مذهبی در حسینه اسلام آباد سنگبری شهرستان بهبهان توسط ماموران اداره اطلاعات این شهر بازداشت و جهت بازجوئی به بازداشتگاه این ارگان امنیتی منتقل شدند. محمدحسین صفرپور، ساعاتی پس از بازداشت آزاد شد.
- بیشتر بخوانید: بازداشت ۲ عضو هیئت مذهبی در بهبهان به اتهام نوحه خوانی در وصف جانباختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸
در ساعات پایانی شنبه ۸ شهریور ماه ۱۳۹۹، مصادف با شب تاسوعا، کلیپی در شبکه های اجتماعی منتشر شد که در آن اعضای یک هیئت عزاداری در شب عاشورا بر طبق رسم شهروندان این شهرستان با ریتم و نوحه در وصف محمود دشتی نیا، مهرداد دشتی نیا و فرزاد انصاری فر، سه تن از جانباختگان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸ نوحه سرائی و سینه زنی کردند.
در اکثر موارد بازداشتهای فراقانونی و خودسرانه با اتهاماتی واحی و در راستای سرکوب آزادی بیان و عقیده افراد می باشد که در اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۱۹ اعلامیه جهانی و همچنین ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ که بر عدم سرکوب افراد بر مبنای آزادی بیان و عقیده تاکید شده میباشد. با توجه به مفهوم اصل آزادی بیان هر انسانی محق است تا به هر طریق ممکن بتواند عقاید و نظریات و دیدگاههای خود را بدون ملاحظات مرزی و به هر شکل ممکن منتشر کند.
بازداشت افراد بدون تفهیم اتهام فرد و عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ می باشد.
اعتراف گیری اجباری به ضرب و شتم و تهدید بر افراد از جمله مصادیق بارز نقض اسناد بین المللی حقوق بشر و همچنین میثاق های بین المللی حقوق مدنی و سیاسی میباشد. در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین در ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی به صراحت کلام بر ممنوعیت شکنجه افراد تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.