By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-elG
هجده تن از زندانیان محبوس در زندان رجائی شهر کرج در اعتراض به آنچه که مشکلات عدیده این افراد و از سوی دیگرعدم توجه مسئولان زندان در مرتفع کردن مشکلات این افراد و انتقال این افراد به سلول انفرادی از تاریخ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ دست به اعتصاب غذا زدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، از روز دوشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸, هجده تن از زندانیان محبوس در زندان رجائی شهر کرج دست به اعتصاب غذا زدند. خواسته این افراد انتقال به بند عمومی است. با شروع ماه رمضان، اکثر زندانیانی که به سلولهای انفرادی این زندان منتقل شده بودند به داخل اندرزگاه ها بازگردانده شدهاند اما این تعداد زندانی از این قاعده مستثنی شده اند.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت: این زندانیان در اعتراض به انتفال به سلول انفرادی بازنگرداندن آنها به داخل اندرزگاه صورت گرفته است. این در حالی است که اکثر زندانیانی که به سلول انفرادی منتقل شده بودند با آغاز ماه رمضان به بندهای خود بازگردانده شده اند”.
هویت این افراد کماکان توسط حقوق بشر در ایران در حال بررسی میباشد.
لازم به ذکر است که حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ماه، از اعتصاب غذای دهها تن از زندانیان اندرزگاه ۳ زندان رجائی شهر کرج بدلیل افزایش بدرفتاری مسئولان این زندان اطلاع رسانی کرده بود.
در قسمتی از این گزارش آمده است که در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸, یکی از زندانیان سالن ۹ اندرزگاه ۳ اسمش در بلندگوهای سالن پیج و به زیر ۸ احضار شد، او بعد از کمی انتظار از رئیس اندرزگاه پرسیده بود چه کسی با من کار دارد؟ رئیس اندرزگاه هم گفته بود تعدادی از زندانیان سالن ۸ با تو کار دارند و زندانی را تنها گذاشته بود. چند لحظه یعد از آن تعدادی از زندانیان سالن ۸ به وی با تیزی(سلاح سرد) حمله کرده و زخمی اش کردند، بعد از مدتی رئیس بازداشتگاه به این زندانی گفته بود هرکس که من بگویم انتقالی بگیر و از این بند نرود همین بلا سرش می آید.
همچنین با توجه به اینکه رئیس اندرزگاه ۳ که نامش “سعید احمدی” است با سوءاستفاده از تعلقات قومی خود، جهت اجرای زد و بندها و کسب سود با تعدادی از زندانیان همدست شده و هر زندانی که خارج از دید وی به عملی خلاف میل وی دست بزند یا به خواسته های وی تن ندهد را به نحوی مجازات می کند. حتی نقطه کورهایی در قسمت هایی از زندان بوجود آورده که بتوان در آنجاها به راحتی و خارج از دید دوربین ها به تهدید و ضرب و شتم زندانیان بپردازد”.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.