اعتصاب غذای اسماعیل گرگیج, زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین

حقوق بشر در ایران – روز یکشنبه ۲۹ دی ماه ۱۳۹۸, اسماعیل گرگیج, زندانی سیاسی اهل استان سیستان و بلوچستان, محبوس در اندرزگاه ۸  زندان اوین که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۴ سال و ۹ ماهه خود می باشد در اعتراض به عدم انتقال وی به یکی از زندانهای استان سیستان و بلوچستان اعلام اعتصاب غذا کرد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران, روز یکشنبه ۲۹ دی ماه ۱۳۹۸, اسماعیل گرگیج, دارای ۳۲ سال سن و زندانی سیاسی بلوچ, محبوس در اندرزگاه ۸ زندان اوین که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۴ سال و ۹ ماهه خود می باشد در اعتراض به عدم موافقت مسئولان برای انتقال وی به زندان محل زندگی اش در استان سیستان و بلوچستان اعلام اعتصاب غذا کرد. 

براساس این گزارش, با توجه به اینکه محل سکونت خانواده اسماعیل گرگیج, در استان سیستان و بلوچستان میباشد و آنها برای هر مرتبه ملاقات مسافت طولانی از سیستان و بلوچستان به تهران سفر می کنند با توجه به مشکلات پیش روی خانواده وی که از جمله می توان به فاصله طولانی و خطرات احتمالی که در حین این سفر خانواده وی را تهدید می کند و سختی های دیگر از جمله مواردی هستند که این زندانی سیاسی اصرار بر انتقالش به زندانی در استان سیستان و بلوچستان دارد. 

لازم به ذکر است؛ اسماعیل گرگیج, در سال ۱۳۹۶ به دلیل فعالیت در فضای رسانه ای توسط ماموران وزارت اطلاعات در تهران بازداشت شده بود و جهت بازجوئی به سلول انفرادی بند امنیتی ۲۰۹ واقع در زندان اوین منتقل شد. 

این زندانی سیاسی و فعال رسانه ای با اتمام دوران بازجوئی و تفهیم اتهام “اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت ملی”, با آغاز روند دادرسی در سال ۱۳۹۷, توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ابوالقاسم صلواتی مورد محاکمه قرار گرفت و به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. 

با ارجاع پرونده اسماعیل گرگیج به دادگاه تجدید نظر, حکم صادره توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران بر علیه وی از ۵ سال به ۴ سال و ۹ حبس تعزیری تقلیل پیدا کرد. 

سرکوب فعالان فضای رسانه ای و فعالان شبکه های اجتماعی و طرح اتهامات امنیتی بر علیه این دسته از شهروندان از جمله موارد ناقض حقوق بشر و در راستای سرکوب آزادی بیان و عقیده در ایران است و در اسناد بین المللی حقوق بشر در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی و همچنین ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ نیز بر آن تاکید شده است. 

زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین  ماده ۱۴ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی بر آن تاکید شده است می باشد و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.