By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-mMd
حقوق بشر در ایران – امروز پنجشنبه ۱۰ مهر ماه ۱۳۹۹، مسئولان زندان تهران بزرگ در ادامه فشارهای روحی و روانی بر زندانیان سیاسی محبوس در تیپ ۵ این زندان جملگی ۸۲ زندانی را به تیپ ۲ این زندان منتقل کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۹ مهر ماه ۱۳۹۹، زندانیان سیاسی محبوس در تیپ ۵ اندرزگاه ۲ سالن زندان تهران بزرگ که اکثریت آنها از بازداشت شدگان اعتراضات آبان هستند به تیپ ۲ سالن ۴ این زندان منتقل شدند. این انتقال در حالی صورت گرفته که زندانیان در تیپ ۲ از وجود سوسک، ساس وموش در این بند از زندان تهران بزرگ خبر می دهند.
به نقل از یک منبع مطلع در گفتگو با حقوق بشر در ایران ضمن تائید این خبر گفت: “مسئولان زندان تهران بزرگ به دستور رئیس جدید زندان کلیه زندانیان سیاسی و بازداشت شدگان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸، محبوس در تیپ ۵ اندرزگاه ۲ سالن ۲ که جمعیتی بالغ بر ۸۲ نفر هستند را به تیپ ۲ سالن ۴ این زندان منتقل کردند. این زندانیان در ۳ اتاق که در هر اتاق ۲۷ یا ۲۸ نفر و فقط با وجود ۲۴ تخت در هر اتاق منتقل شدند و بقیه افراد هم کف خواب شدند. در تیپ ۲ حشراتی از قبیل سوسک، ساس و حتی موش دیده می شود. وضعیت بهداشت این تیپ بسیار بد هست. بعنوان مثال ۶ سرویس بهداشتی و ۶ حمام دارد که از مجموع ۱۲ توالت و حمام فقط ۴ تای آنها فعال است. مسئولان زندان تهران بزرگ ادعا کردند این انتقال برای رعایت اصل تفکیک جرائم صورت گرفته اما حقیقت امر نشان از فشارهای بیشتر بر زندانیان سیاسی از طریق انتقال آنها به قسمتی کاملا مخروبه از این زندان است. بعنوان مثال خالد پیرزاده از جمله زندانیان سیاسی هست که به این تیپ منتقل شده و با توجه به عمل جراحی که اخیراً در ناحیه کمر انجام داده به تجویز پزشک باید از توالت فرنگی استفاده کند اما به دلیل نبود این امکانات با مشکلات بسیاری مواجه است.”
این منبع مطلع در ادامه افزود: “با توجه به این انتقال صورت گرفته کلیه و سائل از قبیل یخچال، تلویزیون و…که توسط این زندانیان در بدو ورود به تیپ ۵ خریداری کرده بودند پس از انتقال خود به این بند اجازه انتقال وسایل مذکور به این زندانیان داده نشده و این افراد باید مجدّداً با هزینه شخصی خودشان اقدام به خرید و سائل و تعمیر این اتاقها کنند و همه هزینه هایی که برای خرید و سائل و تعمیرات در تیپ ۵ کرده بودند عملا از بین رفته است.”
لازم به اشاره است که این زندانیان سیاسی اکثراً از مناطق جنوبی تهران و یا مناطق مرزی کشور و البته نقاط فقیر نشین ایران هستند. افرادی که از نظر بازجویان قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران و یا بازجویان وزارت اطلاعات بعنوان مجرمان امنیتی شناخته شدند متولدین اواخر دهه ۱۳۷۰ و اوایل دهه ۱۳۸۰, کارگر و بدون سابقه بازداشت قبلی اما دچار مشکلات عدیده مالی هستند و یکی از مهمترین عواملی که آنها را برای اعتراض به خیابانها آورده بحران معیشت و هر روز گرفتار شدن در چالشهای اقتصادی علیرغم ساعتها اضافه کاری بوده است.
در تاریخ ۲ مرداد ماه ۱۳۹۹، این زندانیان سیاسی با تنظیم نامه ای سرگشاده به شرح مشکلات و فشارهای روحی و روانی که در این زندان با آن دست به گریبان هستند پرداختند.
- بیشتر بخوانید: نامه سرگشاده زندانیان سیاسی تیپ ۵ زندان تهران بزرگ و اعتراض به عدم رعایت اصل تفکیک جرائم
همچنین سهیل عربی، زندانی سیاسی که اخیراً به علت افشاگری از وضعیت اسف بار زندان تهران بزرگ بصورت تنبیهی به زندان رجائی شهر کرج منتقل شده در تاریخ ۲۳ بهمن ماه ۱۳۹۸، در نامه ای به تفسیر و شرح وضعیت زندان تهران بزرگ پرداخت و در بخشی از نامه خود به توزیع گسترده انواع مواد مخدر توسط مسئولان این زندان و وکیل بندهای این زندان پرده برداشته بود.
- بیشتر بخوانید: سهیل عربی: نه و فراتر از آن, اینجا زندان تهران بزرگ است
اسامی این زندانیان سیاسی منتقل شده به تیپ ۲ زندان تهران بزرگ به شرح ذیل است: “میربهنود اسماعیلی، دانیال اسماعیلی، دانیال بخشی، ابوالفضل شهبازی، توحید فتوحی، سیامک پایمرد، سعید مروتی، علی اصغر حاتمی، مهدی حسنی پور، جواد آدینه وند، محسن گودرزی، آریا حامدی راد، مهدی باقری، داوود غفاری، حسین جعفری، امید میردریکوند، جواد بلند جا، ساسان نیک جا، ساسان نیک نفس، علی بی کس، رامین باقریان، مجید زره پوش، حسم آرمند، رضا علیدوست، مهدی نقدی، کیانوش ولی الهی، ابوالفضل کریمی، کوروش باقری، ابوالفضل قلعه گیر، محمد آدم ، احسان خزایی، مهدی وحیدی، حمید جهانگیری، محمد باقر سوری، حسین نیکچه فراهانی، وحید باقری، محمد رشیدی، ساحل رضایی، علیرضا صفری سیار، سیامک مقیمی، رضا قریشی، سید امید موسوی، امیرحسین کشاورزی کرجی، محمدبیگی، مرتضی امید بگلو،علی اصغر کرامتی، مجتبی حسینی، مصطفی کشوری، میلاد ارسنجانی، محمدرضا انصاری، کیانوش جمالی، محمد علیخانی، سینا خاطری، ایمان مرزان بخش، هادی خاتمیان، متین ایزدی، مهدی قلندری، سعدی اسدی، محمد مهدی عبدالله زاده، محمد معلمیان، حسن عباسی، حسین ریحانی.
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند و از سوی دیگر پرونده سازی های پی در پی برای آنها از جمله مواردی است که مستند و مشهود است. مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
همچنین علی خامنه ای, رهبر جمهوری اسلامی, به دفعات در صحبتهای خود ادعا کرده که در ایران هیچ شهروندی به صرف انتقاد مورد پیگرد قضائی و بازداشت قرار نمی گیرد که اینگونه رفتارهای قهر آمیز حقیقت ماجرا از سرکوب و گسترش فضای امنیتی در ایران را نشان می دهد و گویای این امر است که حاکمان جمهوری اسلامی اساتید بزرگ در سفسطه, مغالطه و تفسیر به رای هستند.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.