حقوق بشر در ایران – روز جاری, “سهیل عربی”, زندانی سیاسی و وبلاگ نویس محبوس در زندان اوین در نامه ای سرگشاده بر شرایط این روزهای حاکم بر زندان اوین و اعمال محدودیت از طرف مسئولان این زندان نفع این محدودیتها را بیش از همه متوجه مسئولان زندان عنوان کرد. اعمال این محدودیتهای از زمان به قتل رسیدن علیرضا شیرمحمدعلی, زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ که زمینه ساز تغییراتی در ساختار مدیریتی زندانهای رجائی شهر کرج, زندان اوین و زندان تهران بزرگ شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز پنجشنبه ۲۴ مردادماه ۱۳۹۸, “سهیل عربی”, زندانی سیاسی و وبلاگ نویس محبوس در اندرزگاه ۸ سالن ۸ زندان اوین که اخیرا از زندان تهران بزرگ به این زندان منتقل شد در نامه ای سرگشاده بر اعمال محدودیتهای شدید در استفاده از تلفن برای زندانیان سیاسی در زندان اوین پرده برداشت. این زندانی سیاسی در بخشی از نامه خود اعلام کرده که از مانی که غلامرضا ضیائی, بعنوان رئیس جدید در زندان اوین فعالیت خود را آغاز کرده محدودیتهای شدیدی در استفاده از تماس تلفنی برای زندانیان در زندان اوین بوجود آمده که از جمله می توان به عدم دستری زندانیان به کارت تلفن و بوجود آمدن بازار سیاه در زندان شده اشاره کرده است.
“سهیل عربی”, در بخش دیگری از نامه خود تغییراتی که ساختار مدیریتی زندان اوین ایجاد شده را ناشی از اعمال نفوذ قرارگاه ثاذالله سپاه پاسداران دانسته و تغییر علی چهارمحالی را ناشی از عدم حرف شنوی وی از سپاه پاسداران دانسته. این زندانی سیاسی در ادامه گفته؛ برکناری هدایت فرزادی، رئیس زندان تهران بزرگ، تبعید افسر نگهبان وقت، انتقال علی چهارمحالی از اوین به تهران بزرگ، و سپردن مدیریت بازداشتگاه اوین به غلامرضا ضیائی که در بدو ورود با طرح تغییر سیستم تلفن ها و ایجاد محدودیت در برقراری ایجاد تماس تلفنی برای زندانیان عامل فشار روحی و روانی مضاعف برای محبوسان در زندان اوین شده است. بنابراین بر آن شدم تا کارکرد زندان در جمهوری اسلامی را از منظر اقتصاد سیاسی تحلیل کنم. بیش از دو ماه است که کارت تلفن فقط در بازار سیاه زندان و با پنج برابر قیمت معمول به فروش می‌رسد. علاوه بر قیمت بالای این کارت‌ها که با همین قیمت نیز برای زندانیان دشوارتر از پیش شده، برای برخی دیگر غیرممکن شده است. مهم‌ترین انگیزه مسئولان از ایجاد این تغییر جلوگیری از خروج اطلاعات از زندانی است که جزو امنیتی‌ترین زندان ها است.
متن نامه سهیل عربی, جهت انتشار در اختیار حقوق بشر در ایران قرار گرفته که در ادامه می آید؛
وقتی که فساد مشروع و قانونی است؛ زندان و سرمایه داری رفاقتی
اوین به ویژه طی چند دهه اخیر به این دلیل که محل نگهداری نواندیشان، روزنامه نگاران، وکلا، دانشجویان، منتقدان، دگراندیشان، معترضان، زندانیان عقیدتی و سیاسی بوده، حساس‌تر و برجسته از سایر زندان ها است. حسب حوادث و اتفاقاتی که در ماه‌های اخیر رخ داد که البته از مهم‌ترین آن‌ها به قتل رسیدن زنده یاد علیرضا شیرمحمدعلی بود، شاهد جابه‌جایی مدیران چند زندان بودیم. برکناری هدایت فرزادی، رئیس زندان تهران بزرگ، تبعید افسر نگهبان وقت، انتقال علی چهارمحالی از اوین به تهران بزرگ، و سپردن مدیریت بازداشتگاه اوین به غلامرضا ضیایی که در بدو ورود با طرح تغییر سیستم تلفن ها و ایجاد محدودیت در برقراری ایجاد تماس تلفنی برای زندانیان عامل فشار روحی و روانی مضاعف برای محبوسان در زندان اوین شده است. بنابراین بر آن شدم تا کارکرد زندان در جمهوری اسلامی را از منظر اقتصاد سیاسی تحلیل کنم. بیش از دو ماه است که کارت تلفن فقط در بازار سیاه زندان و با پنج برابر قیمت معمول به فروش می‌رسد. علاوه بر قیمت بالای این کارت‌ها که با همین قیمت نیز برای زندانیان دشوارتر از پیش شده، برای برخی دیگر غیرممکن شده است. مهم‌ترین انگیزه مسئولان از ایجاد این تغییر جلوگیری از خروج اطلاعات از زندانی است که جزو امنیتی‌ترین زندان ها است. گفته می‌شود قرارگاه ثارالله اطلاعات سپاه عامل اصلی این تغییر سیستم بوده است و گمانه زنی های تعویض علی چهارمحالی که حرف‌شنوی های کمتری نسبت به ضیایی از نهادهای دولتی داشته را نیز بر این اساس می داند. این ایجاد محدودیت باعث شکل گیری بازار سیاه در زندان شده و با تغییر سیستم، این بازار سیاه تقویت شده است و افراد بی بضاعت و قشر آسیب پذیر متحمل ظلم و دشواری مضاعفی خواهند شد.
پرسش اصلی که برای نگارنده این نامه ایجاد شده این است که ایجاد این محدودیت و امنیتی ساختن فضا به سود چه افراد و چه نهادهایی خواهد بود؟ در زندان تهران بزرگ، رجایی شهر کرج و سایر زندان‌هایی که این شکل از محدودیت اجرا شده، بستر وقوع جرایم مختلف اعم از کلاهبرداری، شکل‌گیری بازار سیاه و تبعیض ایجاد شده است. افراد بی بضاعت درون زندان مجبور به تحمل آسیب های مضاعفند، از جمله افرادی که به دلیل ناتوانی از پرداخت نفقه، یا بدهی و یا مهریه در زندان به سر می‌برند. علاوه بر این ها زندانیان سیاسی و عقیدتی برای برقراری تماس با خانواده هایشان دچار مشکلات متعدد شده‌اند. هر آینه با نگاه دقیق به عملکرد نهادهای امنیتی و همدستی آن‌ها با سازمان زندان‌ها و البته شناخت این سیستم سرمایه داری رفاقتی، به نحوی انباشت سرمایه و کسب درآمد از زندان، آگاهی کافی را کسب کنیم تا بتوانیم تغییر ایجاد کنیم.
چرخه ای که خود مولد مجرم و خود کیفر دهنده اوست، خود اختلاف طبقاتی و نابرابری را به وجود می‌آورد و از هر دو شکل واکنش به این نابرابری نهایت استفاده را می‌برد. برخی به این نابرابری اعتراض می کنند و سعی بر تغییر و دگرگونی وضع نامطلوب فعلی و گذار به وضعیت مطلوب و یا دستکم بهتر شدن وضعیت دارند. برخی نیز تصمیم می گیرند که همرنگ با جماعت دارای قدرت و در راس حکومت شوند، و نهایتا تبدیل به دزدها و خلافکار های کوچک می‌شوند. گروه اول با اتهامات‌های امنیتی از نگاه حکومت، مثل اجتماع و تبانی، فعالیت تبلیغی علیه نظام، و حتی در مواردی محارب یا سب‌النبی و گروه دوم به اتهام سرقت، فروش مواد، کالای قاچاق و غیره وارد زندان می‌شوند.
اکثر زندانیان از ۵۰۰ هزار تومان تا ۳ میلیون و گاهی بیشتر در ماه از فروشگاه های زندان خرید می کنند. حتی برخی از افراد برای داشتن شرایطی که دشواری را کمتر تحمل کنند، مبالغ قابل توجهی را به برخی مسئولان زندان پرداخت می‌کنند. بنابراین مسئولان زندان و نهاد های امنیتی علاوه بر حقوقی که به بهانه محافظت از امنیت و مبارزه با جرم و فساد و اقدامات تربیتی دریافت می‌کنند، که البته هرگز چنین خاصیتی نداشته اند، چند برابر حقوق دریافتی از دولت، از طریق ایجاد محدودیت و فروش آزادی های اندک به زندانیان، مانند اعطای پست وکیل بند به شخصی که توان مالی بیشتری دارد، فروش موبایل و مواد مخدر کسب درآمد می کنند و این چرخه تا همیشه ادامه دارد. حتی آن گروه سومی که بی تفاوت اند، هیچگاه گمان نکرده‌اند که روزی به دام این نهاد ها خواهند افتاد و در اثر بحران‌های اقتصادی طی دو سال اخیر وارد زندان خواهند شد.
سهیل عربی
زندان اوین
مردادماه ۱۳۹۸
پیرامون سهیل عربی لازم به ذکر است؛ سهیل عربی در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۹۲ توسط ماموران قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران در تهران بازداشت و تا به امروز حتی یک بار هم به مرخصی نیامده است.
سپس توسط شعبۀ ۷۶ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی سیامک مدیرخراسانی به دلیل نوشته‌هایش در فیسبوک به اتهام سب النبی (توهین به پیامبر) به اعدام محکوم شد. پس از آن وکلای او به شعبۀ ۳۶ دیوان عالی کشور درخواست تجدید نظر فرستادند و ماده‌ی ۲۶۳ قانون مجازات اسلامی را با توجه به شرایط پرونده و اقرارهای خود متهم برای عفو او مطرح کردند.
بر اساس مادۀ ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی اگر شخصی به پیامبر اسلام توهین کند مجازاتش اعدام خواهد بود اما مادۀ ۲۶۳ این قانون تاکید کرده که «اگر متهم در دادگاه ادعا کند که حرف‌های توهین‌آمیز را بر اساس عصبانیت، نقل قول یا سهو قلم و سهو زده است، حکم اعدام او به مجازات ۷۴ ضربه شلاق تبدیل می‌شود.»
پس از اعتراض وکیل سهیل عربی به حکم اعدام صادر شده توسط شعبه ۷۶ دادگاه گیفری تهران و ارجاع آن به شعبۀ ۳۶ دیوان عالی کشور، این شعبه اتهام «افساد فی الارض» را نیز به پرونده اضافه و حکم اعدام این زندانی را تایید کرد. طبق آنچه در متن حکم آمده، سهیل عربی به دلیل «تعدد صفحات فیسبوک» به “افساد فی الارض” نیز محکوم شد، اما در نهایت درخواست اعاده دادرسی از سوی دیوان عالی کشور پذیرفته شد و این بار شعبه ۳۴ دیوان عالی کشور حکم اعدام را لغو و پرونده را برای رسیدگی مجدد به یکی از دادگاه‌های بدوی فرستاد. دادگاه در رسیدگی مجدد اتهام “سب النبی” را حذف کرد و سهیل عربی را به هفت سال و نیم زندان و دو سال تحقیقات مذهبی (برای اثبات پشیمانی) و دو سال ممنوع الخروجی پس از آزادی محکوم کرد.
سهیل عربی علاوه بر حکمی که شعبه ۷۶ دادگاه کیفری تهران برای او به اتهام سب النبی صادر کرده است، در اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ به اتهام توهین به رییس وقت دانشگاه علامه طباطبایی، آیت‌الله احمد جنتی و غلامعلی حدادعادل از طریق نوشته‌هایش در فیسبوک در شعبه ۱۰ دادگاه ویژۀ کارکنان دولت به ۵۰۰ هزار تومان جریمه نقدی و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شد. او همچنین در شهریورماه ۱۳۹۳ به اتهام “توهین به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی” و “تبلیغ علیه نظام” در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۳ سال حبس محکوم شد که این حکم نیز به فاصله کوتاهی در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
این زندانی عقیدتی در تاریخ ۱۵ آذر ماه ۱۳۹۷ از سوی شعبه ۱۱۶۶ دادگاه کیفری تهران به اتهام اخلال در نظم عمومی و تخریب عمدی اموال دولتی به تحمل یک سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد و با ارجاع پرونده به دادگاه تجدیدنظر عین حکم صادره در دادگاه بدوی تائید و به این زندانی سیاسی ابلاغ گردید.
- بیشتر بخوانید: سهیل عربی, محکومیت به یک سال و نیم حبس تعزیری / تداوم محرومیت از دسترسی به خدمات پزشکی/ سند
این عکاس و شهروند خبرنگار زندانی، در آبان ماه ۱۳۹۶ برنده جایزه شهروند خبرنگار ۲۰۱۷ گزارشگران بدون مرز شده بود.
این زندانی سیاسی پیش از این در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸, پس از انتقال به بیمارستان فیروزآبادی واقع در شهرری منتقل شده بود بدون انجام هیچگونه درمان و یا معاینه از سوی پزشک متخصص بعد از گذراندن ساعتها معطلی در این مرکز درمانی بدون هیچگونه درمان به زندان تهران بزرگ بازگردادنده شده بود. سهیل عربی همچنین به دلیل ضربه هایی که طی ۳ مرحله که به ترتیب مرحله اول؛ در زندان تهران بزرگ و از سوی زندانیان جرائم غیرسیاسی, مرحله دوم؛ در بیمارستان امام خمینی تهران و پس از تجویز بستری از سوی پزشکان متخصص و ممانعت از سوی مسئولان قضائی زندان مبنی بر بستری وی به جهت درمان پس از انتقال به کیوسک انتظامی مستقر در این مرکز درمانی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت, مرحله سوم؛ انتقال به یکی از مقرهای فرماندهی قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران در افسریه تهران و بازجوئی توام با ضرب و شتم از سوی « موسی موسوی» بازجوی این ارگان امنیتی به دلیل “تدریس زبان انگلیسی” از سوی این زندانی سیاسی در زندان و همچنین “انتشار نامه در حاشیه ” باعث شکستگی بینی این زندانی سیاسی و له شدگی بیضه این زندانی سیاسی شد و در حال حاضر به دلیل انسداد راه تنفسی بینی و انحراف “تیغه ثبتیم بینی” قادر به تنفس از راه بینی نمی باشد.
علت بروز این بیماری در سهیل عربی به نامه سرگشاده ای برمیگردد که وی در اواخر فروردین ماه ۱۳۹۸ با موضوع « در حاشیه » به وضعیت فقر در مناطق جنوبی تهران و حومه پرداخته بود صورت گرفت.
سهیل عربی در نامه خود به محبوس شدن بسیاری از افراد با جرائم مالی که بدلیل فقر قادر به پرداخت مبالغ ناچیز بعنوان رد مال نبوده و در تیپ یک زندان تهران بزرگ محبوس شده بودند اشاره کرده بود. همزمان با انتشار این نامه در فضای مجازی و تاثیر مثبت آن بر جامعه و افراد خیرخواهی که جهت پرداخت مبالغ رد مال برای زندانیان مورد اشاره در نامه سهیل عربی به زندان تهران بزرگ مراجعه کرده و متقاضی پرداخت مبلغ ردمال برای این دسته از زندانیان دربند شده بودند. همزمان با مراجعه بسیاری از افراد متمکن مالی جهت پرداخت مبالغ جهت رد مال این دسته از زندانیان, این مورد باعث ناراحتی و عصبانی شدن ارگانهائی مثل اطلاعات سپاه پاسداران شد.
در پی تداوم اعتصاب غذای سهیل عربی, سازمان گزارشگران بدون مرز, در تاریخ ۲۰ تیرماه ۱۳۹۸, در حالی که سهیل عربی ۲۸ روز از اعتصاب غذای اعتراضی خود را پشت سر گذاشته بود نسبت به وضعیت جسمانی این زندانی سیاسی ابراز نگرانی کرد.
“سهیل عربی”, در تاریخ ۶ مردادماه ۱۳۹۸, از تیپ ۱ سال ۹ زندان تهران بزرگ به زندان اوین در تهران منتقل شد و همزمان با این انتقال پس از ۴۱ روز به اعتصاب غذای اعتراضی خود پایان داد و در تاریخ ۹ مرداد ماه سالجاری نیز از بند قرنطینه این زندان به اندرزگاه ۸ سالن ۸ زندان تهران اوین منتقل شد.
- بیشتر بخوانید؛ سهیل عربی؛ انتقال به زندان اوین و پایان اعتصاب غذا
- بیشتر بخوانید؛ سهیل عربی; انتقال از قرنطینه به اندرزگاه ۸ سالن ۸ زندان اوین
