نامه سرگشاده نرگس محمدی، زندانی سیاسی در واکنش به حکم اعدام نوید افکاری

حقوق بشر در ایران – امروز دوشنبه ۱۷ شهریور ماه ۱۳۹۹، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی محبوس در زندان زنجان با نگارش نامه ای سرگشاده صدور و تائید حکم اعدام بر علیه نوید افکاری را محکوم کرد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۱۷ شهریور ماه ۱۳۹۹، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان زنجان در واکنش به تائید حکم اعدام نوید افکاری با تنظیم نامه ای سرگشاده صدور و تائید حکم اعدام وی را محکوم کرد. نرگس محمدی در حال تحمل حبس تعزیری ۱۰ ساله خود در سایه محرومیت از حق مرخصی و تماس تلفنی با فرزندان و همسرش که در کشور فرانسه زندگی می کنند است. 

این فعال حقوق بشر در بخشی از نامه خود نوشت: “حکم اعدام آقای نوید افکاری، کشتی‌گیر هم وطنمان در حال اجراست. در حالی که تعداد دیگری از جوانان این سرزمین نیز به دلیل اعتراضات گسترده ملت ایران به فقر و فساد و استبداد که جامعه را به ورطه تباهی و از هم پاشیدگی کشانده، به حبس و اعدام محکوم شده‌اند و هر از گاهی حکومت با برپا کردن چوبه‌های دار و سلول‌های قرنطینه اعدام، دل و وجدان جامعه را به درد می‌آورد.”

متن کامل نامه سرگشاده نرگس محمدی بنقل از کانون مدافعان حقوق بشر در ادامه می آید

“با درود و احترام 

حکم اعدام آقای نوید افکاری، کشتی‌گیر هم وطنمان در حال اجراست. در حالی که تعداد دیگری از جوانان این سرزمین نیز به دلیل اعتراضات گسترده ملت ایران به فقر و فساد و استبداد که جامعه را به ورطه تباهی و از هم پاشیدگی کشانده، به حبس و اعدام محکوم شده‌اند و هر از گاهی حکومت با برپا کردن چوبه‌های دار و سلول‌های قرنطینه اعدام، دل و وجدان جامعه را به درد می‌آورد.

سیستم امنیتی و اطلاعاتی و سیستم قضایی غیرمستقل ایران، سرکوب نظام‌مند و سازمان ‌یافته‌ای را فراهم آورده‌اند تا با اعدام جوانان این سرزمین، اعتراضات برحق ملت را بی‌نتیجه و هزینه اعتراض را تا مرحله کشتار خیابانی و اعدام افزایش دهند. حکومت تصور می‌کند انداختن حلقه طناب بر گردن معترض، بریدن صدای اعتراض ملت است؛ در حالی که اعدام جوانان خسته، شعله‌ور ساختن خشم ملت است.

 فقر و تورم و بی‌ثباتی اقتصاد کشور محصول فساد سیستماتیک، ناکارآمدی و سوء مدیریت، عدم آزادی بیان و نظارت ملی است که حیثیت، منزلت و شان مردم را به باد داده، خانه‌ها ویران کرده و خانواده‌ها از هم گسیخته است و زیست راهی جز اعتراض توسط ملت و متاسفانه برخوردی جز خشونت و کشتار و اعدام حکومت دیده نمی‌شود. اگر روزگاری معترض سیاسی سر به دار می‌سپرد تا انسان آزاد باشد، اکنون زمانه ای است که معترض به فقر و گرسنگی سر به دار می‌شود.

در این تبعیدگاه پر رنج، من به عنوان زن ایرانی که ۱۰ سال از محکومیتم به دلیل مخالفت با اعدام بوده و در سال ۹۸ به دلیل اعتراض به کشتار مردم متعرض در آبان ۹۸ با ضرب ‌و شتم به زندان عادی تبعید شدم؛ به سهم خود اعتراض و نگرانی شدید خود را نسبت به فقر و درماندگی مردم و سرکوب اعتراضات ملت و صدور احکام اعدام برای معترضان خیابانی و نمایش این احکام ظالمانه اعلام می‌دارم.

از مردم ایران و آزادی‌خواهان و عدالت جویان جهان بخواهیم تا صدای انسان‌های معترضی مثل نوید افکاری شوند که طناب دار گلوی پر بغض و فریادشان را نشانه رفته است.

نرگس محمدی/ ۱۷ شهریور ماه ۱۳۹۹/ زندان زنجان”

در مورد نوید افکاری لازم به ذکر است، نوید, وحید و حبیب افکاری سنگری, سه بردار ساکن شیراز و از بازداشت شدگان اعتراضات مرداد ماه ۱۳۹۷ در این شهرستان پس از بازداشت و طی مراحل بازجوئی, بازپرسی و دادرسی توسط دادگاه انقلاب و دادگاه کیفری۱ شیراز با اتهامات افساد فی الارض از طریق ارتکاب به تشکیل دسته و گروه ۴نفره معاند نظام و اداره کردن آن با قصد بر هم زدن امنیت کشور، مباشرت در قتل عمدی، فعالیت تبلیغی علیه نظام، اجتماع و تبانی جهت ارتکاب جرم علیه نفوس و اموال مردم و تدارک مقدمات اجرایی و تبانی جهت ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی کشور، اغوا و تحریک مردم به جنگ و کشتار به یکدیگر با قصد بر هم زدن امنیت کشور و توهین به رهبری به اعدام، حبس تعزیری شلاق محکوم شدند که بر این اساس نوید افکاری به ۲ بار اعدام، ۶ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق، وحید افکاری متهم ردیف دوم به تحمل ۵۴ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق, حبیب افکاری – متهم ردیف سوم به تحمل ۲۷ سال و ۳ ماه حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق و سعدی دشتکی بعنوان متهم ردیف چهارم هم در مجموع به تحمل ۱۵ سال و ۳ ماه حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و پرداخت دیه محکوم شدند. 

• بیشتر بخوانید: صدور ۲ حکم اعدام، ۸۸ سال حبس و ۳۰۸ ضربه شلاق مجموع محکومیت برادران افکاری در دادگاه انقلاب و کیفری

در مورد نویسنده این نامه، نرگس محمدی هم این نکته حائز اهمیت است که این فعال حقوق بشر در تاریخ ۴ دی ماه ۱۳۹۸, در حالی که به همراه ۷ تن دیگر از زنان زندانی سیاسی در اعتراض به گسترش مشکلات اقتصادی شهروندان, بی توجهی به رفع مشکلات شهروندان آسیب دیده در اثر بلایای طبیعی, سرکوب گسترده شهروندان در تجمعات اعتراضی اواخر آبان ماه سالجاری که منجر به کشته, زخمی و بازداشت شدن بسیاری از شهروندان شد خواستار توجه و رفع نیازها و مشکلات این شهروندان در تحصن اعتراضی بسر می برد به زندان زنجان تبعید شد. 

• بیشتر بخوانید؛ انتقال نرگس محمدی, زندانی سیاسی به زندان زنجان

همچنین در تاریخ ۱ دی ماه ۱۳۹۸, “محمود بهزادی راد”, وکیل مدافع “نرگس محمدی”, خبر از ممانعت و رد درخواست مرخصی این زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر با توجه به تائید درخواست از سوی وزارت اطلاعات اما رد این درخواست از سوی دادستان تهران خبر داده بود. بهزادی راد درباره روند درمانی نرگس محمدی همچنین گفت: خوشبختانه چند وقت قبل دادسرا موافقت کرد و موکلم برای انجام مسائل درمانی و معاینه توسط پزشکان متخصص از زندان خارج شد اما پزشکان گفته بودند باید به صورت مداوم و حداقل هر ۶ ماه یکبار معاینه شود اما اکنون چندین ماه است که معاینه نشده است.

• بیشتر بخوانید؛ مخالفت دادستان با در خواست مرخصی نرگس محمدی و آزادی نازنین زاغری

نرگس محمدی که از تاریخ ۱۵ اردیبهشت ١٣٩۴در زندان بسر می‌برد، برای سه اتهام به ۱۶ سال زندان محکوم شد که در حکم صادره ۵ سال برای ” اجتماع و تبانی علیه نظام”, ۱ سال برای “برای تبلیغ علیه نظام” و ۱۰سال حبس تعزیری هم برای تاسیس و همکاری با انجمن لگام، انجمنی برای لغو مجازات اعدام، مطالبه‌ای که از سوی حکومت در ایران تحمل نمی‌شود.

بر طبق ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی و با در نظر داشت «مجازات اشد»، نرگس محمدی باید ١٠ سال زندان را تحمل کند. به گفته بهزادی راد، نرگس محمدی بیش از ۷ سال محکومیت خود را گذرانده و مشمول آزادی مشروط است.

نرگس محمدی در تاریخ ۲۲ دیماه ۱۳۹۷, در اعتراض به چگونگی نحوه رسیدگی به وضعیت درمانی به مدت ۳ روزه دست به اعتصاب غذا زد و با وعده مساعد مسئولان زندان در تاریخ ۲۴ دیماه به اعتصاب خود پایان داد. 

زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و محرومیت از حق درمان و عدم اجازه دسترسی به آنها برای اعزام به مراکز درمانی تخصصی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس شدند با آن درگیر هستند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.

Please follow and like us: