نامه اعتراضی احمدرضا حائری، زندانی سیاسی خطاب به رئیس قوه قضائیه

حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۱۱ مهر ماه ۱۴۰۲، احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، در نامه ای سرگشاده نسبت به تبعیض در میان زندانیان، اعتراض کرد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز سه شنبه ۱۱ مهر ماه ۱۴۰۲، احمدرضا حائری، فعال مدنی و زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج، در حالی که از حق تماس تلفنی و هرگونه ملاقات با خانواده، همسر و فرزند خردسال خود  محروم است در نامه ای سرگشاده خطاب به غلامحسین محسنی اژه ای ـ رئیس قوه قضائیه، نسبت به آنچه که از آن (تبعیض در میان زندانیان) ذکر شده اعتراض کرده و خواستار رفع این تبعیضها شد و در بخشی از نامه خود نیز خواستار ملاقات برقراری تماس تلفنی با خانواده اش شده است. 

این زندانی سیاسی، در بخشی از نامه سرگشاده خود به سرکوب، ارعاب، تهدید، فریب، محرومیت از درمان، مرخصی و بسیاری موارد دیگر که در زندانهای ایران اکثر زندانیان سیاسی از آنها محروم هستن اعتراض کرده و در مثالی به انتقال توام با فریب خود و ۱۴ زندانی سیاسی دیگر را مورد تفسیر قرار داده که در تبعیدگاه قزلحصار محبوس و بر خلاف قانون و اسناد بین المللی حقوق بشر از حقوق اولیه خود بعنوان یک زندانی محروم هستند. 

متن نامه احمدرضا حائری در ادامه می آید:

“جناب آقای محسنی اژه ای

ریاست محترم قوه قضائیه

با سلام

چند روز پیش از آن که در تاریخ ۱۲ شهریور با فریب، ارعاب، با زدن دستبند و پابند و در غل و زنجیر، به شیوه انتقال مجرمان خطرناک و قطاع الطریق به زندان قزلحصار تبعید شدم؛ رسانه ها از قول شما نوشته بودند:”طرح تحول قضائی بدون اراده افراد مسئول تحقق پیدا نمی کند.”

مستحضر هستید که پیش از این به همراه شماری از فعالان سیاسی و مدنی در دو نامه سرگشاده یادآور شده بودیم که با وجود مصوبات و بخشنامه های پنهانی و غیر قانونی شورای عالی امنیت ملی که تسلط تمام عیار ضابطان امنیتی بر مجموعه دستگاه قضائی را در پی داشته، شکل گیری هر نوع تحولی در قوه قضائیه غیر ممکن خواهد بود.

مصوباتی همچون مصوبه شماره ۲/۸۵/۵/۱۰۰/۱۳۳۱ مورخ ۱۳۸۵/۵/۱۸ شورای عالی امنیت ملی و مشابه آن با نقض صریح استقلال قوه قضائیه و حاکم کردن نهادهای امنیتی بر روند دادرسی و غیره در عمل نه تنها تحول قضائی را غیر ممکن ساخته اند، بلکه نوعی (آپارتاید قضائی) را بر ساختارهای قانونی کشور حاکم کرده اند. آپارتایدی که اکثریتی از شهروندان را از بنیادین ترین حقوق شان محروم کرده است.

حکم یک خطی شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب که بر اساس آن اینجانب به چهار سال و چهار ماه زندان محکوم شده ام، از مصادیق بارز این آپارتاید قضایی است. حکمی شرم آور که به صراحت حق آزادی بیان و آزادی قلم را به سخره گرفته و مصاحبه ها و نوشتن نامه سرگشاده به گزارشگران سازمان ملل را مصادیق عمل مجرمانه دانسته است. 

ریاست محترم قوه قضاییه

آنچه آمد و روایت تلخی که در ادامه خواهم گفت نه به تعبیر رسانه های رسمی حکومت «جنگ شناختی دشمن» یا «تبلیغ علیه نظام» بلکه حقیقتی هولناک است که سکوت در برابر آن داغی بر پیشانی وجدان هر انسانی خواهد گذاشت. سکوتی که چند روز پیش از تبعید به تبعیدگاه زندان قزلحصار مطالبه رسمی مقامات زندان از اینجانب بود. 

مستحضر باشید که مقامات سازمان زندان ها به ویژه در زندان اوین رویه ناعادلانه، غیر انسانی و خلاف قانونی را پیش گرفته و در سایه برخی حمایت های باندی و گروهی ساختاری آپارتاید گونه را به وجود آورده و در یک جداسازی غیر انسانی زندانیان را به دو بخش تقسیم کرده اند.

۱ـ شمار قلیلی از ابر مفسدان اقتصادی و محکومان مالی سفارش شده

۲ـ دیگر زندانیان اعم از زندانیان سیاسی و محکومان مالی غیر سفارشی

در مدت ۶ ماهی که اینجانب در زندان اوین در بند بوده ام، از نزدیک شاهد آن بودم که زندانیان سفارش شده که عموما از مفسدان کلان اقتصادی و غارت گران بیت المال هستند، با دستور مقامات سازمان زندان ها یا احکام سفارشی قضایی، علاوه بر برخورداری از امکانات ویژه و خاص برای زندگی در زندان، به صورت مکرر با لباس شخصی در موارد غیر اورژانسی به بیرون از زندان فرستاده می شوند.

یک هفته پیش از تبعید ما یکی از همین افراد به نام “شهیدی”، در آخرین اعزام سفارشی، خود موفق به فرار از زندان و احتمالا عزیمت به بهشت غارتگران بیت المال در دنیا شد، یا شخصی به نام حسن رعیت که با سفارش رفقای امنیتی اش و گرفتن حکم قضایی از ۶ صبح تا پاسی از شب بیرون از زندان بوده و تنها برای استراحت و خواب به سوتیت مجللش در بند ۴ زندان اوین باز میگردد. 

رویکرد زندانبان و مقامات مسئول با زندانیان سیاسی و محکومان مالی غیر سفارشی اما دیگر گونه است.

زندانیان زیادی بوده اند که توان تامین وثیقه برای اعزام به مرخصی و دیدار آخر با عزیزان در حال مرگشان را نداشته اند و مقامات زندان نیز با وجود داشتن اختیارات قانونی از اعزام چند ساعت آقا همراه با مامور خورداری ورزیده اند.

مرحوم فرامرز جاوید زاد هموطن یهودی ما را که دچار بسیار حاد گوارشی بود، در آخرین اعزام به بیمارستان به مدت هفت روز با دستبند و پابند به تخت بیمارستان بستند، به قدری از این وضعیت غیر انسانی آزار دید که ظاهراً قید اعزام مجدد را زده و چند روز پیش در زندان اوین فوت کردند.

مستحضر هستید که دو سال پیش جنابعالی پس از انتشار تصویر زنده یاد بکتاش آبتین در بیمارستان، زدن پابند و دستبند به زندانیان بستری شده در بیمارستان را ممنوع کرده بودید.

ریاست محترم قوه قضاییه

تصدیق میفرمایید که چنین رویکردی در زندان ها علاوه بر نقض حقوق شهروندان، جدی ترین مانع در برابر مسئله فساد کلان اقتصادی و مبارزه با آن است و اگر این رویکرد «آپارتایدگونه» نسبت به مفسدان کلان اقتصادی نبوده، احتمالا در زندان مقامات ارشد و بسیاری دیگر از مرتبطین با قدرت، جسارت اقدام به فساد را پیدا نمیکردند.

در آخر با وجود اینکه اکنون یک ماه است در «بند در بسته» تبعیدگاه قزلحصار با دستور مقامات سازمان زندان ها و بر خلاف قانون و انسانیت از هر گونه امکاناتی محروم هستم و با قطع تماس تلفنی و محرومیت از ملاقات حضوری با همسر و دختر خردسالم تحت آزار روحی قرار دارم. از جنابعالی میخواهم تا به نام قانون و انسانیت و وجدان، نه به وضعیت فاجعه بار تبعیدگاه قزلحصار، بلکه در درجه اول به وضعیت غیر انسانی و غیر قانونی حاکم بر زندان اوین رسیدگی عاجل فرمایید.

مهرماه ۱۴۰۲/ احمدرضا حائری/ تبعیدگاه قزلحصار کرج”

در تشریح وضعیت احمدرضا حائری لازم به اشاره است، وی در تاریخ ۶ تیر ماه ۱۴۰۱، توسط ماموران اطلاعات سپاه پاسداران، در منزل خود در تهران، بازداشت و جهت بازجوئی و تشکیل پرونده ابتدا به سلول انفرادی در بند۲الف و سپس اندرزگاه ۴ زندان اوین منتقل و در تاریخ ۱۲ مردادماه ۱۴۰۱، با تودیع وثیقه ای به مبلغ ۱ میلیارد تومان آزاد شد اما در تاریخ ۲۰ تیر ماه ۱۴۰۱، توسط بازپرس شعبه ۳دادسرای زندان اوین تفهیم اتهام شد و کیفرخواست وی به دادگاه انقلاب تهران ارجاع شد و با آغاز مراحل دادرسی، این فعال مدنی، در تاریخ ۱۱ مردادماه ۱۴۰۱، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری با اتهامات(اجتماع و تبانی)و(فعالیت تبلیغی علیه نظام) محاکمه و در تاریخ ۹ شهریور ماه ۱۴۰۱، در مجموع به تحمل ۴سال و ۴ ماه حبس تعزیری و مجازات تکمیلی محکوم و پس از اتمام مراحل دادرسی و قطعی شدن این حکم توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران و اعمال ماده ۱۳۴ مجازات اسلامی، تحمل ۳ سال و ۸ ماه حبس تعزیری برای احمدرضا حائری لازم به اجرا شد و احمدرضا حائری، در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، پس از احضار به شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، برای سپری کردن دوران حبس تعزیری خود بازداشت و به اندرزگاه ۴(بند قرنطینه) زندان اوین منتقل گردید اما در تاریخ ۱۲ شهریور ماه ۱۴۰۲، بدون اعلام قبلی در اقدامی ناگهانی به همراه ۱۴ زندانی سیاسی دیگر به زندان قزلحصار کرج، منتقل شد.