محرومیت محمد بنازاده امیرخیزی, از مرخصی استعلاجی و اعزام به مرکز درمانی
زندانیان سیاسی محبوس در سالن ۴ بند ۱۰ زندان رجائی شهر کرج با انواع و اقسام بیماریها دست و پنجه نرم می کنند. محمد بنازاده امیر خیزی, زندانی سیاسی محبوس در این زندان علیرغم تاکید پزشکان بهداری این زندان مبنی بر احتمال ابتلای وی به سرطان پروستات و نیاز به انجام آزمایش بیوپسی و از سوی دیگر پارگی مینیسک پا نیازمند به اعزام این زندانی سیاسی به مرکز درمانی خارج از زندان و ممانعت مسئولان زندانی رجائی شهر کرج از دسترسی به خدمات پزشکی محروم مانده است.
به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز پنجشنبه ۱۳ تیرماه ۱۳۹۸, محمد بنازاده امیرخیزی, زندانی سیاسی محبوس در سالن ۴ بند ۱۰ زندان رجائی شهر کرج که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۱۱ ساله خود می باشد, بدلیل احتمال ابتلا به سرطان پروستات نیاز به انجام آزمایش بیوپسی دارد و از سوی دیگر به دلیل پارگی مینیسک پا و عدم وجود امکانات کافی درمانی در بهداری زندان رجائی شهر و با توجه به تجویز پزشکان بهداری مبنی بر اعزام وی به مرکز درمانی خارج از زندان, کماکان از دسترسی به خدمات پزشکی محروم مانده است.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت؛ تداوم محرومیت محمد بنازاده از دسترسی به خدمات پزشکی در حالی است که با توجه به معاینات قبلی صورت گرفته از سوی پزشکان بیمارستان مدنی کرج, وی مبتلا به سرطان پروستات می باشد و برای تائید قطعی و شروع درمان نیازمند انجام آزمایشهای تخصصی و بیوپسی پروستات است. این زندانی سیاسی, علاوه بر ابتلا به بیماری پروستات، این زندانی دچار مشکلات ناشی از پارگی مینیسک پا نیز هست، همچنین در دوران زندان به مشکلات عصبی از نوع اختلال خواب و فراموشی مبتلا شده است.
این منبع مطلع همچنین گفت؛ با توجه به حساسیت آزمایش بیوپسی و از همه مهمتر کهولت سن محمد بنازاده, وی باید پس از انجام این آزمایش حتما تحت استراحت مطلق قرار بگیرد و با توجه به رزرو تاریخ جهت انجام آزمایش فوق این زندانی سیاسی نیازمند اعزام به مرخصی استعلاجی می باشد اما دادستان با تقاضای مرخصی وی مخالفت کرده است. این ممانعت حتی برای اعزام وی به مرکز ارتوپدی به جهت درمان پارگی مینیسک پای محمد بنازاده هم از سوی مسئولان زندان رجائی شهر و دادستان با ممانعت روبرو شده است.
محمد بنا زاده امیرخیزی, در سال ۱۳۸۴ به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین بازداشت و مدتی در سلولهای بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین تحت بازجوئی قرار داشت. امیرخیزی سپس در ۹ آذر ماه سال ۱۳۸۸ توسط ماموران امنیتی در محل کارش واقع در « بازار تهران » برای دومین بار بازداشت و به اتهام کمک مالی به سازمان مجاهدین خلق به تحمل ۵ سال حبس محکوم شد و پس از تحمل حبس در آبان ماه ۱۳۹۳ از زندان رجائی شهر آزاد شد.
این زندانی سیاسی, در تاریخ ۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۵، مجددا توسط نیروهای امنیتی در منزل خود بازداشت شد و در آذرماه ۱۳۹۶ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی “ماشاالله احمدزاده” از بابت اتهامات “اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی” و “تبلیغ علیه نظام” به ۱۱ سال حبس تعزیری و ۲ سال تبعید به شهرستان نیک شهر در استان سیستان و بلوچستان محکوم شد.
- بیشتر بخوانید؛ اعزام مجید اسدی، پیام شکیبا و محمد بنازاده امیرخیزی به دادسرای اوین؛ مخالفت بازجویان با اجرایی شدن قرار وثیقه
با ارجاع پرونده این محمد بنازاده به دادگاه تجدیدنظر, حکم صادره از سوی دادگاه بدوی عینا به تائید دادگاه تجدیدنظر رسید.
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند و یا اعمال محرومیت های گسترده ای دیگر همچون ممانعت از مرخصی برای این افراد, اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
