بازگشت ناهید شیرپیشه به زندان زنجان در پی اتمام دوران مرخصی

حقوق بشر در ایران ـ امروز یکشنبه ۲۴ فروردین ماه ۱۴۰۴، ناهید شیرپیشه، برای تحمل ادامه حبس به زندان زنجان، بازگشت. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز شنبه ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴، ناهید شیرپیشه، زندانی سیاسی، پس از اتمام دوران مرخصی، برای تحمل ادامه حبس تعزیری خود به زندان مرکزی استان زنجان بازگشت. این اقدام در حالی صورت گرفت که ناهید شیرپیشه، فقط به علت دادخواهی در خصوص جان باختن فرزندش ـ پویا بختیاری، با این پرونده قضایی مواجه و به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. بازگشت ناهید شسرپیشه به زندان، نه تنها نشان‌دهنده نقض حقوق خانواده کشته‌شدگان اعتراضات، بلکه نمونه‌ای از سرکوب بی‌رحمانه آزادی بیان و حق اعتراض در جمهوری اسلامی ایران است.

فرزند ناهید شیرپیشه با انتشار این خبر در صفحه شخصی خود اعلام کرده که مادرش، در تاریخ ۲۳ فروردین‌ ۱۴۰۴، با پایان ایام مرخصی به زندان مرکزی زنجان بازگشته است. 

ناهید شیرپیشه، هم‌اکنون به‌خاطر نداشتن هیچ‌گونه حمایت قانونی و حقوقی در زندان به سر می‌برد و از رسیدگی به وضعیت سلامت و درمان خود محروم است. مادر پویا بختیاری به‌دلیل فعالیت‌های مدنی خود که عمدتاً برای طلب عدالت و یادآوری قربانیان اعتراضات مسالمت‌آمیز مردمی صورت می‌گیرد، هدف سرکوب سیستماتیک رژیم جمهوری اسلامی قرار گرفته است.

ناهید شیرپیشه، در تاریخ ۲۹ اسفند ماه ۱۴۰۳، از زندان مرکزی استان زنجان به مرخصی اعزام شده بود. 

نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران: خانواده کشته‌شدگان اعتراضات هدف سرکوب‌های سیاسی

مادران و خانواده‌های کشته‌شدگان اعتراضات مردمی در ایران، همچنان به‌طور سیستماتیک توسط نهادهای امنیتی و قضائی رژیم جمهوری اسلامی تحت فشار قرار دارند. در نمونه‌ای از این سرکوب‌ها، ناهید شیرپیشه که در سال ۱۳۹۸ شاهد کشته شدن فرزند خود، پویا بختیاری، در اعتراضات سراسری بود، پس از سال‌ها مبارزه برای عدالت و پیگیری پرونده فرزندش، اکنون خود به‌دلیل اعتراض به سیاست‌های سرکوبگرانه رژیم، مورد تعقیب و بازداشت قرار گرفته است. 

لازم به ذکر است، اواخر شهریور ماه ۱۴۰۱، ناهید شیرپیشه توسط شعبه یک دادگاه انقلاب کرج از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» در مجموع به تحمل ۶ سال حبس تعزیری محکوم و این حکم در دادگاه تجدیدنظر عینا تائید و ناهید شیرپیشه، در تاریخ ۷ آبان ماه ۱۴۰۱، از زندان کچویی کرج، به بهانه اعزام به بیمارستان، به زندان مرکزی زنجان تبعید شد.

مادر پویا بختیاری، در تاریخ ۲۰ تیر ماه ۱۴۰۱، در پی یورش خشونت آمیز نیروهای امنیتی به منزل شخصی او پس از شکستن درب ورودی و تفتیش و ضبط برخی وسائل شخصی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات کرج منتقل شد و پس از طی مراحل بازجوئی و تفهیم اتهام در تاریخ ۶ مردادماه ۱۴۰۱، به بند زنان در زندان کچویی کرج منتقل شد.‌

همچنین، با توجه به عدم رعایت اصل تفکیک جرائم در زندان کچویی کرج، ناهید شیرپیشه در میان زندانیان جرائم خطرناک محبوس و از چندی پیش در پی درگیری با یکی از زندانیان با آسیب جسمی مواجه شده بود. 

ناهید شیربیشه پیش از این‌هم در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۴۰۰، به همراه همسرش منوچهر بختیاری و تنی چند از خانواده های جان باختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، در اصفهان پس از توقف اتوبوس حامل آنها توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۴۰۰ به همراه منوچهر بختیاری آزاد شدند.‌ 

از جامعه بین‌المللی خواسته می‌شود تا فشارهای خود را بر جمهوری اسلامی ایران افزایش دهد تا حقوق بشر و حقوق قانونی زندانیان سیاسی محترم شمرده شود و از اقدامات غیرانسانی و سرکوبگرانه جلوگیری گردد.

این گزارش نشان‌دهنده عمق نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران است که مستند به قوانین داخلی و بین‌المللی، جفا به زندانیان سیاسی و نقض حقوق انسانی آنان را به نمایش می‌گذارد. 

پویا بختیاری، جوان ۲۷ ساله، در جریان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، در مهرشهر کرج به ضرب گلوله نیروهای امنیتی کشته شد. او به همراه مادر و خواهرش در دومین روز از اعتراضات سراسری که به افزایش قیمت بنزین اختصاص داشت، در تظاهرات شرکت کرد. اما جمجمه او هدف گلوله قرار گرفت و پیش از رسیدن به بیمارستان جان باخت. این حادثه و مرگ پویا بختیاری یکی از بسیاری از قربانیان اعتراضات مردمی در ایران بود که در سایه سرکوب‌های وحشیانه رژیم به قتل رسیدند.

نقض قوانین داخلی ایران و قوانین بین‌المللی

محکومیت ناهید شیرپیشه و بازداشت‌های مشابه دیگر در جمهوری اسلامی ایران، نشان‌دهنده نقض آشکار حقوق بشر و عدم رعایت اصول دادرسی عادلانه است. طبق قوانین داخلی ایران، افراد باید در برابر اتهامات سیاسی از حقوقی همچون حق دسترسی به وکیل، حق دفاع و حق محاکمه عادلانه برخوردار باشند، اما در واقعیت، بسیاری از این حقوق به‌ویژه برای فعالان سیاسی، منتقدان حکومت و خانواده‌های قربانیان سرکوب‌های دولتی نادیده گرفته می‌شود.

بر اساس ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر فردی حق دارد عقاید خود را آزادانه ابراز کند و از این‌رو نباید به‌دلیل اعتراض به سیاست‌های حکومت یا بیان عقاید خود مجازات شود. جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان عضو این اعلامیه و دیگر معاهدات بین‌المللی حقوق بشر، موظف است که حقوق شهروندان خود را رعایت کند. اما واقعیت این است که فعالان سیاسی و خانواده‌های قربانیان اعتراضات به‌طور مداوم تحت فشار، بازداشت و محکومیت‌های ناعادلانه قرار می‌گیرند.

علاوه بر این، مطابق ماده ۲۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هیچ فردی نباید به‌دلیل ابراز عقاید سیاسی یا اجتماعی خود تحت پیگرد قانونی قرار گیرد. با این حال، جمهوری اسلامی ایران بارها به‌طور سیستماتیک این حقوق را نقض کرده و به زندانیان سیاسی، خانواده‌های قربانیان سرکوب‌های دولتی و فعالان حقوق بشر فشار وارد می‌آورد.

فشار بر خانواده‌ها؛ نقض حقوق اجتماعی و سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

نه تنها خود زندانیان سیاسی، بلکه خانواده‌های آنان نیز به‌دلیل حمایت از عزیزانشان و تلاش برای جلب عدالت مورد سرکوب قرار می‌گیرند. ناهید شیرپیشه، همانند بسیاری از مادران و پدران قربانیان سرکوب‌های دولتی، به‌دلیل اعتراض به کشته شدن فرزندش و پیگیری عدالت برای او، به پنج سال زندان محکوم شده است. 

در این راستا، نه تنها آزادی‌های فردی او بلکه حق اعتراض به‌عنوان یک حقوق اجتماعی و سیاسی نیز به‌شدت نقض شده است.

این روند نشان‌دهنده سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی ایران در برابر خانواده‌های قربانیان است که از طریق سرکوب، بازداشت و تهدید، سعی در خاموش کردن صدای اعتراضات و مبارزات حقوق بشری دارند.

نیاز فوری به اقدام بین‌المللی و فشار بر جمهوری اسلامی ایران

دادخواهی ناهید شیرپیشه و دیگر خانواده‌های جان باختگان اعتراضات سراسری ایران، نشان‌دهنده قدرت اراده انسانی در برابر ظلم و سرکوب است. اما این مبارزات در برابر رژیم جمهوری اسلامی ایران با چالش‌های فراوانی روبه‌رو است، به‌ویژه زمانی که این سرکوب‌ها با محکومیت‌های ناعادلانه و فشارهای قضائی همراه می‌شود.

جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری باید اقدامات مؤثری برای اعمال فشار بر جمهوری اسلامی ایران به‌منظور توقف سرکوب آزادی‌های فردی، سیاسی و اجتماعی انجام دهند. علاوه بر این، باید از جمهوری اسلامی خواسته شود که به حقوق مادران و خانواده‌های کشته‌شدگان اعتراضات رسیدگی کند و از انتقام‌گیری سیاسی از آنان دست بردارد.

فشار بین‌المللی و پیگیری پرونده‌های حقوق بشری از سوی سازمان‌های جهانی می‌تواند به تغییر وضعیت حقوق بشر در ایران کمک کند. تا زمانی که جمهوری اسلامی ایران به نقض این حقوق ادامه دهد، جامعه جهانی باید از همه ابزارهای دیپلماتیک، حقوقی و اقتصادی خود برای اعمال تغییرات اساسی در رفتار این رژیم استفاده کند.

ناهید شیرپیشه و دیگر خانواده‌های قربانیان باید حق داشته باشند که در جستجوی عدالت برای عزیزانشان آزادانه اعتراض کنند و از تمامی حقوق انسانی خود بهره‌مند شوند. 

Please follow and like us: