By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/s6xuBy-torture
حقوق بشر در ایران – روز سه شنبه ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹, دانیال زینالعابدینی, کودک – مجرم محبوس در زندان مهاباد که در جریان اعتراضات زندانیان به محرومیت از دسترسی به اقلام بهداشتی و مواد ضدعفونی کننده محیط پیش از آن به سلول انفرادی منتقل شده بود در اثر ضرب و شتم و شکنجه از سوی ماموران امنیتی در این زندان جان باخت.
به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از سازمان عفو بین الملل, روز یکشنبه ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹, پس از اعتراضات زندانیان محبوس در زندان مهاباد به وضعیت نامناسب بهداشتی و محرومیت زندانیان از دسترسی به اقلام بهداشتی و ضد عفونی کننده محیط برای مقابله با ویروس کرونا و همچنین محرومیت از حق اعطای مرخصی و سایر حقوق شهروندی زندانیان دانیال زین العابدینی, زندانی کودک – مجرم محبوس در این زندان متولد ۱۹ مرداد ماه ۱۳۷۹, که از بابت اتهام قتل در این زندان بود پس از انتقال به سلول انفرادی از سوی ماموران امنیتی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و جان باخت.
براساس این گزارش, دانیال زینالعابدینی پس از اعتراضات زندان مهاباد در تاریخ ۱۰ فروردین ماه سالجاری به سلول انفرادی منتقل شده بود و پس از آن به زندان میاندوآب منتقل شد و در آنجا از سوی مسئولان آن زندان تحت ضرب و شتم و رفتار خشونت آمیز قرار گرفت.
همچنین خانواده دانیال زین العابدینی اعلام کردند: ” او در تماسی در تاریخ ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹ با آنها داشت به آنها گفته بود که به شدت مورد ضرب و جرح قرار گرفته، به سختی نفس میکشد و به کمک نیاز دارد و پس از آن در تاریخ ۱۴ فروردین ۱۳۹۹ به آنها اعلام شد که دانیال در زندان جان باخته است”.
در توضیحاتی بیشتر پیرامون وضعیت دانیال زین العابدینی لازم به ذکر است: “حکم اعدام وی از بابت اتهام قتل در آبان ماه سال ۱۳۹۷ توسط دیوان عالی کشور تایید شده بود و این درحالی بود که وی تاکید می کرد که بیگناه است.
طی هفته های اخیر با توجه به شیوع ویروس کرونا و وسعت ابتلای این بیماری در میان زندانیان محبوس در زندانهای کشور با توجه به زندگی دسته جمعی این شهروندان در محیطهای آلوده زندان و محرومیتهای گسترده در دسترسی زندانیان به اقلام بهداشتی و نبود سایر امکانات درمانی و بهداشتی در بهداری زندانهای کشور موجی از نارضایتی را در میان زندانیان بوجود آورده است.
دسترسی افراد به امکانات پزشکی و بهداشتی از جمله موارد تاکید شده در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد و بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب از نظر بهداشت, درمان, خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.
همچنین ضرب و شتم افراد و اعمال رفتارهای خشونت آمیز از سوی مسئولان زندانها و نیروهای امنیتی بر شهروندان از جمله مصادیق بارز نقض حقوق بشر است که در اسناد بین المللی از جمله ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر ممنوعیت آن تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.