گزارشی از آخرین وضعیت زهرا صادقی زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین
زهرا صادقی، کارمند سابق سازمان ملل دومین سال از مدت محکومیت خود را در زندان اوین سپری می کند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، زهرا صادقی، دومین سال از مدت محکومیت ۳ ساله خود را در بند زنان زندان اوین سپری می‌کند. وی در خردادماه ۱۳۹۷ هنگام بازگشت از کشور عراق در فرودگاه بازداشت و پس از حدود ۸ ماه تحمل سلول‌های انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند زنان منتقل شد. صادقی سپس توسط دادگاه انقلاب تهران از بابت اتهام جاسوسی به ۱۰ سال حبس محکوم شد. این حکم نهایتاً در دادگاه تجدید نظر به ۳ سال حبس تقلیل یافت.
زهرا صادقی، کارمند سابق سازمان ملل است و در خردادماه سال گذشته به هنگام بازگشت از کشور عراق در فرودگاه بازداشت و به سلول‌های انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. وی در بهمن‌ماه همان سال پس از تحمل ۸ ماه بازداشت در سلول‌های انفرادی به بند زنان منتقل شد. وی نهایتا توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی محاکمه و از بابت اتهام جاسوسی به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد.
این حکم پس از اعتراض خانم صادقی نهایتاً در دادگاه تجدید نظر استان تهران مورد بررسی قرار گرفت و به ۳ سال حبس تعزیری تقلیل یافت.
گفته می‌شود خانم صادقی پیشتر کارمند سازمان ملل بوده و جهت انجام وظیفه و الزامات کاری به کشورهای سودان و سپس عراق سفرهایی کرده بود.
لازم به ذکر است که در جلسه دادگاه هیچ کدام از همکاری‌های خانم صادقی با سازمان ملل به عنوان مصادیق اتهام جاسوسی عنوان نشده و تنها به دلیل سفری که سال‌ها پیش به درخواست یکی از دوستانش به کشور ترکیه انجام داده بود، اتهام جاسوسی علیه وی مطرح شد.
زهرا صادقی متولد سال ۱۳۶۶ است و در سال ۱۳۹۲ نیز توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و پس از سه ماه با تودیع قرار وثیقه به صورت موقت آزاد شده بود.
این زندانی سیاسی در حال حاضر دومین سال از مدت محکومیت ۳ ساله خود را در بند زنان زندان اوین سپری می‌کند.
حقوق بشر در ایران در تاریخ ۸ اسفند ماه ۱۳۹۷ با انتشار گزارشی از آخرین وضعیت زهرا صادقی اطلاع رسانی کرده بود.
لازم به اشاره است هر چند مقابله با امر جاسوسی بعنوان نقض حقوق بشر در نظر گرفته نمی‌شود ولی با توجه به سابقه دولت ایران در استفاده ابزاری از این عنوان برای برخورد با مخالفان سیاسی خود طرح چنین ادعاهایی بخصوص با روشن نبودن جزییات و روند دادرسی همواره با دیده تردید نگریسته می‌شود.
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و عدم برخورداری آنها از حقوق شهروندیشان در درمان بیماریها و آسیبهای جسمی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
