یوسف کاکه ممی, زندانی سیاسی, از زندان مرکزی تبریز آزاد شد

حقوق بشر در ایران – روز جاری, “یوسف کاکه ممی”, زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی تبریز, با توجه به اتمام دوران حبس از این زندان آزاد شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از مرکز دموکراسی و حقوق بشر کردستان, امروز یکشنبه ۳ شهریور ۱۳۹۸, “یوسف کاکه ممی”, زندانی سیاسی اهل مهاباد, محبوس در زندان مرکزی تبریز, با توجه به اتمام حبس ۱۲ ساله خود از بابت ۲ پرونده از زندان مرکزی تبریز آزاد شد. 

بنقل از یک منبع مطلع با اعلام این خبر گفت:”یوسف کاکه ممی”,  در حالی با توجه به اتمام دوران حبس ۱۲ ساله خود آزاد شد که طی این سالها حتی ۱ روز هم به مرخصی اعزام نشد. 

یوسف کاکه ممی, زندانی سیاسی در تاریخ ۲ آبان‌ ۱۳۸۶ در نزدیکی شهر بوکان از توابع استان کردستان, توسط نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد و به مدت ۲ ماه در بازداشتگاه اطلاعات سپاه ارومیه و اداره‌ اطلاعات مهاباد تحت بازجویی قرار گرفت.

این زندانی سیاسی, پس از اتمام بازجویی در ۲ بازداشتگاه اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات در مهاباد ابتدا به زندان مهاباد منتقل شد و در بهمن ماه سال ۱۳۸۶, توسط  شعبه‌ ۱ دادگاه انقلاب ارومیه از بابت اتهام “همکاری با یکی از احزاب کرد” به تحمل ۹ سال حبس تعزیریمحکوم شد.

یوسف کاکه‌ ممی در تابستان ۱۳۸۷ از زندان مهاباد به زندان مرکزی ارومیه تبعید شد.

وی در دی‌ماه ۱۳۹۴  به اتهام “نامه‌نگاری برای دفتر احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد” از سوی شعبه‌ ۲ دادگاه انقلاب ارومیه به تحمل ۵ سال حبس تعزیزی محکوم شد. این حکم بعدها در دادگاه تجدیدنظر استان به ۳ سال حبس تعزیزی کاهش پیدا کرد.

یوسف کاکه ممی, در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۹۶, به بهانه‌ اعزام به خارج از زندان مرکزی ارومیه به دفتر نگهبانی فراخوانده شد و بدون اینکه اجازه‌ جمع آوری وسایل شخصی‌ خود را داشته باشد، به صورت غیرقانونی به زندان مرکزی تبریز تبعید شد. 

• بیشتر بخوانید؛ انتقال یوسف کاکه‌ممی از زندان ارومیه به مکان نامعلوم

زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.

Please follow and like us: