بازداشت سلیمان شارویرانی و آزادی ۲ شهروند دیگر با تودیع وثیقه

حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۱۹تیر ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در اشنویه، سلیمان شارویرانی را بازداشت کردند. از سوی دیگر، شیرکو روشنی ـ شهروند بازداشت شده در مریوان و مجتبی چراغ سحرـ شهروند بازداشت شده در اهواز، با تودیع قرار وثیقه آزاد شدند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از کُردپا، سحرگاه یکشنبه ۱۸ تیر ماه ۱۴۰۲، سلیمان شارویرانی، فرزند: احمد، اهل: سید آباد از توابع شهرستان اشنویه در استان آذربایجان غربی، توسط نیروهای امنیتی، بازداشت شد. 

براساس این گزارش، از عل دقیق بازداشت، مکان نگهداری، نام ارگان بازداشت کننده و از مکان نگهداری این شهروند اطلاعی در دسترس نیست. 

از سوی دیگر، روز شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۲، شیرکو روشنی، اهل: شهرستان مریوان در استان کردستان، پس از امام بازجویی ها و تفهیم اتهام با تودیع قرار وثیقه از زندان شهرستان مریوان، آزاد شد. 

براساس این گزارش، آزادی شیرکو روشنی، با تودیع قرار وثیقه ای به مبلغ ۵۴۵ میلیون تومان، صورت گرفته و او باید در انتظار دریافت ابلاغیه تشکیل جلسه دادرسی خود باشد. 

همچنین، علیرغم آزادی شیرکو روشنی با تودیع وثیقه اما در این گزارش به مصادیق حقوقی اتهامات یا اتهام تفهیم شده به وی اشاره نشده است. 

لازم به اشاره است، شیرکو روشنی، در تاریخ ۲۰ آذر ماه ۱۴۰۱، پس از یورش نیروهای امنیتی به باغ وی در مریوان، بازداشت و پس از تفتیش منزل به بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج مرکز استان کردستان، منتقل شده بود. 

این شهروند اهل شهرستان مریوان، پس از طی مراحل بازجویی ها در حالی که از حقوق اولیه یک متهم برای دسترسی به وکیل و سایر حقوق شهروندی خود محروم بود سپس به زندان شهرستان مریوان منتقل شد. 

در خبری دیگر، طی روزهای اخیر، مجتبی چراغ سحر، متولد ۱۳۶۶، متاهل و پدر دو فرزند خردسال،‌ ساکن شهرستان بهارستان از توابع استان اصفهان، پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام با قید وثیقه آزاد شد. 

براساس این گزارش، آزادی مجتبی چراغ سحر با قید وثیقه از زندان صورت گرفته است. 

لازم به اشاره است، مجتبی چراغ سحر، در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان بهارستان از توابع استان اصفهان بازداشت شد. 

با توجه به آزادی مجتبی چراغ سحر با تودیع قرار وثیقه از اتهامات مطروحه علیه وی اطلاعی در دسترس نیست. 

اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی هست که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد. 

همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد. 

سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: