By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-ikW
حقوق بشر در ایران – روز شنبه ۱۷ اسفند ماه ۱۳۹۸, چنگیز قدم خیری, زندانی سیاسی در تبعید و محبوس در زندان مسجد سلیمان, در حالی که چهارمین روز از اعتصاب غذای اعتراضی خود را به دلیل محرومیت از حق درمان و دسترسی به خدمات پزشکی برای درمان نارسایی کلیه اش پشت سر می گذاشت در پی وخامت حال و خونریزی کلیه بنا بر درخواست پزشک معالج خود به اعتصاب غذای خود پایان داد. این زندانی سیاسی در حال تحمل دوران محکومیت حبس ۴۰ ساله توأم با تبعید خود در زندان مسجدسلیمان می باشد.
به گزارش حقوق بشر در ایران, روز شنبه ۱۷ اسفند ماه ۱۳۹۸, چنگیز قدم خیری, زندانی سیاسی محبوس در زندان مسجد سلیمان که در اعتراض به به محرومیت از حق درمان و مرخصی دست به اعتصاب غذا زده بود در پی وخامت حال و اعزام به بیمارستان خارج از زندان بنا بر اعلام پزشک معالج به اعتصاب غذای خود پایان داد. این زندانی سیاسی در حالی که از نارسایی و عفونت کلیه رنج می برد از حق درمان و مرخصی محروم مانده و مسئولان زندان مسجدسلیمان از اعطای مرخصی به وی سر باز می زنند.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت: “عصر جمعه هفته گذشته در حالی که چنگیز قدم خیری سومین روز از اعتصاب غذای خود را پشت سر می گذاشت پس از وخامت حال و خونریزی معده به بیمارستان اعزام شد و بدون رسیدگی پزشکی در حالی وی که وی را اجبار به امضای برگه رضایت برای ترخیص از بیمارستان کردند به زندان مسجدسلیمان بازگردانده شد”.
این منبع مطلع همچنین گفت: “صبح روز شنبه بنا بر تاکید پزشک بهداری زندان مبنی بر از کار افتادگی کلیه سمت چپ چنگیز ادامه اعتصاب غذا برای وی مضر تشخصی داده شد و این زندانی سیاسی اعتصاب غذای خود را بنا بر اعلام پزشک معالج شکست. محرومیت چنگیز قدم خیری برای اعزام به مرخصی پس از آن صورت گرفته که پزشکی قانونی موافقت خود را برای اعزام این زندانی به مرکز تخصصی درمانی اعلام کرده اما مسئولان زندان, دادستان مسجدسلیمان به همراه اداره اطلاعات کامیاران مانع انجام این کار هستند”.
لازم به ذکر است, در تاریخ ۱۴ اسفند ماه ۱۳۹۸, چنگیز قدم خیری, زندانی سیاسی محبوس در زندان مسجد سلیمان که از بیماری نارسایی کلیه رنج می برد علیرغم درخواستهای مکرر برای اعزام وی به مرکز درمانی از حق درمان محروم مانده و اعلام اعتصاب غذا کرده بود.
این زندانی سیاسی پیش از این و در تاریخ از تاریخ ۲۱ آذر ماه ۱۳۹۸, در اعتراض به تداوم محرومیت وی از حق درمان و ممانعت از اعزام وی به مرخصی با توجه به ممانعت اداره اطلاعات شهرستان کامیاران اعلام اعتصاب غذا کرده بود و در تاریخ ۳ دی ماه ۱۳۹۸, در پی وعده پیگیری خواسته های وی از سوی مسئولان زندان مسجدسلیمان به اعتصاب غذای خود پایان داد.
- بیشتر بخوانید: چنگیز قدم خیری, زندانی سیاسی, اعتصاب غذا در پی ممانعت از حق درمان
- بیشتر بخوانید: چنگیز قدم خیری, زندانی سیاسی به اعتصاب غذای خود پایان داد
حقوق بشر در ایران در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۹۶ طی گزارشی از محرومیت این زندانی سیاسی از دسترسی به خدمات پزشکی با وجود شرایط نامناسب جسمی و تائید پزشکان زندان بر ضرورت انجام عمل جراحی اطلاع رسانی کرده بود. این زندانی سیاسی علیرغم وجود ترکش در بدنش و تبدیل شدن آن ترکشها به عفونت همچنان از دسترسی به خدمات پزشکی محروم مانده است.
- بیشتر بخوانید: محرومیت چنگیز قدم خیری، زندانی سیاسی از دریافت خدمات پزشکی
این زندانی سیاسی در تاریخ ۲۵ بهمن ماه ۱۳۹۷, در نامه ای سرگشاده خطاب به جاوید رحمان, گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران ضمن اشاره به این نکته که تحت شکنجه های روحی و روانی شدیدی فرار گرفته است و بطور همزمان از بیمارهای متعدد جسمی و ضعف عمومی رنج می برد و کلیه اتهامات منتسبه به خود را بی اساس و بر مبنای آن را پرونده سازی از سوی دستگاه قضائی ایران ذکر کرده بود.
همزمان با انتشار نامه سرگشاده این زندانی سیاسی محروم از حق درمان یک منبع نزدیک به وی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران اعلام کرده بود؛ “چنگیز قدم خیری زمان طولانی است که از درد کلیه رنج می برد و از سوی دیگر با توجه به اینکه یک کلیه اش را از دست داده است آن یک کلیه هم به بیمار است. با توجه به اینکه به وضعیت سلامتی وی رسیدگی تخصصی نشده، بهداری زندان به مسئولان زندان هشدار داده است در صورتی که در طی ۶ ماه آینده مداوا نشود، سلامت وی با تهدید جدی مواجه خواهد شد.”
پس از آن و در تاریخ ۲ اسفند ماه ۱۳۹۷, چنگیز قدم خیری، زندانی سیاسی تبعیدی محبوس در زندان مسجد سلیمان بدنبال وخامت حال به بیمارستان منتقل شد و پس از درمان سرپایی مجددا به این زندان بازگردانده شد.
همچنین در تاریخ ۹ اسفند ۱۳۹۷, مجددا و برای دومین بار به بیمارستان اعزام و پس از انجام معاینات پزشکی و تاکید پزشکان متخصص مبنی بر بستری شدن وی در بیمارستان به زندان مسجد سلیمان بازگردانده شد.
- بیشتر بخوانید: چنگیز قدم خیری؛ انتقال اورژانسی به بیمارستان و بازگرداندن به زندان / تداوم درد و بیماری
چنگیز قدم خیری متولد ۱۳۶۷ که در سال ۱۳۹۰ بازداشت و به زندان مرکزی سنندج منتقل شده بود، پس از تحمل دو سال حبس به زندان مسجد سلیمان تبعید شد.
این زندانی پس از برگزاری چند جلسه محاکمه از سوی دادگاه انقلاب سنندج به ریاست قاضی بابایی به اتهام محاربه از طریق عضویت در یکی از گروههای اپوزیسیون کردستان به ۴۰ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
گفتنی است، پس از بازداشت چنگیز قدم خیری، خانوادهی وی پس از چند ماه بی خبری و نگرانی، از دستگیری و زخمی شدن این زندانی مطلع شدند.
بند یک زندان مسجد سلیمان که به گفته زندانیان همچون “سیاهچال” است، هشت پله زیر زمین واقع شده و محل نگهداری معتادان است. این بند با تقریبا ۲۰۰ زندانی، دارای دو حمام و سه سرویس بهداشتی است و به صورت کلی از شرایط بهداشتی مناسبی برخوردار نیست.
چنگیز قدم خیری، بیش از ۲ سال پیش با تودیع وثیقه ای به مبلغ۳۵۰ میلیون تومان به مرخصی استعلاجی ۱۵ روزه اعزام شد که علیرغم تشکیل پرونده پزشکی در بیمارستانی واقع در شهر دزفول به دلیل سانحهای که برای اعضای خانواده وی رخ داد قادر به انجام عمل جراحی و بستری شدن در بیمارستان نشد.
این زندانی سیاسی تبعیدی پس از بازگشت به زندان از تاریخ ۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ به مدت ۱۰ روز در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی دست به اعتصاب غذا زده بود که در پی وعدههای مسئولان زندان به اعتصاب خود پایان داده بود.
- بیشتر بخوانید؛ اعتصاب غذای چنگیز قدم خیری
- بیشتر بخوانید: پایان اعتصاب غذای چنگیز قدم خیری زندانی سیاسی تبعیدی در زندان مسجدسلیمان
وبسایت حقوق بشر در ایران, در تاریخ ۵ اردیبهشت ماه سالجاری و در حالی که این زندانی سیاسی در تداوم محرومیت از حق درمان در اعتصاب غذای اعتراضی بسر می برد با انتشار مقاله ای با مضمون “نگاهی به زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنام در ایران” پیرامون وضعیت حقوقی “چنگیز قدم خیری”, اطلاع رسانی کرده بود.
- بیشتر بخوانید؛ نگاهی به زندانیان سیاسی و عقیدتی گمنام در ایران
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و محرومیت از حق درمان و عدم اجازه دسترسی به آنها برای اعزام به مراکز درمانی تخصصی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس شدند با آن درگیر هستند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.